Chapter 17

'Severus, Severus, wakker worden.'
Zachtjes werd hij door elkaar geschid waardoor hij verbaasd zijn ogen opendeed. Narcissa stond voor hem. Hij wreef over zijn gezicht en zag dat Violet niet meer op zijn schoot zat.
'Violet was een paar minuten geleden wakker geworden, ze is met Draco is de tuin aan het spelen.'
Hij schoot wat overeind, maar werd tegen gehouden door Narcissa. 'Lucius is er bij, en Violet wil toch niet meer op de schommel.'
Opgelucht liet hij zich wat zakken in de stoel.
'Hier, ik denk dat je hier wel zin in hebt.' Narcissa zette een dienblad op zijn schoot. Op dat dienblad lag een bord met een vis en wat aardappelen en een glas melk.
'Bedankt,' zei hij. Hij pakte het bestek en nam een hap uit de vis. Het smaakte voortreffelijk, zoals een vis hoorde te smaken. Toen hij het bord leeghad dronk hij het glas melk leeg en zette het dienblad toen op de grond. Hij verveelde zich, het vuur in het haardvuur had hij vaak genoeg gezien. Hij zag een boekenkast staan en besloot om erheen te gaan. Nou ja, proberen. Hij stond op en focuste zich op zijn evenwicht. Hij vond steun bij de muur en kwam terecht bij de boekenkast. Zijn oog viel op een bepaald boek: Familiegeschiedenis van de familie Black. Hij haalde het boek uit de kast en sloeg het open. Op iedere bladzijde stond wel een foto met een stukje tekst eronder. Hij zette het terug in de kast. Hij pakte daarna een boek wat hem leuker leek: Potions voor alles en nog wat. Hij sloeg het open en begon het eerste recept te lezen. Hij verloor zijn evenwicht en viel op de grond. Hij bleef maar liggen, hij zou gewoon verder lezen.
'Severus? Wat doe je?' vroeg Narcissa, toen ze de kamer inkwam.
'Een boek lezen,' zei hij.
'Je kon toch ook vragen of ik of Lucius een boek wou pakken?'
'Kon wel, maar dat heb ik niet gedaan.' Hij focuste zich weer op het recept.
'Wil je weer terug in de stoel? Dan roep ik Lucius even.'
'Nee hoor, ik ben prima gevallen, ik lig goed.' Hij sloeg de bladzijde om en hoorde dat Narcissa de kamer verliet.
'Ome Sev. Wat doe je op de grond?' Violet liep naar hem toe en ging naast hem zitten.
'Gewoon even een boek lezen, Violet, niks bijzonders.' Hij sloot het boek en tilde Violet boven zich in de lucht. Die deed alsof ze vloog en schaterde het uit toen hij haar in de lucht gooide. Hij ving haar op en legde haar op zijn borst.
'Nog een keer!' Violet keek hem afwachten aan.
'Nee, ik ben een beetje moe,, zei hij.
Beteuterd keek ze hem aan, maar krabbelde toen van hem af.
'Dodo, zullen we een puzzel maken?' Ze giechelde. 'Dodo.'
Draco kwam aanlopen en pakte een grote doos. Ze gooiden de puzzelstukken op de grond en probeerden ze aan elkaar te maken.
Hij kwam half overeind en kroop naar de twee kinderen. 'Mag ik meedoen?'
Violet en Draco knikten en hij pakte een stukje. Hij vond een stukje wat er aan hoorde en maakte ze aan elkaar.
'Goedzoo,' zei Violet en ze gaf hem een mini-applausje.
Na een tijdje was de puzzel af en keken Violet en Draco trots naar het resultaat.
Narcissa kwam de kamer in met een dienblad waar een paar glazen opstonden en wat koekjes. Ze zette ze bij de kinderen neer.
'Uitgelezen Severus?' vroeg ze.
Hij knikte, de boeken die hij thuis had waren leuker, en de boeken hier waren niet interessant.

Drie weken later.

Hij en Violet liepen hand in hand in het park. Ze waren al weer thuis. Hij kon weer lopen en alles. Alleen het feit dat hij geen alcohol mocht drinken haatte hij. Meestal als Violet al op bed lag ging hij een boek lezen met een glaasje wijn. Hij wist niet wat er ging gebeuren als hij alcohol ging drinken, misschien wel iets vreselijks waardoor Violet hem verloor. Hij wou het risico liever niet nemen.
Hij moest over een paar dagen alweer naar Hogwarts, hij zou dan wel weer voorzichtig proberen om te drinken, want dan waren er vier weken voorbij.
'Severus, wat leuk om jullie hier tegen te komen.' Dumbledore kwam hem tegemoet.
'Ah, Dumbledore,' groette hij terug.
'Ze is groot geworden, kan ze al gedachtes lezen?' Dumbledore aaide Violet over haar hoofdje, die zich toen onder de mantel van haar oom verstopte.
Hij knikte en tilde Violet op, die Dumbledore onderzoekend aankeek. 'Opa,' zei ze zachtjes.
Dumbledore begon zachtjes te lachen en hij moest ook lachen. Violet snapte niet waarom ze lachtten.