Chapter 53

'Ben je er klaar voor?' Ik draai me om, en knik. 'Ja, vader.' Hij loopt naar me toe. 'Je bent een prachtige bruid, Arwen. Iedere vrouw zal jaloers zijn.' Ik bloos even. 'Nou, dat zal wel meevallen, hoor.' Hij drukt een kus op mijn voorhoofd. 'Vaerel zal versteld staan.' We lopen de kamer uit. 'Iedereen is er al,' zegt Aymon. Fijn, alsof ik nog niet nerveus genoeg ben. We lopen naar de gang. We staan voor de poort. Ik haal even diep adem. Hier gaan we dan. De deuren gaan open, en de muziek begint te spelen. Ik zie Vaerel al staan. Langzaam lopen we naar voren. Bokul staat naast Vaerel, hij is zijn getuige. Hij port hem. Vaerel draait zich om. Ik slik even. Hij kijkt me aan. Hij lijkt niet te weten wat hij moet doen. Dan zie ik dat hij zich in moet houden, om niet te huilen. Mijn ogen beginnen te prikken. Ik kijk even naar links. Ik zie de Companions zitten. Farkas is er ook. Naast hem zit een vrouw die ik niet ken. Hij heeft zijn arm om haar heengeslagen. Ik zucht even. Toch vreemd hoe dingen kunnen lopen. We zijn aangekomen bij het altaar. De priester staat al klaar. Mijn vader gaat zitten, naast mijn moeder. Ik haal even diep adem. 'Geachte gasten, we zijn vandaag bijeengekomen om deze twee geliefden in de echt te verbinden, in het bijzijn van Mara, onze moeder.' 'Je bent beeldschoon,' zegt Vaerel. Ik bloos even. 'Dank je.' Ik kijk naar de priester. 'Jullie mogen nu elkaars hand vasthouden.' Ik pak zijn hand vast. 'Goed. Arwen, zeg mij na alsjeblieft. Ik Arwen...' 'Ik Arwen...' 'Neem jou Vaerel...' 'Neem jou Vaerel...' 'Tot mijn wettige echtgenoot, in goede en slechte tijden, tot de dood ons scheidt.' 'In goede en slechte tijden, tot de dood ons scheidt.' De priester knikt. 'Goed. Vaerel, zeg mij na. Ik Vaerel...' 'Ik Vaerel...' 'Neem jou, Arwen...' 'Neem jou, Arwen...' 'Tot mijn wettige echtgenote, in goede en slechte tijden, tot de dood ons scheidt.' 'Tot mijn wettige echtegenote. In goede en slechte tijden, tot de dood ons scheidt.' De priester knikt. 'Dan mogen de getuigen nu de ringen geven.' Ik draai me om. Shakari geeft me de ring. 'Jullie mogen nu elkaar de ring omdoen. Arwen, jij eerst. Zeg mij na. Deze ring is een teken van mijn liefde. ' 'Deze ring is een teken van mijn liefde.' 'Vaerel, deze ring is een teken van mijn liefde.' 'Deze ring is een teken van mijn liefde.' 'U mag nu de bruid kussen.' Vaerel tilt voorzichtig mijn sluier op. Mijn hart klopt in mijn keel. Hij drukt zachtjes zijn lippen op de mijne. Ik sla mijn armen om zijn nek heen. Ik wil hem niet meer loslaten. Hij trekt zich weer terug. 'Ik verklaar u nu man en vrouw. Proficiat, en Mara zegent u.' We draaien ons om. Iedereen is gaan staan en klapt. We lopen naar buiten, hand in hand.
Ik sta buiten, op het balkon. Ik kijk uit over het meer. 'Hey,' hoor ik achter me. Ik draai me om. Farkas komt naar me toegelopen. 'Hey,' antwoord ik. Hij leunt tegen de balustrade aan. 'Gaat het? Je staat hier zo alleen.' Ik knik. 'Ja. Ik heb gewoon even frisse lucht nodig. Hoe heet ze?' Farkas kijkt me even aan. 'Wie?' vraagt hij. Ik grinnik even. 'Die mooie Redguard die naast je zat. Hoe heet ze?' Hij kijkt naar het meer. 'Saymah. Ze is onlangs bij de Companions gekomen. Nou ja, vlak nadat jij draken ging bestrijden. Het klikte eigenlijk meteen. Net zoals met jou. Alleen durfde ik er nu wel wat van te zeggen. Ik wist niet of je ooit terug zou komen. En het klikte zo goed met haar. Ik heb er met Kodlak en Vilkas over gepraat. Ze zeiden dat ik het gewoon moest doen. Je zou het wel begrijpen. Dus ik ben er maar voor gegaan.' Ik knik. 'Ze lijkt me best aardig. Is ze een boogschutter?' Hij schudt zijn hoofd. 'Nee, ze houdt meer van het echte werk. Ik heb haar getraind, en ze kan prima met grote zwaarden omgaan.' Ik grinnik even. 'Daar twijfel ik niet aan.' Hij zucht. 'Het spijt me. Dat gedoe met Vaerel...Ik zie nu dat hij niet is zoals die andere Altmer.' Ik knik. 'Het is goed. Vaerel is het waarschijnlijk al vergeten.' Hij knikt. We kijken beide uit over het meer. 'Deze plek is zo mooi,' zeg ik. 'Het is hier niet zo koud en leeg als andere plekken in Skyrim.' Farkas knikt. 'Het is hier wel oké. Geef mij maar de open vlaktes van Whiterun.' Ik zucht. 'Arwen?' Ik draai me om. Vaerel staat in de deuropening. Ik loop naar hem toe, en kus hem. 'Alles goed?' vraagt hij me. Ik knik. 'Ja, ik had gewoon even frisse lucht nodig.' Vaerel kijkt naar Farkas, en knikt alleen maar. 'Vaerel, ik moet je mijn excuses aanbieden.' Verbaasd kijkt Vaerel hem aan. 'Excuses? Waarvoor?' Farkas zucht. 'Vanwege dat gedoe in Solitude.' Vaerel grinnikt. 'Maak je daar maar geen zorgen over, Farkas. Ik heb erger meegemaakt.' Ik vlei me tegen Vaerel aan. 'Echt?' vraagt hij. Vaerel knikt. 'Ja, maak je geen zorgen. Kom naar binnen. Je liefje is waarschijnlijk ongerust.'