Me broer, daar ligt hij. Zo heb ik hem nog nooit gezien. Hij was wel is ziek en wit. Maar zo wit is hij nog nooit geweest. 'Simone?' Simone knikt. 'Mag ik iets vertellen?' Ze knikt alweer. 'Ehm ..Oké begin niet te lachen.' Simone kijkt me verwachtingsvol aan. 'Is goed jonge, wat is er?' 'Nou, ik heb het gevoel dat ik geesten zie.' Simone kijkt me raar aan. 'Haha, leuk Bill. Zie je hier nu ook de geest van je opa?' Zegt ze sarcastisch. 'Doe normaal ma! Het is echt niet leuk hoor!' Zeg ik boos. Ze kijkt me aan. 'Sorry Bill, maar ik heb teveel aan me hoofd.' 'Ik haal wel wat koffie.' 'Dankje.'
Ik loop naar de lift en druk op het knopje. De bel gaat dat hij er is en ik stap erin. Ik druk Begaande Grond in en de deuren sluiten. De lift zakt met tegenzin naar beneden en ik kijk met afgewende ogen in de spiegel. Ik kijk op en schrik. Me bloed begint harder te stromen dan normaal en ik staar naar de spiegel. Wat is hier aan de hand?!
