Chapter 52

“Ik heb nog iets voor je. Doe je ogen even dicht, alsjeblieft.” Gewillig deed ik wat me gezegd werd. Hij had me al zoveel verwend, wat was hij nu weer van plan? Opeens kreeg ik het erg warm, de warmte steeg naar mijn hoofd en ik merkte op dat ik weer rood was geworden. Ik werd er verlegen van, van al dat lieve gedoe. “Open je handen.” Ik vouwde mijn handen naast elkaar open, met mijn handpalmen naar boven. Ik voelde dat er voorzichtig iets op gelegd werd. “Oké, je mag je ogen openen. “ ik opende mijn ogen. Dit keer hoefde ik gelukkig niet te wennen aan het felle licht. Maar dat was logisch, aangezien ik nu maar heel even mijn ogen dicht had gehad. “Danny.. Dit had je niet moeten doen.” Op mijn hand lag een doosje met de naam van een juwelier erop. Nieuwsgierigheid joeg door mijn lichaam heen. Wat zou erin zitten? “Open het maar.” Zei Danny alsof hij mijn gedachten kon lezen. Soms leek het écht alsof hij mijn gedachten kon lezen. Ik hoefde alleen maar iets te denken en hij zei er wat over, al was dat soms wel erg fijn. Om het doosje zat een rode strik geknoopt. Voorzichtig peuterde ik met mijn nagels om de knoop heen zodat hij losser zou gaan zitten en ik hem eraf zou kunnen schuiven. De strik legde ik zolang naast de brief, omdat ik niet wist waar ik hem moest laten. Ik pakte het doosje met beide handen vast zodat het niet zou vallen als ik het uit elkaar zou schuiven.
“Wauw..” Opnieuw was ik weer verbaast. Danny wist me altijd te verassen en te verbazen, dat zorgde er ook weer voor dat ik me schuldig voelde. Ik had Danny nog nooit wat gegeven. “Zal ik hem bij je omdoen?” Ik knikte. Danny haalde voorzichtig de ketting uit het doosje. Het was een kettinkje met een hartje eraan, met daarin ‘Danny’ geschreven. Ik haalde mijn haar weg zodat Danny er goed bij kon. Het kettinkje voelde koud aan, aan mijn hals maar het werd snel verwarmt naar mijn lichaamstemperatuur. Ik zou het nooit meer af doen. Het zou mijn herinnering aan deze dag zijn. “Ik weet niet hoe ik je kan bedanken.. Echt.. Bedankt!” Mijn lippen vonden de zijne en we raakten verzeild in een vurige tongzoen. De gedachte dat ik zijn vriendin was bleef maar door mijn rond heen stuiteren. Met mijn hand gleed ik over mijn ketting, hij was prachtig.