Hoofdstuk 2

Ik doe de deur open en ga geluidloos naar binnen, hopend dat mijn moeder mij niet heeft gehoord. Het hele appartement ligt weer overhoop. Ik zucht langzaam en slenter naar mijn kamer. Mijn moeder ligt waarschijnlijk weer ergens in haar kamer haar roes uit te slapen. Het is 8 uur. De hele tijd heb ik bij Karoline gezeten omdat ik totaal geen zin had om weer ruzie met mijn moeder te maken over het ene en het andere. Ik breng wat make-up aan en doe mijn haren los op mijn schouders. Ik kijk in mijn kast waar ik een kort kleedje uithaal en het meteen aan doe. Mijn ogen vallen meteen op zwarte lak pumps die ik ooit van Chiara heb gekregen. In de andere kamer hoor ik dat het bed aan het kraken is.

Mijn moeder roept me maar ik doe alsof ik niet aanwezig ben. Ik hoor haar bed kraken. Ik wil niet dat ze komt en al zeker niet dat ik met haar ga praten! Ze komt de kamer binnen zonder te kloppen. Ik frons mijn wenkbrauwen truttig en rol even met mijn ogen. Ze wankelt naar me toe en grijpt me bij mijn elleboog. Ik ruk me los en duw haar weg. Ze schudt ongelovig haar hoofd en kruist haar armen, net als iedere keer die al voorbij was gegaan.

"Waar denk je dat je heen gaat?" Ik haal mijn schouders op en spuit wat parfum in mijn nek. Om nog meer op haar zenuwen te werken, neem ik een knalrode lippenstift en doe die langzaam op mijn lippen. Ze kijkt me verafschuwend aan. "Je lijkt wel ene die achter het raam staat om haar brood te verdienen. Gedraag je en stop met je sletig gedrag." Ik kijk haar ongelovig aan. Al hoor ik het iedere dag van haar, ik kan nog steeds niet begrijpen dat ze het blijft herhalen. Ik zucht luid en kijk haar woedend aan. Welke moeder zegt zoiets tegen haar bloed eigen dochter?

"Dat sletige gedrag van me gaat nooit, maar dan ook nooit, weg! Ik ga het houden, begrepen? Het is allemaal jouw schuld! Als jij niet begon te drinken en aan drugs begon dan was ik nu nog steeds maagd maar ik heb ondervonden dat er nog meer mensen op de wereld zijn die om me geven buiten jij, dus waarom ook naar jou luisteren?" Ik duw haar aan de kant en loop naar de deur. We wonen in een redelijk krap appartementje maar zolang ik er alleen kan slapen, is het goed. Zelfs eten doe ik buiten. Als ik hier te lang blijf, kan ik meteen migraine verwachten.

"Om hoe laat kom je terug?" roept mijn moeder van binnen. Het kan haar niets schelen maar ze vraagt het zodat ze weet om hoe laat ze haar rotte vrienden weer kan uitnodigen voor drugs en alcohol. Ze denkt dat ik het totaal niet door heb als ze drugs heeft genomen maar als ik gewoon het appartement binnen kom, ruik ik de geur van het ene en het andere. Haar gezicht verraad haar ook altijd maar toch probeert ze het nog te verbergen.

"Maak je geen zorgen, ik kom nooit meer terug, ben je ook ineens van me af." mompel ik voor ik de deur uit ga. Ik haat het om een gesprek te beginnen met mijn moeder. Er komen enkel problemen van dus de meeste tijd probeer ik haar te negeren. Het is redelijk warm voor de maand maart. De zon is ondertussen nu al onder maar het is nog steeds redelijk warm buiten. Ik ga naar de lift en druk snel op de knop van het gelijkvloerse. Als de deuren beneden open schuiven, zie ik dat er beneden -wat dus een restaurantje is- 2 mannen van ongeveer 20 jaar aan een tafeltje zitten. Ze hebben een net kostuum aan waardoor ik veronderstel dat het zakenmannen zijn. 1 van hun kijkt naar me op en staart opvallend naar mijn rondingen. Als ik stil blijf staan en hij doorheeft dat ik naar hem zit te grijnzen, geef ik hem een knipoog en loop het gebouw uit. Ach, wat heb ik hem vernedert achter gelaten!

***

Voor dat ik naar binnen ga, kijk ik nog even naar de ingang. Overal gaan jongeren naar binnen en naar buiten. De muziek hoor ik tot op de straat en het geschreeuw van binnen kan ik ook al waarnemen. Ik zucht en voel opeens kriebels in mijn buik. Ik weet niet eens zeker of ik wel graag ga fuiven, ik doe het gewoon... omdat iedereen het doet! Iemand neemt mijn hand vast en komt dan naast me staan. Ik kijk naast me en zie dat het Claire is. Claire heb ik leren kennen toen ik in het eerste middelbaar zat. Ik was helemaal alleen en mijn populariteit heb ik eigenlijk volledig aan haar te danken, al weet ik nu niet of ik er positief of negatief over moet zijn.

"Je blijft toch niet buiten?! De grootste feestbeest van de stad! Kom naar binnen, straks is er geen wodka meer!" Claire trekt me mee naar binnen waardoor ik even moet lachen. We worden meteen doorgelaten door de jongens die aan de tickets staan omdat ze ons al zo goed kennen en we in het vervolg later mogen betalen of soms niet eens. 1 van de jongens slaat op mijn achterwerk en de rest fluit even. Ik steek mijn tong uit en trek mijn wenkbrauw op. Giechelend trekt Claire me de menigte in en begint hard te zingen en te dansen. Ik loop van haar weg naar de bar. Ik ga aan een stoel zitten en kijk toe hoe iedereen danst.

