• TotalEclipse
Sorry peeps, dat deze wat langer duurde, maar ik werk ook nog steeds en heb meestal alleen in de avond tijd om te schrijven.
Al zag ik niet echt op naar het vecht gedeelte, vind ik toch dat het best goed gelukt is. Ik hoop dat jij hem net zo leuk vind als ikzelf en dat het prettig was om te lezen.
Ik dank je zeer voor de aanvraag en ik hoop op een weerzien!
Groetjes Kangster ^^
Al zag ik niet echt op naar het vecht gedeelte, vind ik toch dat het best goed gelukt is. Ik hoop dat jij hem net zo leuk vind als ikzelf en dat het prettig was om te lezen.
Ik dank je zeer voor de aanvraag en ik hoop op een weerzien!
Groetjes Kangster ^^
Jacey | Newt
De zwaartekracht, die soms wel eens plotseling spoorloos verdwenen leek te zijn, deed op dit moment zijn werk uitstekend. De zwarte lucht van the glade, die op elke avond haar geest leek te ontmenen, werd nu echter een bewonderend spektakel. De minuscule vlokjes as, gehuld door de gloedhete vlammen, dwarrelden ongestoord langs de duisternis heen. De duisternis werd verzwolgen door de oranje kleur die er weliswaar voor zorgde dat de donkere lucht niet meer over zijn dreigende houding beschikte. Een dreigende houding die Jacey telkens echter weer liet rillen.
Haar vingertoppen gleden zachtjes langs de groeven van de afgehakte tak heen, terwijl ze niet eens opmerkte dat haar gedachten even weggleden naar het onderwerp waar ze zich het liefst niet van bewust wilde zijn. Zijn zachte bruine ogen, die zachtjes werden opgelicht door een hallucinanten lichtstraal, keken op naar haar verschijning en een zwakke fonkeling in zijn irissen kon hij helaas niet onderdrukken. Zijn droge, geraffelde lippen leken plotseling op een ludieke manier te rijzen en ongeacht haar gevoelens, die als een orkaan door haar lichaam raasde, schudde ze plechtig haar hoofd en keek weer op naar het stukje hout in haar tengere vingers. Een teleurstellende zucht gleed bijna gehoorloos door haar lippen heen en voordat ze haar armen rond haar lichaam wilde krullen, drukte ze de afgehakte tak in de zwarte aarde.
Gealarmeerd kneep ze haar ogen voor enkele seconden dicht, toen een amusant stemgeluid haar trommelvliezen liet trillen. Nijdig ontdeed ze enkele graspijlen van haar wortels en keek zuchtend op naar een onbekende glader. "Hey, Greenie. Ven en ik hebben gewed, dat als jij mij uit te cirkel kan duwen, Ven een volledige dag in the slammer moet spenderen. Dus, actie!' Zonder ook maar enig begrip te tonen, hulde hij zijn vingers in een stevige greep rond haar pols en trok Jacey zonder enige moeite op haar beide voeten, de geur van gemorste alcohol smeulde zachtjes op de huid van haar pols na. Plotseling leek de knellende greep haar niet meer te deren, maar werd de amusante menigte, gevormd door juichende jongens, het ultieme probleem.
Haar ogen gleden gealarmeerd langs de menigte heen en hoewel ze nog niet honderd procent wist wat er precies gaande was, werd ze al snel weer in de realiteit gebracht. De onbekende glader duwde zijn armen met een forse kracht tegen haar heupen aan en het koste hem uiteraard niet veel moeite voordat haar lichaam het zand voor de eerste keer ontmoette. Een schelle kreun ontsnapte door haar lippen heen. Haar ademhaling leek voor enkele seconden dicht gesnoerd te zijn, waarbij ze hoestend haar longen weer in leven probeerde te krijgen.
Moeizaam drukte Jacey haar handpalmen in het prikkende zand en probeerde haar lichaam vervolgens zo te ondersteunen. Echter was deze inspanning voor niets geweest, want toen ze opkeek naar haar tegenstander, had hij allang de volledige lengte van zijn voet in haar maag gezet. "Kom op Greenie, ik hoopte wel op wat meer actie,' zijn bulderende lach was haar bijna ontgaan. Haar beide armen grepen zich meteen vast aan haar romp en geluidloos probeerde ze haar leed te verzetten, tevergeefs natuurlijk.
"Alsje... Alsjeblieft," haar wanhopige woorden galmden stilletjes langs de zandkorrels heen. "Stop... Alsjeblieft," probeerde ze wederom kreunend van de immense pijn, echter leken haar woorden de glader niet te overtuigen. Net of dat de jongen zich ontfermde over een lappenpop, rukte hij zijn vingers rond haar grijze truitje en trok haar op een onmenselijke manier wederom op haar voeten. Ondanks de immense pijn zich als een bijtend gif langs haar lichaam liet sijpelen, probeerde ze toch haar evenwicht toch te behouden. Echter strompelde ze enkele centimeters naar rechts en vervolgde deze ook wazig weer naar links. De juichende menigte was op dit moment het enige middeltje dat haar in de realiteit hield, waarbij ze haar ogen probeerde te focussen op haar tegenstander. Helaas leken haar donkerblauwe kijkers steeds weer in haar kassen te rollen.
