#019

Inmiddels zijn we aangekomen bij de leerlingenkamer, Ron maakt het portret gat open en ik stap over de drempel heen de leerlingenkamer binnen. Ik zie hoe Ron en Harry sprinten naar de bank, die tot mijn grote verbazing nog vrij is, om het beste plekje te bemachtigen. Hermelien zucht.
‘Ik ga verder met mijn boek lezen.’ Zegt Hermelien tegen mij en gaat aan een tafeltje zitten en legt haar boek open voor haar neer en begint erin te studeren. Ik heb ook nog veel te doen alleen ik ben nu moe, en heb totaal geen zin om nog te gaan lezen. Ik loop naar de bank waar Harry en Ron nog steeds bezig zijn met het beste plekje bemachtigen.
‘Jongens, stop deze onzin. Om jullie te helpen ga ik er wel zitten.’ Ik steek mijn tong uit naar ze en plof neer op het plekje waar ze voor aan het vechten zijn. Harry kijkt mij met grote ogen aan.
‘Dacht het even niet mevrouw.’ Hij pakt mij op en verplaatst me naar de andere kant van de bank, en plot zelf neer op het ‘beste’ plekje. Ron die ook geen zin meer had om moeilijk te doen plofte tussen mij en Harry in.
Harry en ik zijn inmiddels in een discussie beland over welk snoep nu het lekkerst is. En vooral de vergelijking tussen dreuzel en tovenaarssnoep. Ron zit er tussen, en wordt soms gebruikt als hulpmiddel bij het winnen van de discussie om zijn mening over iets te vragen. Ik hoor hoe het portret gat open gaat, ik kijk om en zie dat Fred en George binnen komen lopen en onze kant op komen.
‘Harry, kunnen we je even spreken?’ vraagt George.
‘Je bent nog niet van mij af Rosa.’ Harry kijkt mij streng aan als hij het zegt en went zich daarna naar Fred en George.
‘Dus jouw favoriete chocolade smaak is melk met hazelnoot?’ vraagt Ron. Ik kijk hem aan. ‘Ja, maar ik heb wel gelijk toch?’ Ik kijk Ron hoopvol aan die een beetje moet grinniken ‘Vrouwen moeten altijd hun gelijk krijgen.’
‘nou!’ ik stoot hem zachtjes aan. Ron kijkt snel om zich heen en ik merk dat hij zenuwachtig word.
‘Ik wou je wat vragen?’ Ron kijkt mij aan terwijl hij het zegt en zijn wangen kleuren rood.
‘Ja?’
‘Nou ik uh vroeg me dus af uh. Kan je al toverschaak spelen?’ hij begint met zijn handen te spelen. ‘Nee nog nooit van gehoord. Ik kan niet eens dreuzel schaak.’
‘Nou ik dacht, nou ja niet dat ik al dacht dat je het niet zou kunnen. Maar ik dacht misschien dat je er nog nooit van gehoord had.’ Hij is zo schattig als hij verlegen is. ‘dus ik dacht zo van misschien kan ik het je dan uh leren. Zo van wij tweeën en dan uh in de uh Kamer van Hoge Nood zodat uh, niemand ons dan uh stoort.’
Ik heb zijn hoofd nog nooit zo rood gezien en zijn ogen zijn gericht op zijn handen waar hij mee aan het spelen is. Mijn hart maakt een sprongetje, bedoelt hij dit nu als een date. Ik merk dat mijn handen vochtig worden van mijn zenuwen.
‘Bedoel je als een date?’ ik voel terwijl ik het zeg dat mijn warmen warm worden en ik kijk naar zijn gezicht hij, hij kijkt omhoog. Zijn blauwe ogen kijken mij nu recht aan.
‘Zou je dat willen?’
‘Ja.’ Er ontsnapt een klein zenuwachtig lachje uit mijn mond. Het klinkt zo stom dat ik mezelf wel voor mijn hoofd kan slaan, ik sla mijn ogen weer neer. Ik zie hoe Ron nog steeds met zijn handen bezig is, langzaam schuif ik mijn hand over zijn been naar zijn handen. Ron pakt met een hand mijn hand vast en knijpt er zachtjes in.