De reünie (Louis Tomlinson) - monstertje18

Met trillende handen bracht ik de eyeliner aan op mijn oogleden. Ik wierp nog één laatste blik in de spiegel voor ik de trap af liep en mijn jas van de kapstok nam. Ik had een strak zwart kleedje aan met mijn favoriete zwarte pumps, mijn lange blonde haar viel krullend over mijn schouders. Ik was best zenuwachtig om Louis terug te zien, het was inmiddels al vier jaar geleden.

'Beloof je me dat je me nooit zal vergeten?' fluisterde hij in mijn oor. 'Natuurlijk Louis, hoe zal ik je ooit kunnen vergeten. Ik onze mooie momenten altijd blijven herinneren, je zal altijd mijn beste vriend zijn', ik moest moeite doen om mijn tranen in bedwang te houden maar toen ik hem aankeek kon ik het niet langer aan. Ik barste in huilen uit en bleef minutenlang in zijn armen liggen. 'Melanie, ik beloof je dat ik je elke dag iets laat weten,' hij dwong me om hem in zijn blauwe ogen aan te kijken en ik zag niets anders dan oprecht verdriet.


'Leugenaar,' mompelde ik in mezelf, terugdenkend aan de laatste keer toen ik hem zag. Hij vertrok die avond voor de eerste keer op tour, tien jaar lang waren we beste vrienden en al na twee weken hoorde ik niets meer van hem. Sindsdien heb ik niets meer van hem gehoord. Tot vorige week dan, mijn moeder was tijdens het winkelen zijn moeder tegengekomen en als snel hadden ze afgesproken om samen kerst te vieren. Volgens hen was het de ideale manier om de verloren vriendschap te redden. Ik had er een heel andere mening over, deze ochtend had ik zelfs nog gedaan ofdat ik ziek was zodat ik thuis mocht blijven. Jammer genoeg is mijn moeder zo dom niet.

Met trillende knieën stond ik voor de deur. Ik had geen enkel idee wat ik tegen hem moest zeggen, hopelijk begint hij met praten. Mijn vader belde aan en al snel werd de deur geopend door Johannah (Louis' moeder). Ze gaf me een knuffel en ze gebaarde om naar de living de komen. Met lood in mijn schoenen wandelde ik de kamer binnen. 'Melanie,' hoorde ik hem zeggen. Mijn ogen scande de kamer om uit te vinden waar de stem vandaan kwam en al snel keek ik in zijn ogen. 'Louis,' zuchtte ik. Ik vergat alle frustraties die ik de afgelopen jaren had opgekropt en ik snelde naar hem toe om me in zijn armen te nestelen. 'Melanie, het spijt me zo, van mijn management mocht ik niet meer met je omgaan. Ik moest me ten volste kunnen concentreren op de tour, ze hebben zelfs jouw nummer gewist.' ik hoorde dat hij tijdens dat hij dat allemaal zei moeite had om zijn tranen in te houden. Net toen ik ook wat wilde zeggen hoorde ik iemand kuchen. Ik draaide me om en zag Harry, Niall en Liam in de hoek van de kamer staan. Doordat ik hun zag was ik niet in staat om iets te zeggen. Op het moment dat Harry iets wilde zeggen riep Johannah dat het eten klaar was. We zetten ons allemaal aan tafel en verrukt keek ik naar de lekkere maaltijd. Tijdens het eten durfde ik haast niets te zeggen, de aanwezigheid van Liam, Harry en Niall was daar de oorzaak van. Op school heb ik het de eerste dagen van het jaar ook altijd moeilijk om iets te zeggen in de klas. Als er nieuwe mensen zijn, heb ik moeite met het uitspreken van mijn eigen mening. Het feit dat die nieuwe mensen ook nog eens deel uitmaken van de bekendste boysband van het moment maakt het daar niet beter op. Ik zat over Louis en ik merkte op dat hij vaak mijn richting op keek. Nadat iedereen genoeg had gegeten besloot Louis om af te wassen. Uit beleefdheid bood ik aan om te helpen en natuurlijk ook omdat ik graag met hem wilde praten. Al snel was iedereen de keuken uit en was ik alleen met Louis. We begonnen af te wassen maar het liep al snel uit de hand. Wat eenvoudig begon als elkaar wat natspetsen veranderde al snel in een heus watergevecht. Op een gegeven moment hield Louis een enorme kookpot vol met water boven mijn hoofd. Ik riep al snel om genade en smeekte hem om het water niet op mij te gooien. Na heel wat smeekbedes besliste Louis gelukkig om het water in de afvoerput te gieten. 'Ik heb je echt gemist Melanie,' zei hij. Ik was me opeens bewust van het feit dat hij ontzettend dicht bij mij stond. Zijn hoofd was slechts enkele centimeters verwijdert van het mijne en hij overbrugde die laatste centimeters al snel. Ik voelde zijn lippen op de mijne en een heerlijk gevoel raasde door mijn lichaam. Dit had ik bij niemand van mijn ex vriendjes gehad. Na een paar seconden beëindigde hij de kus en keek hij me aan. 'Ik hou van jou, Melanie,' zei hij. 'Ik ook van jou Louis,' zei ik voor ik hem opnieuw kuste.