Once upon a time - Killian Jones (Hook)

Met een bang hart liep ik langs de kade. Mijn blonde haren had ik verstopt onder mijn kap, uit angst voor ongewenste aandacht van dronkenmannen. Een harde windvlaag bracht me even uit mijn evenwicht en al snel lag ik op de grond. Ik probeerde zo snel mogelijk op de staan en mijn haren terug onder mijn kap te verstoppen maar het was al te laat. "Zo wat heb ik een geluk dat ik je tegen ben gekomen" hoorde ik iemand zeggen. Ik negeerde de man en probeerde weg te lopen maar hij greep me hardhandig bij mijn arm. "Waar ga jij naar toe meisje?" Kom jij maar mee met mij" Ik spartelde tegen maar de man was veel te sterk. Ik begon te roepen en ik bad dat iemand me zou horen maar het leek tevergeefs. De man sleurde me met hem mee. Hij nam me mee naar één of ander donker café dat zich bevond aan de haven. "Zie wat ik gevangen heb" zei de man met een spottende stem. Met een angstige blik keek ik het café rond. Ik zag alleen maar ruige mannen zitten, bijna allemaal hadden ze wel bier of iets sterkers vast. De man loodste me naar het midden van het café en gebaarde dat ik aan een tafel moest gaan zitten. De geur van alcohol drong mijn neus binnen en ik moest mijn best doen om niet over te geven. "Zo wie wil zijn avond met deze mooie dame spenderen" de man keek vragend het café rond. Ik hoorde van alle kanten geroep en gejuich. Net op het moment dat één of andere man mij met zich mee wou nemen vloog de deur van het café open. In de deuropening stond een ontzettend knappe man. Hij was volledig in het zwartgekleed, had zwart haar en zelfs van waar dat ik stond kon ik mooie helderblauwe ogen zien. Maar het gene wat het meest opviel en wat me meteen koude rillingen bezorgde, was de afwezigheid van zijn linkerhand dat was vervangen door een haak. De man keek meteen in mijn richting, zijn ogen die eerst nog een liefdevolle uitdrukking leken te hebben waren nu kil, en vol woede. Ik was me opeens bewust van de stilte die door het café heerste. De man zetten een aantal stappen in mijn richting. Ik kon mijn blik niet van hem afwenden. Hij liep verder in mijn richting en nam me bij de arm. Hij trok me mee door het café maar aan de deur stopte hij even. "Don't you ever dare to take a girl at this place!" "They are no sex objects!" schreeuwde hij met een heerlijk Iers accent. En met die woorden sloot hij de deur. "Follow me,love" fluisterde hij in mijn oor. Zonder verder na te denken liep ik achter hem aan. We stopten pas toen het café niet meer in zicht was. Hij draaide zich om en zijn helderblauwe ogen boorden zich in de mijne. "Everything okay love? " vroeg hij met zijn lieve stem. Ik was niet in staat om iets te zeggen dus knikte ik maar. Op dat moment begon het zachtjes te regenen en ik vloekte binnensmonds. "Come, maybe I can show you my ship?" vroeg hij. Weer knikte ik en ik vervloekte mezelf dat ik nog steeds niet in staat was te praten. Al snel zag ik in de verte een schip. "So this is her, my true love," zei hij wijzend naar zijn schip. "Your true love is a ship?" vroeg ik spottend. "Aye, a ship can't hurt your feelings,' zei hij wijselijk. Hij nam mijn hand en leidde me op het schip. "Thank you for rescuing me," zei ik waarna ik hem aankeek. "Well, I couldn't let a beautiful woman like you fall into the hands of these men." "You're in for a drink?" vroeg hij. Ik kon wel iets strafs gebruiken dus stemde ik enthousiast in. "I'm Killian Jones by the way," zei hij lachend. Ik stelde me ook voor en volgde hem naar een klein keukentje waar hij al snel een fles rum bovenhaalde. Hij schonk twee glazen in en ik nam een flinke teug waarna ik hevig moest lachen. Ik hoorde hem grinniken en met een blozende wangen vroeg ik of mij mijn glas nog eens kon bijvullen.

Na een gezellige avond was het tijd om naar huis te gaan. Ik keek al op naar de eenzaamheid, mij ouders waren al gestorven toen ik net zestien werd en ik had verder geen familie hier. Ik bedankte Hook voor de fijne avond en met tegenzin stond ik op om te vertrekken. Ik had net het schip verlaten toen ik voetstappen achter me hoorde. Ik draaide me met een ruk om en zag Hook voor me staan. "Viola, I uhm wel, I was thinking if, uhm," begon hij stotterend. "Well, seeing that you are alone and I too,maybe you are interested in living at my ship, with me?" vroeg hij met een zeemzoete stem. "Oh yes ofcourse!" riep ik lachend. Op zijn gezicht zag ik de grootste glimlach die ik al bij hem had gezien. Ik zag zijn gezicht steeds dichter komen en toen kwam het moment waar ik al heel de avond op wachtte, zijn lippen op de mijne.