03/01/2016 | Een gedachtenkronkel (2) mensen lezen

Ik wil mensen lezen als een boek. Want al wat wij kunnen zijn, aan het einde van ons leven, is een verhaal. En al leggen we dat niet allemaal vast, want soms krijgen we niet eens die kans doch worden wij geschreven in de lucht met een pen zonder inkt en woorden zonder geluid. Geef mij jouw verhaal, vertel het in fluisteringen want zo klinkt het het mooiste, met zachte stem en onvervalste oprechtheid.
Geef jouw verhaal aan mij en ik zal mijn woorden schrijven in jouw handen, in pagina's die alleen jij kan lezen. En zoek de woorden niet te ver, geef mij wat je hoorde toen je voor de eerste keer luisterde. Dit is geen gedicht want het begon niet waar ik begon en het zal niet eindigen waar ik eindig want het is groter dan ik ooit zal zijn. Het is groter dan wij allemaal. En als je het deelt kan het groeien. En als je het deelt kan het verder leven. Lees mensen als een boek want een verhaal is al wat wij kunnen zijn als het laatste puntje wordt gezet en onze woorden reeds bevroren zijn.