Scène 12: Einde

Verteller
Prins Hans boog zich over Sneeuwwitje heen en gaf haar een liefdevolle zoen op haar lippen. Er gebeurde niets. Prins Hans zakte op zijn knie naast het bed. Hij was te laat geweest. De boze koningin had gewonnen.
Tot er plots beweging was…

Sneeuwwitje
Verstopt pop snel en gaat op tafel zitten. Geeuwt. Rekt zich uit. Kijkt om zich heen.

Prins Hans
“Sneeuwwitje!”

“Mijn prins!”

Grumpy
“Ze is wakker! Hoera, ze is wakker, ze…” Doet soort van vreugdedansje over podium

“Oh, Grumpy, ik heb je nooit eerder zo blij gezien.”

“Wen er maar niet te hard aan.” Grijnst breed.

Op één knie met ring. “Oh, Sneeuwwitje, mijn liefste. Wil je met me trouwen.”

“Oh, ja, prins Hans, ja!” Steekt hand uit. Krijgt ring om vinger.

Iedereen vierde feest nu Sneeuwwitje weer wakker was. Iedereen, Sneeuwwitje en haar prins, de zeven dwergen, alle dieren in het bos. Alleen de boze koningin vierde niet mee.
Sneeuwwitje ging met prins Hans mee naar zijn kasteel, waar ze trouwden. Natuurlijk waren alle zeven dwergen ook uitgenodigd.

En zo kwam alles uiteindelijk toch in orde. Alle sprookjes waren blij dat ze nog een keer verteld waren. En allemaal hoopten ze om nog vaak gelezen te worden.

En ze leefden toch nog lang en gelukkig.