Warm Christmas 3.4 (Iris)

Nadat Liam afscheid heeft genomen van zijn vrienden, gaat hij opzoek naar de juiste gate. Ja, je leest het goed. Liam gaat helemaal niet naar zijn familie. Hij heeft een telefoontje gekregen van de Nederlandse televisie om iemand te verassen. Natuurlijk zei hij ja! Hij wil dolgraag dit meisje verassen. Nog altijd heeft hij spijt dat hij haar vaarwel had gezegd. Al na een paar dagen miste hij zijn meisje al. Hoe kon hij zo dom zijn om het uit te maken? Hij twijfelde aan zichzelf en vond zichzelf niet goed genoeg. Zij was het er totaal niet mee eens, maar Liam was eigenwijs en dat heeft hij geweten. Hij dacht dat het gemis na een tijdje wel over zou gaan, maar hij mist haar nog steeds. Tijd om het goed te maken. Blijkbaar wil zijn meisje hem ook nog terug en is dat duidelijk zichtbaar bij haar familie. Het was namelijk niet haar idee om Liam weer te zien, maar haar moeder was op het idee te komen om Liam haar dochter te laten verassen. Ook zij had dus gezien dat haar dochter haar vriendje miste. Dus nu is Liam op weg naar Zwitserland om haar te verassen. Na nog een vlucht van twee uur en veertig minuten en een busreis van een uur kwam Liam eindelijk aan in een prachtig Zwitsers dorpje. Ondanks dat dit een zachte winter was, lag er sneeuw en was het er toch behoorlijk koud. Na ook nog in een taxi te hebben gezeten, kwam hij eindelijk aan bij het huisje waar ook andere jongens zouden zijn die hun vriendin zouden verassen. Hij had geluk. Alle jongens waren er nog. Snel maakte hij kennis. Er was een jongen uit Brazilië die niet zo goed Engels sprak, maar hij zei wel dat hij zijn vriendin al anderhalf jaar niet had gezien. Ook was een Australiër. Hij had zijn vriendin ook al hele poos niet meer gezien. De derde jongen ging zijn vriendje verassen. Hij komt uit Japan en zijn vriendje en hij hadden elkaar ook al een jaar niet meer gezien. Ze waren op dit moment aan het kijken hoe hun partners uit hun bed gehaald werden. Liam had geluk. Ze waren net aangekomen bij Iris. Hij glimlachte meteen om Iris haar slaperige hoofd. ‘She’s cute!’ Werd hem toegefluisterd. ‘Yes, she is.’ Fluisterde hij terug. Na nog wat overleg met de cameraman en een soort producer, kon Liam dan eindelijk naar de plaats waar hij Iris zou gaan verassen. Hij had een paar Nederlandse zinnetjes geleerd, dus hij kon niet wachten.
_________________________________________________________________________________________________

Gapend word ik ’s ochtends wakker. Ik bekijk de kamer waar ik me bevind. Huh? Die is niet van mij? Ik zie een foto van de bergen. Oh ja. We zijn in Zwitserland. Ik stap mijn bed uit en open de gordijnen. Lachend bekijk ik het uitzicht. Gisteren had ik me hier ook al over verwonderd, maar ook nu is het prachtig. Ik kijk uit op de bergen, de toppen bedekt met een klein laagje sneeuw. Nooit gedacht dat ik dit zo mooi zou vinden. Na nog een klein poosje van het uitzicht te hebben genoten, kleed ik me aan en loop naar de eettafel. Ik ben de eerste. Aangezien ik toch al wakker ben en ik best wel trek heb, begin ik maar vast aan het ontbijt. Ik zet thee voor minstens vier personen en ik zet alvast ontbijtspullen op tafel. Ik heb geen idee wat de rest allemaal wil. Dat ik graag brood eet, wil niet zeggen dat zij dat ook graag eten. Niet veel later zit ik dus aan het ontbijt. Na een klein poosje komen ook de anderen hun bed uit. ‘Goeiemorgen!’ Zeg ik vrolijk als Roy als laatste binnenkomt. Jazeker, er is een homoseksuele jongen mee. En ja, hij is net zo gezellig als hoe de meeste meiden denken over gaybestfriends. Gelukkig wel. Voor de rest zijn ook nog Féline en Christie meegereisd naar Zwitserland. Aan het ontbijt zitten we gezellig te praten tot Robert ineens bij ons in de keuken staat. ‘Goeiemorgen allemaal! Lekker geslapen?’ Gelukkig is er nog iemand vrolijk ’s ochtends. Iedereen mompelt wat terug. ‘Ja prima!’ Antwoord ik vrolijk. ‘Féline, zou jij met mij mee willen gaan? Ik wil je graag wat laten zien. Kleed je maar warm aan, dan zie ik je over 10 minuten buiten.’ Féline gaapt, maar knikt toch. En 10 minuten later staat ze aangekleed en wel buiten. ‘Ik ben benieuwd wat Robert voor moois heeft.’ De anderen knikken. Die moeten duidelijk nog even wakker worden. Ach ja, we kunnen nu eenmaal niet allemaal ochtendmensen zijn. Ik heb inmiddels mijn ontbijt op en ga naar mijn kamer. In mijn koffer zit als het goed is nog een boek, dat heb ik er snel ingegooid. Ik pak het boek uit mijn koffer en ga op mijn bed liggen lezen. Na een half uur, iets meer, hoor ik de deur open en dicht gaan. Waarschijnlijk is Féline weer terug. ‘Hallo?’ Roept iemand. En ik hoor dat ik gelijk heb. ‘Ik ben op mijn kamer!' ’ Roep ik terug. Ik leg mijn boek weg om Féline te gaan begroeten. ‘Hey!’ Zeg ik. ‘Wat heeft Robert je laten zien?’ vraag ik dan nieuwsgierig. Pas dan valt me de jongen op die naast haar staat. ‘Wie is dat?’ Vraag ik haar meteen erachteraan. ‘Dit is Gustavo. Mijn vriendje.’ Stelt ze hem voor terwijl ze verliefd zijn kant op kijkt. ‘Maar hij woont toch in Brazilië?’ Vraag ik verward. ‘Klopt, maar Robert heeft hem hierheen gehaald.’ Glimlacht ze. Ze zegt iets in het Portugees tegen hem, iets waar ik geen woord van versta. Hij moet lachen, dus het zal wel iets grappigs zijn. 'Wat leuk!' Zeg ik enthousiast. Dan steek ik mijn hand uit naar Gustavo. 'Hi! I'm Iris. Nice to meet you!' Hij groet terug. Dan lopen we met z'n drieën naar de woonkamer. Daar zit ook Roy. 'Hoi!' Begroet Féline hem vrolijk. 'Oh ja, ik moest van Robert vragen of je naar buiten kwam.' Hij kijkt haar verbaasd aan, maar gaat dan zijn jas pakken. 'Tot straks!' Roept hij. 'Maar hoe komt Gustavo nu hier?' Vraag ik aan Féline. Ze vertelt het maar al te graag. Robert had haar meegenomen naar een uitkijkpunt. Daar had iemand haar laten schrikken en die iemand was haar vriendje uit Brazilië. 'Wat lief!' Kir ik. Féline knikt instemmend. We praten zo nog even door over Gustavo en hoe ze elkaar hebben leren kennen en dat soort dingen. Ergens in ons gesprek komt Roy ineens naar binnen lopen. Ik had hem heel niet aan horen komen. En hij is ook niet alleen. 'Hallo! Dit is mijn vriendje Kenji.' Zegt hij trots. 'Hi! I'm Iris. Nice to meet you.' Stel ik mezelf voor de tweede keer vandaag voor. Ik krijg een hand en ook Féline stelt zich voor. Gustavo geeft hem ook een hand. 'Good job.' Zegt hij. 'You know each other?' Vraagt Roy. 'Yes kinda. We met before we got to surprise you.' Antwoordt Kenji. Hij spreekt goed Engels. Dat is wel fijn. 'How did you get here?' Vraag ik hem. 'Through All You Need Is Love. Robert had a snowball fight with Roy and then I could throw one. And I surprised him with that.' Legt hij uit. Dan komt Robert weer de kamer in. 'Hallo!' Begroet hij ons. 'Iris, heb je zin om mee te gaan naar een mini concert?' Daar hoef ik niet lang over na te denken. 'Ja natuurlijk!' Antwoord ik. Ik loop naar de gang om mijn jas te pakken en loop dan achter Robert aan naar buiten. Zodra ik met één voet buiten de deur stap, trekt er een rilling over mijn rug. 