Hoofdstuk 6 - Ouders

De deur gaat open. Daar staan de ouders van Bella... Ik bijt op mijn lip. Wat moet ik tegen ze zegggen? Zouden ze boos zijn op ons? Of op mij? Ik voel me ontzettend ongemakkelijk. "O mijn Bella!" Zegt Bella's moeder als ze Bella ziet. Ze loopt naar het bed en pakt haar hand vast.. Moet ik nou wat zeggen? Moet ik wat doen? Ik weet het niet. Ik weet niet of ik wat moet zeggen.. of ik wat moet doen.. en wat dan? zal ik gewoon de kamer uitlopen? langs haar vader.. "Ow Bella..." Haar vader komt nu ook de kamer binnen en gaat naast Bella's moeder staan. Tranen biggelen langs mijn wangen. De regen tikt zachtjes tegen de ramen. Dan zien haar ouders dat ik er ook nog sta. Haar vader loopt mijn kant op. "Arme meid.. Gaat het?? Wat is er gebeurd?" Ik denk terug aan alles.. Hoe we daar fietsten en toen dat meisje zagen liggen.. Hoe we naar de waterkant gingen en Bella in het water viel.. toen de ambulances kwamen.. "ik.. Het spijt me zo!" Met tranende ogen kijk ik in de ogen van de vader van Bella. Van kleins af aan kom ik al bij hun. Ik weet niet wat ik moet zeggen. "Zeg geen sorry! Jij kan er niks aan doen! Jullie hebben goed gehandeld!" "m.. maar het is mijn sschuld ddat Bella hier ligt!!!" "tuurlijk niet!! Shht.. Stil maar" Na een paar minuten komt er een dokter binnen. "Ow. Hallo jullie moeten de ouders zijn! ik zal u even bijpraten. Zoals u weet ligt ze op dit moment in coma...." Haar moeder begint te snikken. "Maar we verwachten dat ze er vandaag nog uitkomt. Tijdens de val heeft ze ook haar enkel gebroken en haar voet op 2 plaatsen. Waarschijnlijk is ze door het koude water onderkoeld geraakt waardor ze bewusteloos is geraakt en in coma gekomen is. Ik kom nu even kijken hoe het met haar gaat. Wilt u misschien een kopje koffie?" "Ja lekker. gewoon zwart voor ons beiden." Gelukkig kan haar vader goed kalm blijven. ik merk dat ik nog steeds koud ben en verkouden ben geworden. En ik zal nu zo kunnen slaapen! Lekker in mijn warme bed kunnen kruipen. Maar daar moet ik nu niet aan denken! ik moet er zijn voor Bella.. Ze is mijn beste vriendin! we doen alles samen.. Het is weer opgehouden met regenen. Ik voel dat ik moet gapen maar ik probeer het niet te doen. Maar toch ontsnapt de gaap. Ondertussen doet de dokter een paar testjes bij Bella. Het ziet er verder wel goed uit maar ik besteed er ook geen aandacht meer aan. Wat ik nu wou doen was gewoon in bed gaan liggen en gaan slapen. en dan pas over een week wakker werd. Gewoon mijn hoofd helemaal leeg. Nergens aan denken. Maar helaas. De dokter was klaar en praatte nog even met Bella's ouders. Ik kon luisterde niet naar wat ze zeiden en ik besteedde er verder ook geen aandacht aan. Mijn gedachten waren leeg. Maar tegelijk ook helemaal vol. Ik had de laatste uren veel nagedacht en intussen ook hoofdpijn gekregen. Ik leunde tegen de muur en keek uit het raam. Het was pikkedonker en tussen de wolkem door zag ik af en toe een ster.