Hoofdstuk 3

een week later:
Ik ben net op weg naar de boekenwinkel om mijn Maar als ik daar aankom, te voet, krijg ik 2 grote en zware dozen mee. Ik krijg ze nog net naar buiten gesleept voor ik na begin te denken over hoe ik dit ga oplossen. Als ik op kijk staat er iemand van mijn leeftijd, of toch dat denk ik, voor mijn neus. Hey, hulp nodig met die dozen? Ja zeg ik. Graag! Hoe heet je? vraagt hij. Ik heet Marie en jij bent… Seth, zegt hij. Ik kan het niet laten en bekijk hem. Hij ziet er niet slecht uit, op de terugweg praten we over van alles en nog wet en ik ben teleurgesteld als we aan mijn huis aankomen. We hebben ondertussen al een paar keer pauze genomen, meestal voor mij, Seth lijkt vrijwel onvermoeibaar. Hij is ook tot nu toe de hele tijd vrolijk en praat over alles. Hij zorgt ervoor dat ik mijn vriendin niet zo hard mis als dat ik dacht en dat is het meest fantastische wat iemand nu voor mij kan doen. Wil je even binnenkomen? vraag ik. Graag! Dan kan ik ineens die zware dozen mee naar boven tillen. Daar had ik nog niet eens bij nagedacht! roep ik uit. Dank je voor alle hulp Seth en tot maandag he! Toen hij weg was pakte ik mijn boeken een voor een uit en begon ze te kaften. Eigenlijk moet dat niet maar ik vind het zo onpersoonlijk als ze niet gekaft zijn. Ik heb elk jaar nieuw kaftpapier en ook elk jaar een andere kleur. Dit jaar heb ik rood omdat ik een vrolijk jaar tegemoet wil gaan, dat lukt ook wel zonder Cloe, hoop ik. Ik ben ook mijn eerste jaar samen let Cloe in het rood begonnen. Symbolische shit he. Ik ben dus net in gedachten verzonken als ik mijn mama hoor binnenkomen. Hey schat hoe was je dag? Roept ze vanuit de gang. Goed! Ik ben mijn boeken gaan ophalen en ik ben iemand tegengekomen die mij overmorgen naar school wil brengen! Wat leuk! zegt ze en ze geeft me een kus. Ik breng even mijn nieuwe boeken naar boven. Als ik opsta zie ik dat het al 10 uur is. Ik ben ook echt geen langslaper en dit is voor mij dus al vrij laat. Ik kom vrolijk naar beneden als ik zie dat er niemand thuis is? Home alone! Waar is iedereen? Als ik de keuken inloop zie ik een briefje hangen. We zijn de buurt gaan verkennen. Tot straks en doe voor niemand open! xx mama, papa. Ik zet mij dus maar voor de tv en bereid me voor op een lekker luie dag. De laatste voor ik weer naar school moet. Ik besluit Cloe dan maar te bellen.
- hey C hoe is het daar? en op de scouts? (onze groep was heel hecht maar ook die heb ik moeten achterlaten)
-Anders en leeg! iedereen mistje wolfje! (als we over de scouts begonnen spraken we elkaar aan met elkaars totem, ik was een ijverige wolf en cloe een uitbundige Beo) Waarom bel je nu pas?
-Ik moest een grote hoeveelheid klusjes doen. zeg ik op een zaagstem en we weten allebei hoe erg ik klusjes doen haat!!
-Ja dat weet iedereen…. Marie.. Mag ik je iets vragen?
-Ja tuurlijk vraag maar ik ben er voor je.
-Ik heb iemand leren kennen en hij is zo lief, zijn naam is Lucas en.. en….
-Iemand heeft het hier goed te pakken en dat in een week tijd. Vertel me alles! Dat was alles wat ik moest doen om een half uur te kunnen zwijgen. Ze bleef maar ratelen.