Chapter 14

Hij wist niet hoevaak hij het liedje nou al geneuried had, maar plots voelde hij dat de deken van zijn hoofd werd getrokken. Hij wou de deken teruggrissen maar die was weg, net zoals het kussen wat hij daarna wou pakken.
'Meneer Snape, wij moeten u iets vertellen, en we zouden het fijn vinden als u rustig blijft,' zei de heler. Zijn hoed lag op het nachtkastje.
'Violet leeft nog, ze was enkel bewusteloos, ze kwam zonet bij en vroeg naar u,' zei een andere heler.
Even drong het niet tot hem door, tot hij de woorden in zijn hoofd een paar keer herhaalde.
Violet leeft nog Violet leeft nog Violet leeft nog Violet leeft nog Violet leeft nog Violet leeft nog Violet leeft nog Violet leeft nog Violet leeft nog Violet leeft nog Violet leeft nog Violet leeft nog Violet leeft nog Violet leeft nog Violet leeft nog en vroeg naar u.
Hij keek de helers verbaad aan. 'Maar... Maar uw hoed. Ik... Ik zou niet flauwgevallen zijn als ze niet dood was, en...' Hij snapte het niet helemaal, maar dat maakte niks uit. Hij sprong zowat uit het bed en liep de gang op, althans hij probeerde dat, maar hij werd tegengehouden door twee helers.
'Blijf in bed, morgen mag je naar haar toe, eerst rust, je bent in een onstabiele positie. Ook goed nieuws kan een grote schok zijn.'
De helers verlieten de kamer zodra hij had beloofd om niet de kamer te verlaten. Even leek het erop dat hij De Onbreekbare Eed af moest leggen, maar ze vertrouwden hem toch toch. Hij wachtte een paar minuten en rende toen zo snel als hij kon de kamer uit. Hij ging bij de balie staan. 'Violet Prince,' zei hij snel, er kwamen nog geen helers achter hem aan.
'Deze verdieping, kamer E3,' zei de heks achter de balie zonder op te kijken. Hij rende naar kamer E3 en zag Violet in haar bedje liggen. Narcissa en Lucius zaten aan de weerzijden van haar bedje en Draco zat bij het voeteneind. Ze had haar oogjes open en glimlachte naar Draco. Hij liet zich op zijn kniën vallen, waardoor Violet hem opmerkte. Lucius liep naar hem toe en zette hem in de stoel, waar hijzelf eerst op zat.
'Oh Violet,' was het enige wat hij uit kon brengen voor zijn emoties de overhand namen. Er rolde een traan over zijn wang, die op het bed drupte.
'Niet huilen,' zei Violet zachtjes. 'Niet huilen, oom Sev.'
Meer tranen rolden over zijn wangen en door zijn tranen heen zag hij dat helers de kamer binnenkwamen. Hij stond op, klaar om weg te rennen, maar zijn benen begaven het nadat hij een stap had gezet. Hij hoorde Violet een zacht gilletje slaken, en dat was alles voor de duisternis hem wegbracht.

twee dagen later
Hij deed verbaasd zijn ogen open en had een sterk déja-vu gevoel. Hij had geen idee wat er gebeurt was de afgelopen tijd, en hij lag in een ziekenhuisbed, maar nu ook met een kledingstuk van het ziekenhuis. Hij probeerde alles op een rijtje te zetten van wat hij zich herinnerde.
-Hij kwam bij,
-Violet was dood,
-Hij in paniek,
-Violet bleek toch levend te zijn,
-Hij zag haar vanuit de deuropening,
En toen stopte het, hij had geen idee wat er nog meer was gebeurd. Hij probeerde iets overeind te komen, en merkte dat er een ketting om zijn voet zat. Een ketting die vast zat aan het bed. Hij kwam overeind en zag dat Narcissa de kamer in liep, gevolgd door een heler.
'Hé Severus, hoe voel je je?' Narcissa ging op de rand van zijn bed zitten.
'Ik weet het niet,' zei hij.
De heler duwde hem omlaag en voelde aan zijn pols, ze zei niks, maar krabbelde iets op een bord en de veer die erbij lag.
'Heb je een idee van wat er was gebeurd?' vroeg Narcissa.
Hij schudde zachtjes zijn hoofd. 'Het laatste wat ik weet is dat Violet levend bleek te zijn en dat ik haar zag vanuit de deuropening van haar kamer.'
'Daarna is er niet zoveel meer gebeurt, je werd bij haar bed gebracht met behulp van Lucius en zei haar naam, daarna barstte je in snikken uit en toen de helers binnenkwamen zakte je in elkaar. Waardoor Violet in paniek raakte. Je bent buiten bewustzijn geweest voor twee dagen.' Narcissa klopte even op zijn been. 'Dus, welkom terug.'
Hij dacht na over wat Lucius had verteld.
-Hij raakte in een soort trance en draaide door.
-Hij verloor het bewustzijn.
-Hij kwam bij,
-Violet was dood,
-Hij in paniek,
-Violet bleek toch levend te zijn,
-Hij zag haar vanuit de deuropening,
-Hij zat bij haar bed, te huilen (van blijdschap).
-Zag de helers en zakte inelkaar. (Alweer.)
-Twee dagen later kwam hij bij.
'Hoe is het met Violet?' Hij merkte nu pas dat zijn stem hees was.
'Goed, ze mag vandaag naar huis, en jij ook, maar alleen als je je rustig houd ja?' De heler keek hem streng aan.
'Oké, oké.' Hij wou niet dat Violet nog een keer in paniek raakte vanwege hem. 'Mag ik haar zien?'
'Ze komt net binnen,' zei Narcissa.
Hij keek naar de deuropening en zag Violet in de armen van Lucius. Ze lachte naar hem en Lucius zette haar op zijn bed. Draco kwam ook een beetje haastig de kamer inhobbelen.
'En deze jongedame moet zich ook rustig houden,' zei de heler.
'Jullie mogen wel samen in het grote logeerbed, dan zijn jullie niet alleen,' zei Lucius.
Hij knikte dankbaar en sloeg voorzichtig een arm om Violet heen. Ze ging voorzichtig op hem liggen en knuffelde hem. 'Ik heb je gemist,' zei ze zachtjes.