Hoofdstuk 1: Jaar 1 op Zweinstein.

Willow ging naar buiten en zag in de helderblauwe lucht een uil overvliegen. Geduldig wachtte ze, en toen viel er een brief. "Yes" zei Willow en ging terug naar binnen. Ze deed de enveloppe open en op de brief stond dat ze was toegelaten op Zweinstein hogeschool voor hekserij en hokus pokus. Willow sprong een gat in de lucht en rende naar haar ouders, Roos en Felix. Ze vertelde het goede nieuws toen op hetzelfde moment Adoro binnenkwam. "Ik heb de mijne ook" zei hij met een brede glimlach op zijn gezicht en zwaaide met een enveloppe met daarop: Adoro Avem, onderste deel van het stapelbed, Tijgerstraat 11, Hampshire, Engeland. Willow en Adoro zijn een tweeling en hoopte al jaren om op dezelfde afdeling te zitten als ze eenmaal in Zweinstein waren.
Nadat ze op de wegisweg hun spullen waren gaan kopen wachtten ze geduldig op de trein naar Zweinstein. Willow en Adoro stapten op de trein en wuifden hun ouders uit. Er kwam een meisje binnen en vroeg of ze bij hun mocht komen zitten omdat de rest helemaal vol zat. "Sofia?" vroeg Willow. Adoro keek haar erg verward aan en vroeg: "Ken je haar?". Sofia vertelde over hun 'avonturen' toen ze nog in de kleuterklas zaten. Adoro dacht terwijl na over waar hij was toen dat allemaal gebeurde. Adoro's geheugen was een paar jaar gelden voor een deel gewist.
Ze kwamen aan en gingen met de boten verder. De inleidingsceremonie begon en dan werd Sofia geroepen: Ravenklauw. Adoro ook. Eindelijk was het Willow's beurt, ze werd bang als de hoed begint te twijfelen. Ze hoopte zo hard dat ze bij Ravenklauw kwam te zitten. Willow werd uiteindelijk toch bij Ravenklauw geplaatst en ging zitten. Na een paar anderen ging er een of andere Antonio naar voren. Hij had prachtige witblonde haren met zwarte mesjes en grijze ogen. Ze wachtte zoals bij alle andere zenuwachtig af.
Ravenklauw! Ze werd heel rood toen hij naast haar ging zitten, Sofia en Adoro keken haar aan.
De volgende morgen versliep Willow zich, daardoor kwam ze te laat bij het ontbijt. Adoro had een plekje vrij gehouden en Willow ging zitten. Ze keek op en zag de jongen van gisteren voor haar zitten. Sofia zat langs hem. Na het ontbijt hadden ze de les verzorging van fabeldieren. 's Middags zaten de vier vrienden aan tafel wanneer Antonio vertelde dat zijn voorouders centauren waren. Sofia, die dreuzelouders had, vroeg wat dat zijn. Adoro legde uit dat centauren half mens en half paard zijn, vanaf dat moment was Sofia helemaal gefascineerd over die speciale wezens. Antonio schrok en zei: "Wi..Willow, je haar!". Nu zagen ook Adoro en Sofia dat in Willow's haar witte mesjes begonnen te verschijnen. Willow zag het zelf niet omdat haar haar in een paardenstaart zat. Adoro trok de elastiek uit haar haar en Willow zag het ook. "Wat is dit, Adoro.." zei ze alsof ze verwachtte dat Adoro een flauwe grap had uitgehaald. Vlug legde hij uit dat hij niks had gedaan. Nu verschijnen er ook rode mesjes in en op dat moment zag Perkamentus het ook. Blauwe, groene en paarse mesjes verschenen nu. Je zag nog maar nauwelijks haar zwarte haren. Ze brachten Willow naar het toilet waar ze probeerde de kleuren uit haar haar te wassen maar het werkte niet. Uit het niets kwamen groene vlammen omhoog. Er was niemand meer, alleen Willow. Ze werd bang en wou terug naar de grote zaal gaan maar de vlammen waren te hoog geworden en helemaal verbonden in een cirkel. Willow wist niet wat te doen dus klom ze omhoog. Ze klom op de wasbakken maar die waren opeens heel hoog geworden. Willow geloofde niet wat ze zag, het leek net alsof ze droomde. De vlammen en de kleuren in haar haar verdwenen. Het was een rare avond.