• STYLINSANE
Deze vond ik echter helemaal niet gemakkelijk. Ik ben eigenlijk niet echt een voorstander voor pauzes in mijn one shots en op het eerste zicht, leek ik bij deze geen keuze te hebben. Ik heb er dan voor gekozen om een soort van flashbacks te gebruiken om toch nog enkele aangevraagde feiten in het stuk te krijgen. Ik weet dus dat ik best veel veranderd heb en bij deze hoop ik ook dat hij naar wens is.
Bedankt voor de aanvraag en ik veel plezier met lezen!
Groetjes Kangster ^^
Bedankt voor de aanvraag en ik veel plezier met lezen!
Groetjes Kangster ^^
Aimée | Newt
W.I.C.K.E.D is good. W.I.C.K.E.D is good. W.I.C.K.E.D is good. De intense adrenaline beukte tegen elke levende cel in haar lichaam heen en dit was ook de enige reden geweest dat haar ademhaling ontzettend snel langs haar lippen streelde. Haar trillende benen leken bijna te bezwijken onder de immense inspanning dat haar lichaam zonet overduidelijk overtrof, haar spieren volledig verlamd. Het euforische gevoel zou razend snel door hun aderen moeten stromen, maar de gloed hete zandzee, die oneindig voor hun uitstreek, leek dit gevoel geheel te ontnemen. Het feit, dat ze na zo een lange tijd eindelijk uit de dominante handen van W.I.C.K.E.D verlost waren, was het enige positieve doorslag.
Aimée probeerde alles geheel te ontkennen, doch keken de bruine ogen van Newt geviseerd neer op Aimée. Hoewel de bloedhete hitte hen beide tot hun uiterste dreef, wachtte hij echter alleen af op antwoorden. Antwoorden die tot nu toe nog niet in zijn bereik lagen. En terwijl ze haar kiezen diep in de binnenkant van haar binnenwang boorde, gleden haar gedachten terug in het verleden. Precies een half uurtje terug.
"Aris?" Haar ogen drukten zich uit zichzelf tot minieme spleetjes toen het hoge stemmetje van de jongen zachtjes door hun vertrek suisde. De jongen hield zijn lichaam schuil in het ventilatiepoort en keek verbouwereerd op naar Aimée, zijn kijkers betrapt. "Shh... Aimée, voordat je de anderen wekt." Thomas' zijn stemgeluid galmde niet al te ver van haar vandaan, waarna ze toekeek hoe Thomas zijn lichaam op de zelfde hoogste als dat van Aris liet zakken.
"Wat ga-" Wederom legde Thomas haar het zwijgen toe door simpelweg zijn tengere vinger op zijn lippen te plaatsen. Haar wenkbrauwen vormde zich in een geërgerde frons en verslagen liet ze haar lippen voor enkele seconden tuiten. Ondanks ze het zelf niet eens leek op te merken, deden haar spieren het werk waar ze stiekem toch wel over wilde protesteren en vervolgde dood stil de route. De route waar Thomas en Aris zonet waren in verdwenen.
Verbijsterd schudde ze haar hoofd weer in het heden toe en verloste ze haar wang van de kwellende greep van haar kiezen, een metaalachtige smaak vervolgend. De ongeduldige houding van Newt was het eerste wat ze in haar vizier kreeg, zijn blik op het goudgele zand gericht. Haar lippen opende ze zachtjes, voordat ze werkelijk nadacht op welke manier ze alles moest uitleggen. Ze had totaal geen idee hoe ze dit ooit moest formuleren en hoewel het allemaal meer als duidelijk was, voelde Aimée zich hopeloos en totaal onbeholpen.
"Newt, ik... Ik weet niet hoe..." haar stemgeluid, rasperig en bevend, liet de gehele groep weer tot de realiteit brengen. Haar bruine kijkers volgende de contouren van Newts lichaam en ongemakkelijk probeerde ze de juiste woorden te vinden, tevergeefs. Thomas was uiteindelijk de eerste die van zich liet horen, zijn stem geheel sereen. "Newt, het is altijd al W.I.C.K.E.D geweest. Er is geen enkel moment geweest waar we echt veilig zijn geweest. Janson zat gewoon mee in het complot." Ongestoord gleden zijn wenkbrauwen de lucht en krulde vervolgens zijn armen rebels over elkaar, hij smachtte naar meer. Echter welde het duistere figuur van Janson op in rook en werd ze wederom vergezelt door Aris en Thomas.
