Chapter 15

Zo kwam het dat ze die middag nog samen in het grote logeerbed lagen te slapen. Na een overheerlijke warme soep als lunch.
Violet en hij werden na een week gecontroleerd door een heler die op bezoek kwam om te kijken of ze het bed mochten verlaten. Violet mocht het bed verlaten, maar hij moest nog een weekje wachten aangezien zijn positie nog niet helemaal stabiel was.
'Ik kom volgende week even kijken, probeer elke dag even te gaan staan, met begeleiding van een volwassene en als het lukt mag je voorzichtig proberen te lopen. Drink je wel een alcohol?' Vroeg de heler?
Hij knikte en had al een vermoeden wat de heler ging zeggen.
'Dan word het voor een tijd niet zo, sowieso drie weken wachten nadat je stabiel bent verklaard.' Het klonk alsof de heler dacht dat hij een kind was. Niet alleen door de stem, maar ook door het woordgebruik.
'Dan ga ik nu maar weer eens, en tot volgende week. Morgen mag je weer rond de middag proberen te staan,' zei de heler voor hij Verdwijnselde met een zachte plop.
'Het zit ook niet mee hè Severus?' Narcissa legde een extra kussen achter hem in het bed. Daarna zette ze een bord op zijn schoot met daarop een kom soep. 'Eet smakelijk.'
Violet bleef bij hem op het bed zitten en pakte Bommel uit de hoek waar zij de afgelopen week had doorgebracht.
'Hij blijft nu bij jou, dan ben je niet alleen.' Ze legde de beer naast hem neer.
'Ach lieverd, hij hoort bij jou, ik vind het niet erg om alleen te zijn, ik slaap toch zowat de hele tijd,' zei hij. Hij zette de volle kom soep op het nachtkastje naast zich neer en knuffelde Violet.
'Violet, kom je lieverd, we gaan naar de markt.' Narcissa stond in de deuropening en keek hen spijtig aan. Ze zag de kom staan en fronste haar wenkbrauwen. 'Je moet wel eten Severus, anders duurt het langer voor je het bed mag verlaten.'
'Waarom geef je me gewoon geen vis, dat is toch goed voor je?' protesteerde hij.
'Nu niet, nu moet je deze soep van de heler eten,' zei Narcissa. 'Niet proberen te staan, eet de soep op en blijf in bed. Wij gaan met zijn allen weg dus je bent alleen thuis.'
'En als er iets gebeurt?' Niet dat dat hem veel uitmaakte.
'Oh ja, nou dan blijft Lucius thuis en als er iets is hoort hij het wel.' Narcissa verliet de kamer en nam een ongeduldig wachtende Violet bij de hand.
Geweldig, hij kreeg een babysitter, ze konden hem heus wel vertrouwen. Eigenlijk wist hij zelf niet eens of ze hem konden vertrouwen, hij was vaak nogal koppig en deed wat hij zelf wou. Hij zag Lucius in de deuropening staan, terwijl de voordeur dichtsloeg.
'Dus, jij bent mijn babysitter.' zuchtte hij.
'Ja,' zei Lucius. 'Ik ben blijkbaar jouw babysitter. Nou dan wil ik dat je gaat slapen, want je ziet er belabberd uit.'
Het was waar, hij at en sliep, sinds hij "thuis" was, zeer slecht.
'Jaja,' zuchtte hij. Hij draaide zich op zijn zij en viel spoedig in een diepe slaap.
Hij werd wakker doordat het matras bewoog waar hij op lag en er iets zachts tegen zijn wang werd gelegd. Hij hoorde zacht gefluister, maar deed de moeite niet om zijn ogen open te doen. Pas toen hij een soort lichtflits achter zijn ogen zag, deed hij ze open.
'Hebben we je wakker gemaakt?' Narcissa hield een camera in haar handen.
'Ik voelde al het matras bewegen,' mompelde hij zachtjes. Hij haalde het zachte van zijn wang weg en zag dat het een knuffelkonijn was met lange zachte oren.
'Voor jou,' zei Violet, die naast hem op het bed zat, zachtjes. 'Dan ben je niet alleen.'
Hij glimlachtte en legde het naast zijn kussen neer.
'Heb je wel wat gegeten, Severus?'
Hij gaf geen antwoord en zag dat Lucius zijn hoofd schudde.
'Je moet wel eten, dan word je groot en sterk,' zei Violet.
'Ik ben groot en sterk,' zei hij. Hij legde zijn kussen op zijn hoofd en probeerde wat te slapen. Toen het niet lukte gooide hij het kussen van zich af en kwam half overeind. 'Lucius, kun je me niet gewoon maar beneden slepen? Ik ga dood hier.'
Voor Lucius antwoord kon geven antwoordde Narcissa al. 'We maken een deal, als jij die soep helemaal op eet zorgen wij dat je veilig beneden komt. Deal?'
Hij keek naar de soep, er zat niet eens een vissmaak aan, maar hij wou wel dit bed verlaten. 'Oké, deal.' Hij pakte de kom soep en begon er van te eten.