19.2: Heisa

“Ik weet niet of ik nu boos of trots op je moet zijn.” Harry’s groene ogen staren stilletjes voor zich uit terwijl hij een van zijn grote handen vermoeid door zijn donkere krullen haalt.
“Dat zal de tijd wel uitwijzen zeker.” Even bekijk ik de kamer nog eens voordat ik verder ga. “Ik kon het niet zo laten Har, hij aanvaardt me niet zoals ik ben.”
“Dat is met bijna alle mensen in het koninkrijk.”
“En ik ben niet alle mensen. Ik dacht dat je dat wel zou weten na nu.” Geïrriteerd dat hij me geen gelijk heeft sta ik op om mijn stoel dichter naar de zijne toe te schuiven. Mijn elleboog raakt de zijne per ongeluk. Voor het eerst kijkt hij me terug recht aan, verbaasd door de schok van liefde die door ons ging. Ongemakkelijk kuch ik een keer en laat mijn blik dan over zijn bureau dwalen. Een hoop perkament ligt op een rommelige hoop geschoven in de hoop dat het niet zou opvallen. Dat heeft het ook niet gedaan. Ik merk dat Harry nog steeds naar me kijkt, gefascineerd, gok ik aan de lichte kleur van zijn ogen en lichtjes geopende lippen te zien. “Wanneer ga je jagen? Ik wil niet dat je een van deze dagen hier neervalt.” Hij glimlacht lichtjes en sluit zijn ogen terwijl zijn hoofd achteruit kantelt. God, hoe strak kan een kaaklijn zijn?
“Morgen?” Hij opent zijn ogen weer, ze zijn iets donkerder als daarvoor.
“Ik heb niks te doen, dus voor mij kan alles. Zolang je vanavond maar bij mij in bed ligt.” Ik grinnik en sla mijn ogen weer neer als Harry’s wangen ietwat rood worden. Ze worden rood, goede zet Tommo. Een vampier doen blozen is nu eenmaal niet… “Wat is er trouwens met mijn nek?” De vampier bijt even op zijn onderlip, zijn regenboogvlies dat maar van kleur blijft veranderen, zoals de zonsondergang of kleurschakeringen in een blaadje.
“Ik vrees dat ik iets te hard gezogen heb daarstraks.” Ik voel mijn ogen verwijden en houd een grijns tegen.
“En dat zie je door?”
“God, Louis, je bent zo onervaren.” Hij gromt er nog wat na als hij opstaat en me begeleidt naar het raam. Zijn volle lippen worden gekweld door zijn tanden, hij wil me zo graag. En dat is wederzijds. Het gordijn trekt hij in een felle ruk open. Zijn handen voeren een druk uit in mijn zij en ik zweer dat al mijn spieren verlangend samentrekken op dat zelfde moment zijn rode ogen me recht aankijken in de reflectie van het glas. Mijn lippen zijn uit elkaar geweken, maar ik kan mijn ogen niet toe doen. De manier waarop hij me aankijkt en voorzichtig nog dichterbij komt tot zijn lichaam compleet tegen het mijne staat is te verdomd aantrekkelijk. Langzaam laat hij zijn lippen langs mijn oor glijden en zijn handen omhoog. Ze trekken de kraag van mijn hals af. Mijn ogen verwijden als ik een wonde zie bij mijn hals. Nee, het is geen wonde, het is…weet ik veel wat het is. Rood en gevoelig. Harry houdt me erg precies en geconcentreerd in het oog, nog steeds zijn, zijn ogen rood van de honger. Ik weet niet hoeveel hij gegeten heeft terwijl we uit elkaar waren, maar ik vermoed dat het zo goed als niks is, in het beste geval. Harry kijkt me aan met een hongerige blik. Maar het is geen honger in de zin van eten, meer in de zin van verlangen, liefde, op zoek naar meer. Ik glimlach lichtjes en draai me om, mijn hand die op zijn borst rust.
“Je hebt gelijk, ik leid je te veel af als je moet werken.” Een mondhoek gaat omhoog bij hem, zijn ogen worden verschillende tinten lichter tot donkergroen, ze schitteren.
“Dat is nu toch al te laat Louis. Nog even en het is etenstijd.”
“Ik weet wel hoe we die tijd kunnen vullen.”