"Geef me nog wat tijd, Ava. Ik wil ze uiteraard geen pijn doen," de ironie in zijn stem zorgde ervoor dat de misselijkheid op Aimées maag sloeg. Janson liet zijn rechtermondhoek dreigende de lucht in zwieren en de moordlustende blik in zijn irissen wekte een enorme onrust uit bij het trio. Deze man beschikte over ultieme manipulatie en het deerde haar niet zo zeer dat ze honderd procent in zijn leugens was getrapt. Janson was gewoon een meester in die eigenschap.
"Laat het vooral niet al te lang duren, Janson. Group A zijn in alles instaat, houd vooral Thomas in de gaten. Die jongen heeft al voor genoeg onrust gezorgd," opperde Ava, haar gelaat geheel emotieloos. Zonder enige moeite zag Aimée hoe Thomas zijn lippen in een zwakke grijns hulde.
Vervolgens werd ze weer naar het heden gezogen, waarbij het haar volledig ontgaan was waarom Newt zijn bezorgde echo langs haar oren suisden. "Aimée, waarom had je me niet wakker gewaakt? Shuck weet wat er met jou kon gebeuren," zijn armen zwierde hij protesterend de lucht in.
"Ik... Geen idee. Ik geloof dat de nieuwsgierigheid mijn lichaam in beslag had genomen." Haar ogen gleden gegeneerd naar haar handen toe en verstopte een kleine wonde van de wereld. "Aris en Thomas waren daar en toen niet meer," mompelde ze zachtjes, voordat ze haar blik weer op Newt richtte. De bezorgde glans in zijn irissen was een tikkeltje weggevaagd en zuchtend schudde hij zijn hoofd, voordat hij de korte afstand tussen hen beiden in verbrak. Vervolgens hulde hij zijn armen stevig rond haar tengere lichaam, voordat hij zijn lippen langzaam naar haar linkeroor liet glijden. Zijn ademhaling streek langs de ontblote huid van haar nek en zeer zachtjes sprak hij zijn woorden uit. "De volgende keer, Love, zorg je ervoor dat je me wakker maakt." De tedere toon in zijn stemgeluid leek nog enkele seconden na te sidderen en de opkomende rilling gleed voelbaar langs zijn handen heen. Zijn ogen hielden Aimée gevangen toen hij tergend traag zijn greep verzwakte en hij elke contour van haar gezicht in zich op nam. Zijn duimen gleden zachtjes langs de groeven van de enkele schrammen op haar wang en plotseling werd hij precies weer herinnerd aan de tientallen redenen die ervoor gezorgd hadden dat hij eindeloos verliefd op Aimée was.
"We weten allebei dat er voor alles wel een reden is. Er zal vast wel een logische reden zijn waarom die slintheads ons in the bloody maze hebben gegooid. Er is vast een reden waarom ik me geheel hopeloos voelde. Maar ik weet precies welke reden er nog steeds voor zorgt dat ik hier nu nog sta." Vluchtig drukte hij zijn lippen vederlicht op de hare en plotseling leek de wereld rondom hen niet meer te bestaan voor deze gedoemde geliefden. Het waren enkel zij en het verwoestende landschap waarin zij de hoofdrol deelden.
"En die reden ben jij, Aimée. En als die reden er niet meer is, als die reden er niet meer toe doet. Wat heeft het dan nog voor zin?" Zijn mondhoeken gleden moeiteloos de lucht in, voordat hij zijn lippen uiteindelijk op Aimées lippen drukte, elektriciteit ontstond in een intense wervelwind. Het enige wat op dit moment zijn top prioriteit was, was dat Aimée altijd langs hem zou staan. Dat Aimée er nog steeds zou voor zorgen dat Newt een reden had om zijn prachtige verschijning te behouden en hoewel dat deze gevoelens al een lange tijd door hun aderen stroomden. Leek het nu pas echt het gewenste effect te geven, waar zij beiden al die tijd naar smachtten...
Reageer (2)
Wauw.. Sprakeloos! Echt super goed geschreven, ik ben er erg blij mee!
9 jaar geledenJe schrijft echt geweldig (:
9 jaar geleden