'Bah. Het is koud hier.' 'Ja, jij wilde mee naar Zwitserland.' Lacht Robert me uit. 'Dat is zo.' Lach ik dan ook. Ik ga naast hem lopen en zo gaan we op weg naar het mini concert. 'Dus hoe vindt je het hier?' Vraagt hij. 'Koud, maar zo ontzettend mooi en indrukwekkend.' Robert knikt begrijpend. 'Mooi is het hier inderdaad. Mis je alleen niet iemand?' Mis ik iemand? Meteen schiet Liam door mijn hoofd. Maar dat bedoeld hij denk ik niet. 'In wou dat mijn ouders en zus en broertje dit konden zien en meemaken. Het is hier geweldig!' Antwoord ik. En dat meen ik ook. Nederland is nu echt zo saai en plat. Ik weet ook zeker dat we al minstens een sneeuwballengevecht gehouden zouden hebben. Familie pret. 'Niet ook nog iemand?' Vraagt Robert. Zou hij dan toch? 'Uhm, eigenlijk mis ik Liam ook best wel.' Geef ik toe. 'Liam?' 'Ja, mijn ex.' Zeg ik terwijl mijn wangen rood kleuren. 'Oh? Hoe dat zo?' Vraagt hij. 'Nou, Liam zit in een band. Niet zomaar één. Nee, zeker niet! Een wereldberoemde band. Hij heeft het uitgemaakt. Hij vindt zichzelf slecht omdat hij zo weinig tijd voor me had. Maar ik vond en vind nog steeds dat dat wel meeviel. Hij was druk, natuurlijk! Maar veel van zijn vrije momenten was hij met mij aan het appen of skypen. En als hij dan thuis was, was hij zo lief! Echt waar! Het beste vriendje wat ik me maar kon wensen, maar hij zag dat niet in. Dus ging het uit. Maar ik mis hem wel heel erg.' Vertel ik. Robert wil wat terugzeggen, maar ziet dan waar we zijn. We staan voor een mooi, oud, kerkje. 'We zijn er.' Deelt Robert mee. We lopen naar binnen en daar zitten al best veel mensen. We gaan zitten en wachten tot het begint. Niet veel later komt er een koortje op en ze beginnen een kerstlied te zingen. Het klinkt prachtig! Allemaal hoge kinderstemmen die elkaar perfect aanvullen. Na een paar liederen kondigen ze 'Lonely this Christmas' aan. Ze beginnen te zingen bij het eerste couplet. Ik sluit mijn ogen en ga helemaal op in de muziek.

It will be lonely this Christmas.
Without you to hold.
It will be lonely this Christmas.
Lonely and cold. It will be cold so cold, without you to hold.
This Christmas.

Verstoord kijk ik op als er een mannenstem doorheen zingt. Wie durft er mee te zingen? Ik kijk om me heen en dan naar voren waar ik de dader zie. Mijn mond valt open en ik kijk met grote ogen naar Liam Payne. Ik sla mijn hand voor mijn mond en blijf vol verbazing luisteren. Als het lied is afgelopen pakt Liam de microfoon. Ik zie zijn handen trillen. 'Dear Iris. Ik mis je.' Komt er in gebrekkig Nederlands uit zijn mond. 'I miss you. I made a mistake. A really big mistake. Maybe the biggest one of my life. That mistake was letting you go. I don't know why I thought I could let you go. I thought I would stop missing you, but I didn't. It was the most terrible feeling in my life. Ik mis je and het spijt me. Can you forgive me?' Tranen springen in mijn ogen. Ik veeg ze snel weg en ren dan door het gangpad naar voren om hem in zijn armen te vliegen. 'I missed you too, you fool. I have already forgiven you.' Snik ik. 'Gosh, I missed you so much!' Fluister ik in zijn oor. 'I know I don't deserve it. But do you want to be my girlfriend again?' Vraagt hij. Ik knik meteen. 'Yes, I want to.' 'May I kiss you than?' Vraagt hij aarzelend. Als antwoord druk ik mijn lippen op de zijne. Een bom van vlinders ontploft in mijn buik en ik glimlach in de kus. Dit heb ik gemist. Langzaam trek ik me terug. 'I love you.' Fluister ik. 'Ik hou van jou and fijne kerst.'