#25 Mijn schuld, mijn fout

POV Mark
Ik krijg de nijging een scheldtierenade naar de rechter te schreeuwen. Veroordeeld word ik toch wel. Maar veroordeeld door mijn eigen vader, die ik jaren niet meer heb gezien, dat is wat ik écht niet wil. En toch gebeurd het.. De grijze vrouw, begint te praten. 'Mark Gibbs, op verdenking van medeplichtigheid aan vliegtuigkaping en moord op 163 militairen krijgt u 10 jaar celstraf, waarvan 1 maand voorwaardelijk.' 1 maand? Dan kan ik zowat niet meer leven.. Dan ben ik 36, uit de bloei van mijn leven zowat! Ik zie mijn vader slikken. 'Edelachtbare, ik heb de opdrachtgever gevonden en wil daarom bezwaar aan maken tegen Mark's straf,' hij kijkt de rechter strak aan. 'En u bent?' haar stem klinkt streng. 'Leroy Jethro Gibbs, NCIS,' hij kijkt net zo streng terug. 'Ah, en de beste man is?' 'Leo Marcosson, opdrachtgever vliegtuigcrash, poging tot doodslag op twee van mijn agenten, ook hier aanwezig, verboden wapenbezit en drugshandel.' Wha, die ouwe is toch een goede! Hij komt zelfs voor mij nog op.. 'En waar is de beste man? Dan gaat de WPD er even achteraan.' 'NCIS Headquarters, verhoorkamer 1,' zegt pap. De rechter wenkt. Een paar mannen verlaten de zaal. Ik voel mijn benen slap worden. Net alsof het spaghetti is.. Een klap..

POV Ziva

Ik zie Gibbs naar voren rennen. Het is een sneu gezicht.. 'Bel en ambulance!' schreeuwt hij. Wat? Een ambulance? Is het zo erg? Snel gris ik mijn telefoon uit mijn broekzak. '911 Emergency?' klinkt er aan de andere kant. 'Ik weet niet precies wat er is, een jongen viel zomaar op de grond, het is mijn baas' zoon!' zeg ik snel. 'Uw naam en plaats?' vraagt de vrouw kalm. 'Ziva David, Hooggerechtshof in D.C.' 'Oké mevrouw, de ambulance komt eraan. Blijf kalm, en laat iemand bij het slachtoffer blijven.' 'Ambulance komt eraan,' zeg ik tegen Gibbs. Ik hoor de sirenes al dichterbij komen. Ik loop naar buiten, de koude regen in om de ambulancemedewerkers de weg te wijzen. 'Kom mee, Ziva David, de beller,' zeg ik tegen de mensen. 'Wat heeft het slachtoffer?' ik kijk recht in de ogen van een blonde vrouw met blauwe ogen.. Het is net Bishop.. 'Ik weet het niet precies, kom maar mee,' zeg ik terwijl ik mijn pas versnel. Gibbs wenkt. Ik ren naar hem toe. 'Amper hartslag, reanimeren,' zegt hij zacht. De ambulancemedewerkers pakken het reanimatieapparaat. Enkele minuten blijft Mark stil liggen. De hele zaal zit stil naar hem te kijken. Zal hij het halen?