Why do you wanna help me out of my problems ( Tom lovestory ) 149

Demi pov:

De deur ging open en je keek met een betraand gezicht op. Jens had je telefoon vast en reikte die naar je uit. Je nam hem met trillende hand aan en voelde hoe Jens nog een kus op je voorhoofd drukte en daarna weer wegliep en de deur achter hem sloot. Je zette je gsm op luidspreker zodat je jou gsm kon neerleggen in plaats van in je trillende hand vast te houden. Jij: “Tom?” Tom: “Oh god Demi, eindelijk! Schat geloof hem niet oké? Je kan dit, ik weet dat je gaat winnen en ik hou van je, dat weet je toch? Ik zou jou nooit in de steek laten.” Jij: “Weet ik wel.” Tom: “Echt waar schat, ik kan niet zonder je, oh ik kan niet wachten tot ik je in mijn armen heb.” Je kreeg een glimlach op je gezicht. Tom maakte je echt gelukkig. Jij: “Ik kan ook niet zonder jou.” Je wist dat hij waarschijnlijk nu schattig aan het glimlachen was, damn wat miste je hem. Jij: “Tom?” Tom: “Ja?” Jij: “Ik mis je.” Tom: “Ik jou ook schat, met heel mijn hart.” Je glimlach werd mogelijk nog groter en het verbaasde je dat je er geen pijn van kreeg aan je kaken. Tom: “Maar schat, vertel me nu is over je auditie?” Jij: “Ehm wel het ging beter…” Tom: “Proficiat schat! Ik wist het.” Jij: “Ik heb nog niet eens gezegd of ik door ben of niet?” Je zei het al lachend en hoorde Tom ook lachen. Tom: “Heb ik dan geen gelijk?” Je wist wel zeker dat hij aan het grijnzen was. Jij: “Jawel.” Je hoorde Tom lachen en daarna wat gerommel en geroep op de achtergrond. Je hoorde Tom iets terug roepen. Tom: “Sorry schat, we moeten ons klaarmaken en optreden.” Jij: “Oh veel plezier.” Tom: “Zeker dat alles goed gaat?” Jij: “Jaja, maak je maar geen zorgen Tom en speel maar de pannen van het dak.” Tom: “Ik hou van jou.” Jij: “Ik ook van jou.” Je hoorde Georg op de achtergrond nog roepen: “Oeh stoer hoor Tom!” en daarna een luide ‘auw’ en toen werd er afgelegd. Die 2 konden het ook nooit laten om elkaar te plagen. Al veel beter gehumeurd nam je uit je nachtkastje jou schetsen voor het nieuwe album eruit en begon wat dingen aan te passen. Na een tijdje keek je er kritiserend naar en net op dat moment ging de deur open. Je probeerde om de schetsen te verstoppen maar het was al te laat. Annelies: “Is dat voor wat ik denk dat het is?” Jij: “Ehm ja.” Annelies nam de schetsen uit je handen en keek er zorgvuldig naar.” Annelies: “Ze zijn echt zalig, vooral deze!” Ze wees er ééntje aan uit het kleine stapeltje en je moest toegeven dat je deze zelf ook de beste vond. Jij: “Als we naar de jongens gaan, laat ik ze zien aan David.” Annelies: “Moet je zeker doen.” Je keek haar glimlachend aan. Annelies: “Alles wel goed?” Jij: “Het gaat super.” Annelies: “Zo hoor ik het graag.”