"Oh, shuck... Ze is er geweest," de stem van zijn kompaan, amusant doch waarschuwend, gaf het laatste lootje aan de onbekende glader en geviseerd vervolgde hij zijn gebalde vingers op haar donkerrode lippen uit. Een verschrikkelijke schreeuw vulde de gehele glade en vanaf dat moment leek alles voor haar te stoppen. Het zachte briesje dat eerder langs haar wangen streelde, voelde ze helemaal niet meer. Het zwakke licht dat haar betraande ogen zonet nog oplichtte, was nu echter helemaal verdwenen. De wazige beelden van haar tegenstander leken nu helemaal niet meer van belang te zijn. Alles was werkelijk gestopt.
Zachte vingertoppen leken Jacey weer te doen ontwaken en voorzichtig opende ze haar donkerblauwe kijkers. Zacht bruine ogen, gehuld met een enorme bezorgdheid, was het eerste wat ze waarnam. Ooit was er een tijd geweest dat dit haar lichaam precies in de war wist te schoppen, maar nu had ze echter al haar emoties uitgesloten. Geen enkele vlinder die zich ook maar durfde te bewegen.
Een opgeluchte zucht gleed bijna gehoorloos over Newts lippen bij het opmerken dat ze eindelijk vooruitgang boekte. Zijn mondhoeken gleden moeiteloos de lucht in en voor enkele seconden leek Jacey er erg veel moeite mee te hebben om haar verliefde emotie in bedwang te houden. "Welkom terug, Greenbean," mompelde hij, voordat hij zijn helende handelingen vervolgden. Zijn vingertoppen liet hij wederom langs haar opengescheurde lip glijden en veegde zo de enkele donkerrode druppels van haar gezicht.
"Het gaat prima met me, Newt. Dit... Dit gedoe is geheel onnoodzakelijk," zei ze en ongemakkelijk duwde ze Newts hand van haar lippen vandaan. Vervolgens keek ze de jongen serieus aan, die haar wel zeer grondig aan het analyseren was.
"Kom op, Greenbean. Laat dat rebelse gedrag van je nou eens vallen. We weten allebei dat het niet veel scheelde of die shuckheads hadden jou tot klunk geslagen." De jongen had zo sereen mogelijk willen klinken, maar Jacey had duidelijk de waarschuwing in zijn stem gehoord. Iets wat haar een tikkeltje leek op te schrikken, maar haar nog niet de volle overtuiging gaf om toch haar verliefde verlangens de vrije loop te laten gaan. Daarom drukte ze haar wenkbrauwen de lucht in en daagde de jongen stilletjes uit.
"En sinds wanneer lijkt jou dat wat te deren, Newt,' haar ogen haakte ze nijdig in de zijne en wederom sloeg ze het bezorgde gebaar van Newts vingers weg. De jongen drukte zijn kiezen in de binnenkant van zijn wang, die het blijkbaar onmogelijk vond om op haar vraag te antwoorden. Jacey hoorde zijn hersenen op volle toeren werken en net toen hij zijn ogen sloot en een diepe zucht slaakte, was het geluid plotseling weggestorven.
"Denk je nou echt dat ik geen bloody damn om je geef Greenbean. Want dan zit je er enorm naast. Ik weet heus wel dat ik het niet altijd laat blijken in hoe ik het wil, maar geloof me maar op mijn woord. Dat ik daarnet werkelijk bijna een hartverzakking kreeg, toen ik die schreeuw van je hoorde, Greenbean." En toen gaf ze het eindelijk allemaal op. Ze liet haar emoties binnendringen en de verlangens naar hem toe, waren nu letterlijk van haar lippen af te lezen. De vlinders hulde zich uit hun doodstille houding en vormde een enorme wervelwind in haar buik. Een wervelwind die alleen maar zalig aan voelde, zo zalig zelfs dat de enorme pijn in haar hoofd volledig verdwenen was.
Wederom probeerde hij zijn vingertoppen langzaam op haar gescheurde lip te leggen en omdat er geen enkele reden meer was om zijn tedere handelingen te dwarsbomen, liet ze zachtjes toe hoe Newt haar onderlip verzorgde. En hoezeer woorden ook tekort leken te schieten, wist Newt precies de gene te kiezen die er precies toe deden.
"Ik houd van je Greenbean, I bloody love you..."
Reageer (3)
Dankje ik vind hem echt geweldig! Omg <3
8 jaar geledenAaaaah! Vet lief!
8 jaar geledenAwh, sweet Newtienewt!
8 jaar geleden