Hoofdstuk 1

Toen ik de klas binnenkwam werd ik zoals gewoonlijk volledig genegeerd door mijn klasgenoten. Ik ging op mijn plaats zitten, gelukkig zat ik naast mijn vriendin, Cloe, anders zou ik de dag nooit doorkomen. Ze riep me vrolijk toe. Hey Marie!! Goed geslapen? Ik hoef alleen maar te vragen welke series ze nog heeft gekeken gisteren, want we hadden geen huiswerk en ze is weer vertrokken voor 10 minuten. Ik hoef alleen maar af en toe te knikken en ze is al tevreden. Normaal doe ik dit soort dingen niet maar ik zit met een probleem. Ik ga volgende week verhuizen naar een klein dorpje dicht bij Forks. Het heet La Puch, maar nu moet ik nog een manier vinden om het te vertellen. Ik zeg het gewoon nu dan heb ik niets voor haar achtergehouden. Cloe fluiter ik, ik moet je iets belangrijks vertellen. En natuurlijk komt juist dan de leerkracht binnen en moeten we zwijgen! Na 2 lessen is het eindelijk pauze en mogen we naar buiten. Ik sleep Cloe mee naar ons hoekje en gooi het re ineens uit: Ik verhuis volgende week! Even is ze stil, tot dat ze roept: en dat zeg je nu pas! Hoe komt het? Mag je echt niet blijven? Waarom zo snel al? Ik kijk haar verdwaast aan om haar uitbarsting en antwoord dan op iedere vraag. Mijn vader heeft een andere job gevonden in Forks. Nee ik ben nog geen 18 you know. Omdat het huis nu al klaar is maar ik nog tijd nodig had om afscheid te nemen. Het huisje staat in La push, mijn vader is daar opgegroeid! Hij wilde daarom liever langer moeten rijden naar zijn werk dan te wonen in Forks.