***
Met een gevuld buikje schuif ik mijn bord voor me uit. De holle kant zat vol met soep en op de andere kant kreeg ik een berg aardappelen. Als Harry maar zoveel kon eten als ik... Ik werp een blik op hem, hij glimlacht kort terug voordat zijn roze lippen besmet worden met de alcohol in het glaasje. Ik heb geteld hoeveel hij er achterover heeft geslagen zonder één enkele emotie te vertonen. Elf. Elf glaasjes vodka of whisky - hij lijkt erin af te wisselen. Mijn bezorgdheid wordt aan de kant geschoven als Aurus me aan spreekt.
"Mh?"
"Misschien moet je meer naar mij kijken in plaats van de keizer als ik tegen je praat." Verontschuldigend haal ik mijn schouders kort op en glimlach naar hem.
"Je hebt mijn volle aandacht Mijnheer Aurus." Hij glimlacht breed, zijn blauwe ogen die schitteren net zoals zijn blonde halflange haren.
"Wat zijn je plannen voor vanavond?"
"Euhm..." Koortsachtig kijk ik even rond, opzoek naar hulp. Als ik Harry stiekem nog een glaasje zie nemen bal ik mijn vuisten. Is hij van plan zichzelf te vermoorden of wat?
"Genoeg Harry." Rune neemt hem bij zijn arm vast maar hij verweert zich. Uiteindelijk lijkt hij toch meer aangeschoten te zijn dan hij denkt en wint ze makkelijk. "Ik breng deze dronkenlap even naar boven." Ik knik en draai mijn hoofd terug naar Aurus.
"Zorgen dat de idioot niet nog meer drinkt, denk ik."
"Je zou met hem moeten drinken, je bent zijn moeder niet." Ik grinnik, zoals die keer dat wij twee iets aan het drinken waren, stiekem.
"Daag je me nu uit voor een drankspel?" Mijn ogen zijn al samengeknepen bij het strijdgevoel om te winnen dat opborrelt. Louis Tomlinson is niet geboren om te verliezen.
"Zeer zeker."
"Ik zou graag meedoen, ook al is het niet eerlijk." Onze hoofden draaien meteen richting Sedrik.
"Van mij mag je." Hij glimlacht naar me, dankbaar. Ik weet niet waar de brave Aurus naar toe is, maar ik vrees dat mijn attitude aanstekelijk is. Jammer want sommigen kunnen me door mijn attitude niet uitstaan. Moeten zij weten.
"Het mag toch?" Dat bedoel ik dus. Daar is de onzekere Aurus weer.
"Zeker." Lucius neemt ook plaats naast Sedrik.
"Een goede voorbereiding op mijn huwelijk." We grijnzen allemaal. Meteen verschijnen er vijf glaasjes op tafel, gebracht door Rune samen met enkele flessen drank. Ik hoop van harte dat we die niet helemaal gaan leegmaken. Harry heeft al zo goed als een hele op en is aangeschoten en hij is een vampier. Het is dus straf spul, zonder twijfel.
"Welk spel?"
"Drink of naakt?" Sedrik lijkt er zin in te hebben, hij ziet er zelfs enthousiast uit. Wauw, dat komt niet veel voor.
"Wat is dat?" Onzeker kijk ik de man aan.
"Ik zeg iets. Iedereen die het al ooit gedaan heeft moet drinken of een kledingstuk uittrekken." Hij grijnst breed als de anderen knikken.
"Ik doe mee." Iedereen lijkt ermee in te stemmen dus begint Lucius met de glaasjes te vullen. Eigenlijk is het best sneu dat Harry niet mee mag doen. Over de vampier gesproken, hij leunt alweer tegen de deurpost aan. Niet willend om alleen in zijn kamer te zitten als een kind met straf. Ik denk toch dat de ‘straf’ van Rune niet werkt. In het dorp zijn het fysieke of lichamelijke straffen; want wat is een beetje in je kamer zitten nu?
"Harry…" Rune haar stem klinkt berispend en streng, bezorgd om haar broer.
"Een feestje in mijn kasteel, niet zonder mij." Hij lijkt erg zelfzeker en neemt zonder nog iets te zeggen plaats aan de hoek van de tafel, naast Aurus en Lucius.
"Maar je krijgt geen drank." Mijn wenkbrauw schiet de hoogte in, net als mijn hartslag.