"Ohlala, Victoria! Je ziet er weer zoals altijd uit! Heerlijk!" roept John boven de muziek uit. Ik lach even en knipper verleidelijk naar hem. Hij laat zijn tong langs zijn lippen gaan en bijt dan op zijn lip. Jongens worden gewoon gek van me. Ze kunnen mijn gedrag niet aan, laat staan mijn acties. Hij legt een grote glas wodka op de toog. Ik neem die aan en geef hem meteen al wat geld. Zonder na te denken, gooi ik de glas achterover en moet even hoesten omdat het in mijn keel brandt. Nog geen minuut later is de tweede glas al gevuld. Ik drink het ook meteen leeg zonder aandacht te besteden aan de merk of aan wat dan ook. Al meteen voel ik me niet meer 100% nuchter en heb ik de neiging om te gaan dansen. Ik wankel even maar ga dan redelijk recht naar de dansvloer. Meteen beginnen er een paar jongens te roepen en te fluiten. Ik giechel even en begin dan te dansen op het ritme van de muziek.

Als ik even rond kijk, zie ik Alexander. Ik zie hem met een meisje praten en hij geeft haar opeens een zoen. Ik voel een mes door mijn hart gaan. Waren we dan geen koppel? Kan hij me niet gewoon respecteren ook al wilt hij de relatie geheim houden? Ik voel een hand naar mijn achterwerk gaan en iemand duwt een drank in mijn hand waardoor ik uit mijn gedachten gehaald wordt. De jongen die net aan mijn achterwerk zat drukt een kus op mijn wang. Ik grinnik even en gooi het drankje dat ik net had gekregen achterover. De sterke drank gaat mijn keel naar binnen. Ik draai me om naar de jongen en druk mijn lippen op de zijne. Als we al even zijn aan het zoenen, duwt hij me weg en zet me op een podium dat in het midden staat en erg klein is. Ik trek Chiara er ook op en begin al snel wild te gaan.

***

"Geef me nog een drankje!" roep ik naar weet ik veel wie. Ik krijg meteen 4 glazen aangeboden en drink ze allemaal leeg. Niet omdat ik het wil maar om niet te weten wat ik doe. Stel je voor dat iedereen me opeens wil zien strippen en ik durf niet? Dan ga ik goed uitgelachen worden! Ik voel mijn hoofd draaien maar negeer het en blijf door dansen. Van alle kanten wordt er gefluit. Ik voel iemand aan mijn jurkje trekken zodat het uitgaat. Opeens gaat iedereen opzij en wordt ik door iemand van het podium afgetrokken en meegenomen naar buiten. "Laat me gerust!" schaterlach ik. "Ik had het net zo naar mijn zin!" De persoon laat me alleen buiten en gaat weg. Ik kijk rond en probeer te herkennen waar ik ben. Alles is te wazig voor mij. Ik ruk mijn hakken uit. Er komt een auto voor me staat en het raam gaan naar beneden.

"Stap in, schat." Hoor ik de jongen zeggen. De stem komt me bekend voor. Alexander. Sowieso is hij het. Ik grinnik even en stap bij hem in. Terwijl hij ergens heen rijdt, gaat zijn hand naar mijn bovenbeen. Ik krijg er meteen kippenvel van maar laat niets merken. Ergens stopt hij en helpt me uit de auto. Ik volg hem maar heb geen idee waar we heen gaan. Voor ik het weet, doet hij de deur van een kamer open wat volledig romantisch ingericht is. Ook al ben ik strontzat, ik besef opeens hoeveel hij om me geeft. De kamer is donker en op de kastjes zijn kaarsjes aan gezet. Op een nachtkastje kan ik nog net een vaasje herkennen met roosjes erin.

"Wow." mompel ik onhoorbaar. Alexander sluit de deur achter me en draait zich naar me om. Zijn shirt gooit hij al ergens op de grond en mijn pumps heb ik ook uit gedaan of anders bleef ik toch maar wankelen op mijn benen. Alexander laat zijn hand door zijn haren gaan en ik zie lust in zijn ogen. Zelfs al mag ik zat zijn en mag het donker zijn, ik kan altijd lezen wat Alexanders ogen te vertellen hebben. Hij loopt steeds dichter bij me totdat ik tegen de muur kom. Zijn neus raakt de mijne waardoor ik zijn zware ademhaling voel. Ik herinner me opeens wat er tijdens de fuif gebeurde. Alexander en het meisje. Maar misschien was hij het niet? Mijn hele lichaam zegt dat ik hem weg moet duwen, zeggen dat ik niet zijn 'bed vriendinnetje' wil zijn en dit niet moet doen maar door zijn aantrekkingskracht ben ik al meteen hopeloos.

"Hoe vind je het?" vraagt hij fluisterend. Zijn stem alleen al. Hij weet hoe hij me telkens weer kan verleiden zonder dat ik het wil. Ik laat mijn handen langzaam naar zijn nek gaan en druk dan mijn lippen wild op de zijne. Geen woorden die nu nodig zijn en niets dat in mijn hoofd rondgaat. Al weet ik zeker dat ik morgen met een pijnlijke gedachte ga opstaan: 'Het was toch maar voor zijn eigen bestwil. Hij wil zijn lusten bevredigen al is het zonder liefde.'