Doomed |7

‘There you go little girl.’ Zegt Harold terwijl hij een heerlijk ijsje aan Tracy geeft.
Ik loop naar het kleine tafeltje die na al die jaren nog steeds op de zelfde plek stond.
‘Little girl, je mag in het speeltuintje gaan spelen.’ Zegt Harold tegen Tracy.
Tegenover mij word een stoel verschoven waarna er zachte plof te horen is van Harold die zich op de stoel laat zakken. ‘wat is er gebeurd kido? Je bent hier al niet meer geweest sinds je vierde, terwijl je daarvoor bijna elke dag kwam. Waren mijn ijsjes niet lekker genoeg meer?’ Grapt Harold.
Ik grinnik. ‘Nee hoor je ijsjes waren altijd overheerlijk.’ Ik zet mijn zonnebril af die ik opgezet had toen ik met Tracy over straat moest lopen, zodat zij er later niet mee gepest kon worden door de mensen die haar samen met mij gezien hadden.
Ik hoor Harold slikken. ‘Mag ik zo onbeleefd zijn om te vragen wat er gebeurd is?’
Ik haar mijn schouders op. ‘Ongelukje.’ Antwoord ik dan luchtig.
‘Wanneer?’ probeert Harold door te vragen.
‘op mijn vierde.’ Antwoord ik kort.
Het blijft een paar seconden stil.
‘Maar gaat het voor de rest wel allemaal okay?’ Vraagt Harold dan.
‘Alles gaat prima. Ik zit in een pleeg gezin, ik zing soms in het park voor mensen, en ik ben aan het sparen om mijn haar te laten verven.’ Vertel ik dan maar in de hoop dat hij er niet meer verder op in gaat. ‘Zing je nog steeds? Je zong vroeger echt elke seconde van de dag.’ Lacht hij. ‘Die kleine sopraan.’ Ik glimlach. ‘Ik ben een alt nu, sopraan haal ik niet meer.’
‘Ach ja, little girls worden groot. Zelfs kleine kido’s. Ik had altijd gehoopt om je een keer op de radio te horen. Je was goed. Ik weet zeker dat je nu zelfs nog mooier zingt.

‘Haileyyy’ Roept Tracy terwijl ze naar de tafel gerend komt. ‘mag Tracy nog een ijsje. Tracy houd van ijsjes.’ Zegt ze dan enthousiast. ‘Little girl, Het is “Mag IK nog een ijsje?” En niet “Mag Tracy” Je moet je moet leren je beleefd de gedragen. Dus ik in plaats van Tracy en een vraagteken aan het eind van een vraag. Begrepen?’ Zegt Harold streng tegen Tracy. Ze knikt haar hoofd heftig van je. Harold verteld haar dat ze zelf een ijsje mag gaan maken, en Tracy huppelt blij naar de ijsco kraam toe.
‘Hailey?’ Vraagt Harold lachend. ‘Ze lijkt op een Hailey!’ Roept Tracy terwijl ze met een ijsje terugkomt gelopen. ‘Ja, nou dat je het zegt. Kido lijkt inderdaad op een Hailey.’ Stemt Harold in.
‘Ik zucht en sta dan op. ‘Tracy, we moeten weer terug naar huis want om half zes kwam Brandon weer thuis. Tracy knikt. Ik betaal Harold voor de ijsjes maar hij wil het geld niet aannemen. Ik bedank hem nog een keer en dan lopen ik en Tracy de dierentuin uit terug naar huis.

‘Hier heb je een tientje.’ Zegt Brandon terwijl hij mij een briefje aangeeft. ‘En bedankt trouwens.’ Ik knik en zeg dan vaarwel tegen Tracy. Ik denk niet dat ik haar nog een keer zal zien aangezien Bryanne ongeveer elke week een nieuw vriendje heeft. Ik klap mijn stok uit en loop weer terug naar huis. Ik probeer het zonder mijn navigatie systeempje te doen en het lukt redelijk. Twee keer sla ik te vroeg af waardoor ik zelfs met mijn stok alsnog tegen een lantaarnpaal aanloop, maar voor de rest kom ik heelhuids bij de voordeur aan. Ik druk op de bel en wacht de maar al te bekende vierentachtig seconden. Mevrouw Calder vertrouwt me niet genoeg om me de sleutel te geven dus moet ik elke keer weer opnieuw aanbellen. Mevrouw Calder doet open en ik zeg netjes gedag waarna ik meteen doorloop naar de keuken waar ik mijn stok weer in het mandje leg.
‘Mevrouw Calder.’ Begin ik dan voorzichtig. ‘Zou ik vanavond misschien vrij kunnen krijgen van mijn klusjes? Ik zou graag een keer een avondwandeling maken.’ Ik zeg maar niet dat ik met onbekende heb afgesproken ergen in een café, want dan mag ik sowieso niet.
Ik wacht gespannen af op haar antwoord en bereid me al vast voor op een van haar woede aanvallen die ze geregeld krijgt als ik haar weer eens iets vraag.

Tweehonderden dertig, tweehonderden eenendertig, tweehonderden tweeëndertig. Tel ik de stilte.


‘okay, voor deze ene keer dan.’ Zegt Mevrouw Calder op strenge toon. ‘Ik verwacht je om half twee terug.’