Alfonso's geboorte.

Meneer en mevrouw Alfonso wilden al tijden een kind.
Na veel proberen was mevrouw Alfonso eindelijk zwanger.
"Oh Hendrik, ik ben zo blij dat we nu eindelijk een baby'tje gaan krijgen", zei ze tegen haar man.
"Elize, er is niets in de wereld dat ik meer wil dan een kind van jou."
Ze kusten want dat is iets wat ouders doen als ze een kind krijgen.

Acht maanden later was het eindelijk zover. Mevrouw Alfonso kreeg weeën. Meneer Alfonso leende zijn buurmans fiat panda en ze raceden naar het ziekenhuis.
De bevalling ging niet helemaal goed. Beiden ouders vielen flauw. Terwijl ze voor pampus lagen werd hun baby geboren: een jongetje. Toen ze wakker werden was hun baby al naar de kraamafdeling gebracht.
Ze besloten een hapje te gaan eten in het cafetaria van het ziekenhuis. Daar discussieerden ze over hun baby's naam.
"Hendrik de tweede? Bjorn?" opperde Hendrik.
"Jezus man jij bent ook echt een mogool, waarom ben ik überhaupt met je getrouwd want je hebt duidelijk het IQ van een pulksel." zei Elize. "Wat dacht je van Britney Spears De Tweede? Sam uit Mama Mia die iedereen eigenlijk haat?"
Je begrijpt, al die namen bleven niet echt hangen. Ze gingen daarom een wandeling in het park dat naast het ziekenhuis lag maken.

Nu laten we de gelukkige ouders even alleen, want man, terwijl ze weg waren gebeurde er echt een hoop crap. Ik hoop dat je er tegen kan want dit is voor mensen met stalen zenuwen!

Dus wat gebeurde er? Hun kraamverzorgster, Lirte Misser, was bezig met het verzorgen van de baby's op de kraamafdeling.
"Waarom werk ik hier eigenlijk nog?" mompelde ze tegen de poepluier die ze aan het vervangen was. "Waarom heb ik mijn droom niet nagejaagd? Mijn droom om theelepeltjesontwerper te worden? Wat is mijn leven? Weet je wat, ik -"
"BRAND!!! VERLAAT HET PAND"

Jazeker, er was brand in het ziekenhuis. Het is nooit meer helemaal duidelijk geworden wat de oorzaak was, maar ik hoorde dat een van de chirurgen een geheim drugslab had in een van de operatiekamers en dat de zaken een beetje uit de hand liepen.

Terug naar Lirte.
Ze pakte de baby's ook al was dat fysiek onmogelijk. Heldhaftig rende ze door de gangen. Ze redde een oud vrouwtje dat vast zat onder een ingestorte muur. Ze sprong door een raam. Ze schoot op een bankberover met haar kalasjnikov. Ze deed alles wat maar heldhaftig was.

haha nee.

Ze nam de benen en liet de baby's achter. Zoals ze zelf al zei: dit was niet haar bestemming, en een held zijn was het ook niet. Ze was een theelepeltjesontwerper.

Eenmaal buitengekomen zag ze meneer en mevrouw Alfonso.
"Waar is ons kind?" vroegen ze aan Lirte.

Nou je begrijpt, die bitch begreep dat ze in de knoei zat en wat ze deed was niet iets waar ze trots op was. Ze knielde neer in het struikgewas (ik weet ook niet waar dat vandaan kwam) en pakte het eerste de beste beest dat ze zag. Een sprinkhaan.

"Meneer, mevrouw. Uw kind is... Anders."
"Anders? Oh, Hendrik, wij houden zoveel van anders!"
"Jazeker schattie, maar mevrouw Misser, laat het kind zien."

Dus liet Lirte de sprinkhaan zien.

"Hij is prachtig. We noemen hem Alfonso"

En dat is het eerste verhaal van Alfonso Alfonso, redder van ons al.

Wordt vervolgd bitch.
Bet ya didn't see that coming.