#014

Ik knoop een stiekje om het uiteinde van mijn vlecht. Ik kijk mezelf streng aan. Ik pak nog mijn lipbalsem en doe hem op mijn lippen. Vandaag zijn we uitgenodigd in een cafeetje in Zweinsveld Harry, Ron en Hermelien moeten iets vertellen aan meerdere leerlingen. Ik heb samen met Ginny afgesproken om erheen te gaan, omdat ik ook nog nooit in Zweinsveld ben geweest. Ik hoor iemand op de deur kloppen. ‘BINNEN’. Ik kijk naar hoe de deur open gaat en zie Ginny in de deur opening staan.
‘Hee, wacht ik trek snel mijn jas aan en ik kom eraan!’
Ik pak mijn jas en doe hem aan, knoop een dikke sjaal om mijn nek en zet mijn oorwarmers op. Het was al aardig koud aan het worden en het kon niet lang gaan duren of de eerste sneeuw zou gaan vallen.
‘Heb jij enig idee waar het over gaat?’ vraagt Ginny.
‘Nou eigenlijk niet echt, ik heb wel vaag iets meegekregen. Iets met Verweer tegen de Zwarte Kunsten.’ We lopen de kamer uit, en ik trek de deur achter mij dicht.

We zijn aangekomen bij de ‘vergadering’, het is in een verlaten cafeetje. Het is muffig en grauw binnen. Ik zit naast Ginny op een bankje. Om mij heen zitten Fred, George, Loena, Marcel, Cho en nog meer mensen. Voor jullie zitten Harry, Ron en Hermelien. Ik zie Ron zenuwachtig rond kijken.
Hermelien staat op ‘Fijn dat jullie er allemaal zijn?’ Iedereen stopt met praten tegen elkaar en er ontstaat een stilte. Hermelien begint te praten over dat we ons zelf moeten leren verdedigen en dat Harry een goede leraar zou zijn. Ik krijg alles wel binnen maar ik ben gefocust op Ron. Ik zie zijn rode haren warrig voor zijn blauwe ogen hangen. Hij heeft een beetje een blos op zijn wangen. Zijn brede schouders zijn door zijn voorover gebogen zithouding nog beter zichtbaar. Hij heeft zijn sterke armen op zijn knieën gelegd en zijn handen heeft hij in elkaar gevouwen. Hij kijkt aandachtig naar Harry die het woord heeft. Ik voel mezelf warm vanbinnen als ik naar hem kijk. Ron zijn blik dwaalt af van Harry en onze ogen vinden elkaar. Mijn hart gaat sneller te keer, ik merk dat er een lach op mijn gezicht ontstaat. Ik merk hoe iedereen naast mij opstaat alleen dat kan ons oogcontact niet storen. We blijven elkaar aankijken.
‘Wat doe Rosa? Ga je jezelf inschrijven?’ Ik schrik op en verbreek mijn oogcontact met Ron en kijk Ginny aan.
‘Wat bedoel je?’ ik kijk Ginny vragend aan.
‘Waar zit jij met je gedachte? Harry gaat ons les geven? Strijders van Perkamentus?’ Ze grijnst en kijkt even naar Ron die nu druk bezig is met de inschrijvingen.
‘Ja natuurlijk doe ik mee. Jij?’
‘Natuurlijk!’
‘Ohja, als je maar bij Harry kan zijn.’ Ze stoot mij aan en legt haar vinger voor haar lippen als teken dat ik stil moet zijn. Bijna iedereen is al vertrokken, Marcel schrijft zich nog in. Ginny staat op en sluit zich achter hem aan. Ik sluit me achter haar aan. Ik kijk naar Harry en Hermelien die beginnen met de stoelen terug goed te zetten. Ginny heeft zichzelf ingeschreven en pakt ook een stoel om die weer terug goed te zetten. Ik pak de veer op en schrijf mijn naam onderaan het perkament. Ik kijk op en kijkt recht in de blauwe ogen van Ron.
‘Hee, je deed het goed hoor.’
‘Dankje’ zegt Ron terwijl hij mij vrolijk aan kijkt. Ik druk zonder er bij na te denken een kus op zijn wang, ik weet even niet hoe ik moet reageren om mijn onbezonnen actie. Ik hoor iemand kuchen, snel draai ik mijn hoofd naar het geluid toe. Ik zie dat Ginny in de deur opening staat.
‘Kom je mee?’ zegt ze met een hele grote grijns op haar gezicht.
‘Ja, ik kom.’ Terwijl ik richting Ginny loop, kijk ik naar Hermelien en Harry die ook een grijns op hun gezicht hebben.