Hoofdstuk 2: Jaar 2.

Willow, Sofia en Antonio zaten op de tribune. Adoro speelde vandaag mee in zijn eerste zwerkbalwedstrijd. Hij was een uitstekende jager voor zijn leeftijd. Hij vloog langs Karlo Zwagelberg, die hem de slurk gaf. Adoro zoefde met zijn Nimbus 2015 recht op de ringen af. Op dat moment zag hij een beuker langs hem passeren. Hij schrok maar de beuker verdween plotseling. Adoro had een raar gevoel gekregen door die verdwijning maar vloog als een speer verder. Hij was nu heel erg dicht bij de ringen. Adoro mikte.. en scoorde. Ravenklauw stond wel nog steeds 30-170 achter. Orlando Krassel van Zwadderich heeft de slurk en past hem naar zijn broer Celkio. Adoro zag de zoeker van Ravenklauw, Leonardo oftewel Leo, achter de snaai aan gaan. Leo ving hem. Ravenklauw won met 180-170. Even later ging iedereen ging naar binnen. Toen Willow die avond binnenkwam in hun kamer zag ze Sofia huilend op haar bed zitten. Ze rende naar haar toe en vroeg wat er was. Sofia wees naar een brief die nat op haar schoot lag Willow las dat het een doodsbrief is, het ging over Sofia's ouders. Willow voelde zich vreselijk maar las verder. Dan stopte ze en zei: "So- Sofia, het..". Ze stopte met praten en ging langs haar zitten. "Het Is oké." antwoord Sofia "Jij kan er niets aan doen, niemand kan er iets aan doen. Het is gebeurd en het zal nu altijd zo zijn.". Na die woorden stopte ze met wenen. Ze hoorden een angstkreet uit de jongenskamer komen, raapte hun moed bij elkaar en opende de deur. In de kamer stond een Bengaalse tijger met zijn grijze ogen Adoro aan te staren. Opeens veranderde die in een mens, de meisjes zagen dat het Antonio is. Toen hadden Adoro en Antonio het pas door dat Sofia en Willow daar stonden. "Ik zei toch dat je niet moest schreeuwen." zei Antonio lachend, hij draaide zich om en groette de meisjes alsof er niets gebeurd was. "Fau.. Ben je een faunaat?" vroeg Sofia verbaasd. "Dus jullie hebben het gezien? Ja, ik ben een faunaat." antwoorde hij. Willow stond nog steeds met haar open mond in de deuropening. Iedereen ging terug naar zijn of haar eigen bed.
Die ochtend was Willow al vroeg wakker. "Lumos." zei ze en ze stond op uit haar bed. Ze keek of er al iemand wakker was. Door het licht was Sofia wakker geworden. "Is er iets?" vroeg ze maar Willow antwoordde niet. Sofia staat op en vroeg nog eens: "Wat doe je, wat is er?". Willow draaide zich even om en knipoogde naar haar, daarna wandelde ze verder. Uiteindelijk antwoorde Willow: "Ik kan niet goed slapen, ik moet naar Adoro." "Hoezo?" vroeg Sofia. Willow ging naar haar bed en haalde een ketting tevoorschijn. Ze toonde het aan Sofia en tikte op het hangertje. Een klein diertje kwam eruit en vergroot een beetje. Het huppelde een beetje rond in de kamer en dan zag Sofia dat het een witte Bengaalse tijger is. De tijger ging terug in het hangertje en Willow lachte.