Hoofdstuk 17

Ik fiets zoals elke dag weer naar school met Martha. We hebben het over gewone meiden dingen enzo. Als we op school zijn aangekomen gaat alles gewoon als normaal. Tenminste, alles lijkt normaal. Er zijn wel een paar mensen die anders doen dan normaal, best veel van mijn vriendinnen. Als ik binnenkom geef ik gewoon mijn vriendinnen knuffels, en ga zitten. Achter me hoor ik Silke zeggen: ‘Moeten we het haar niet vertellen? zij is juist degene die het zou moeten weten’. Ik doe mijn oortjes in en doe alsof ik niets heb gehoord.

In de pauze doen mijn vriendinnen nog steeds heel raar, ik snap niet waar ze het over hebben. Misschien vind iemand mij leuk? ‘Oke we hebben dus zo onze presentatie bij Drama, weet iedereen zijn tekst?’ Vraagt Hannah, en iedereen knikt. We moeten bij drama een hele vage presentatie doen, ik weet niet precies waar het over gaat. Maar ik weet dat ik dood op de grond moet liggen en dat ik wakker word gemaakt en iedereen een knuffel moet geven. Ik was de vorige les namelijk best wel afwezig, door Mainstreet.
Als wij aan de beurt zijn ga ik op de grond liggen en ga ik in mijn rol, een dode. Als we net beginnen gaat de deur open en lopen er mensen naar binnen. ‘Mag ik jullie even onderbreken?’ hoor ik iemand zeggen, ik herken de stem niet. Maar ik blijf alsnog in mijn rol. Ik hou mijn ogen dicht en opeens hoor ik een paar meiden soort van gillen. ‘Er komt een nieuwe leerling in jullie klas’ zegt de stem weer en ik open mijn ogen. Ik ga staan en kijk recht in de ogen van, jawel, Nils.