"Geen probleem. Ik hoop dat niemand vies is van wat naakt." Maar goed dat Rune de enige vrouw hier is want...ik wil Harry niet delen, en al zeker zijn lichaam niet. Zijn groene ogen kijken iedereen om de beurt aan. Bij mij blijven ze iets langer hangen. Muntgroen. Lente en vrolijkheid. Jong leven. Zijn roze lippen en slordige haar zorgen ervoor dat ik alle moeite moet doen om het gestaar te onderbreken voordat er verkeerde dingen gebeuren beneden in mijn broek. Ongemakkelijk vouw ik mijn vingers om het glaasje en probeer ik de aandacht terug te verdelen.
"Dus, wie begint?" Ik laat mijn blik rondgaan. Lucius steekt enthousiast zijn glaasje in de lucht en alle bekers worden gevuld.
"Ik heb ooit iemand in elkaar geslagen." Dat is iets om trots op te zijn Lucius, juist. Iedereen drinkt meteen, behalve Aurus, en Harry natuurlijk. Ik heb een kort lontje, maar geweld is enkel als ik het niet meer aan kan met woorden. Harry kijkt me geïntegreerd aan voordat hij ineens een vies stuk leder dat zijn schoen moet voorstellen op tafel legt.
"Haal dat weg, het stinkt." Geïrriteerd gooit Sedrik het meters weg, zonder enige moeite. De volgende aan de rij is Sedrik. "Ik heb al meer dan 10 mensen in mijn bed gehad." Gespannen kijk ik naar de vampiers die allemaal een slok nemen; Rune, Sedrik en Harry die zijn andere schoen uitdoet. Opnieuw kijken zijn groene kijkers me aan. Ik negeer het, hij is aan de beurt. Vampiers zijn toch echte sletten.
"Ik heb nog nooit iemand een ring rond zijn vinger geschoven." Enkel Aurus drinkt, waardoor hij met een rood hoofd alles probeert door te slikken. Arme jongen, het is echt straf spul. Maar...wacht. Harry heeft nog nooit...? Dat betekent dat als hij dat bij mij doet, ik de eerste ben in al die jaren dat hij leeft. Ik slik en probeer me te concentreren op Aurus' vraag. De bittere smaak en nieuwe bevindingen blijven rondspoken in mijn hoofd. Veel onthoud ik er echter niet van.
***
"Je bent een schatje Beer." Hij grinnikt en sleurt me verder de trappen op. Mijn vermoeide lichaam gebruikt hem ten volle.
"Zoveel heb je nu ook weer niet mogen drinken hé, maar goed." Zijn diepe stem en rommelig uitzicht zorgt ervoor dat alles verliefd aanvoelt. Mijn knieën knikken waardoor hij me nog net kan ondersteunen. "Ik kan je beter dragen."
"Nee-" En hij heeft me alweer vast. Deze keer probeer ik mijn eigenwaarde voor even te negeren en leg ik mijn hoofd in zijn koude nek. Hij glimlacht enkel lichtjes, mijn vinger gaat te verliefd over zijn kuiltjes.
"Je bent echt dronken."
"Ik gebruik het enkel als excuus." Zijn grijns verbreed als hij dat hoort en voorzichtig legt hij me op het bed neer. "Stoute Louis."
"Ik ben niet degene die alleen nog maar een onderbroek en hemd draagt." Spottend gaat mijn blik over zijn strakke lichaam. Hij dwingt me echter daarmee te stoppen door op me neer te ploffen, voorzichtig, er mee rekenend houdend dat ik slechts een mens ben, of ja, wicca.
"Niet mijn schuld. Gaan we slapen? Want dan moeten jouw kleren ook nog uit." Op een schattige manier trekken zijn lange vingers aan mijn hemd. Ik laat het hem ook ontknopen, verdwaasd door de alcohol. Mijn broek doe ik vlug zelf voordat hij verkeerde dingen gaat zien. Hij is nuchterder als mij, dus het zou hem wel zeker opvallen. Ik trek de lakens over onze lichamen heen en glimlach lichtjes bij mezelf. Harry slaat zijn koude arm om me heen, maar zorgt ervoor dat ik zo goed als alle lakens heb.
“En jij dan? Kunnen stoere vampiers het niet koud hebben?” Hij glimlacht lichtjes en geeft me een zachte kus op mijn voorhoofd.
“Zolang ik verwarmd word door jouw liefde, hoef je je nergens zorgen over te maken.”