4

Het was dinsdag 14:00 en ik stond zoals beloofd bij de aankomsthallen te wachten op Julian. Hij had gezegd dat hij naar canada was maar toen ik keek welke vluchten aan kwamen om 13:45 stond er alleen Madrid. Voor zover ik wist lag die stad in spanje en niet in canada dus ik was even bang dat hij de verkeerde tijd had doorgegeven. Gelukkig kwam hij niet veel later met slaperige ogen door de schuifdeuren heenlopen. “Ik had eerlijk gezegd niet verwacht dat je me echt naar de bus zou begeleiden.” Zei Julian. “Ja ik hou me altijd aan mijn beloftes. Een vraagje, hoe kan het dat de vlucht van Madrid landde op de tijd die jij doorgaf en niet die van een stad die wel in canada ligt?” “Ooh ja ik ben eerst 3 dagen in canada geweest en daarna 3 dagen naar Madrid.” “Oke duidelijk en nu is mijn volgende vraag waarom reis je in een week naar 2 compleet verschillende plekken?” “Dat leg ik je later wel uit. Nou vertel me eens waar is de bus.” Ik liep met hem samen naar de uitgang en door naar de bushalte. “Ik neem aan dat we nu wel nog wat gaan doen en dat ik niet mijn halve middag heb verspild aan 5 minuten door schiphol heen lopen met jou.” “Ja we gaan naar mijn huis. Ik hoop dat je van muziek houdt.” “Ja van muziek hou ik zeker.” Na een busrit van drie kwartier stapten we uit. “Nog 5 minuten lopen en dan zijn we bij mijn huis.” “Woon je nog bij je ouders?” “Nope.” We liepen de hoek om en hij stopte bij een deur, stak de sleutel in het sleutelgat en draaide hem om. “Welkom in mijn paleis.” Hij duwde de deur open en gebaarde met zijn arm dat ik naar binnen moest lopen. “Mooi huis heb je, ik moet nog steeds weten hoe je aan al dat geld komt hoor.” Hij lachte een beetje en trapte zijn schoenen uit. “Maar van wat voor muziek hou je dan zoal?” “House, vooral future en deep house. Beetje hardstyle kan er soms ook nog wel mee door.” “Favoriete dj’s?” “Curbi en Jauz.” Interessante keuze. “Ja maar vind voor de rest nog een heleboel andere dj’s leuk hoor. Ook de mensen die iedereen kent zoals oliver heldens en martin garrix.” Hij pakte mijn jas aan om hem op te hangen. “Schoenen uit of aan?” “Wat je zelf wil.” “Aan dus, heb hele koude voeten.” Hij liep naar boven toe en ik liep achter hem aan. “Oke ik wil dat je je ogen dicht doet, je mag voor de komende vijf minuten geen woord zeggen en ik wil dat je gewoon luistert.” Ik knikte en sloot mijn ogen. Wat ongemakkelijk begeleidde hij me ergens heen en zette hij me op een stoel neer. Hij zette een nummer op die ik meteen herkende. Ongeveer twee jaar geleden had ik deze gehoord maar ik was er nooit achter gekomen hoe het heette of van wie het was en niemand herkende het toen ik het neuriede. Ik vond het echt het beste nummer dat ik ooit had gehoord. Ik wilde wat zeggen maar kreeg meteen een hand over mijn mond heen. “Nog vier minuten wachten.”