#24, veroordeeld.
Ik rijd met de terrorist naar het hoofdkwartier. Hij heeft nog niets nuttigs gezegd en is waarschijnlijk ook niet van plan om dat te gaan doen.
Vervelend, alles op een stapel: Mark, het huis, Ziva, DiNozzo en dan nog deze gozer. Rare dagen dus.
Tijdens het verhoord word ik echt kwaad. Ik grijp de man bij zijn t-shirt en trek hem over de taal. 'Wie, ben, jij?' Hij kijkt mij pesterig aan. De enige keer dat ik mij niet kon inhouden was vandaag... Ik haal uit en niet zacht ook. De man grijpt naar zijn kaak. 'Verdomme oké? Ik ben Leo Marcosson, nou goed? Maar je krijgt met mijn advocaat te maken! Echt wel!' Ik trek mijn schouders op en ik zie dat ik op mijn telefoon een bericht heb van McGee, Mark wordt vanmiddag om 13:00 in de rechtzaal verwacht. "Shit!" Roep ik verward, vanmiddag al. Ik heb Mark niet eens goed verhoort.
Mijn eigen zoon, hij zit vanmiddag waarschijnlijk al in de gevangenis! Ik kijk op mijn horloge. Nog 10 minuten, rennen naar die auto!
Ik sprint naar mijn auto en rijd met een snelheid van veel te hoog naar de rechtzaal. Een flits komt uit een flitspaal, dat wordt een boete Gibbs!
Hijgend kom ik 5 minuten later de rechtzaal in, verstoord kijken er een paar mensen op. Ik ga snel in een bankje zitten want Mark wordt net binnengeleid.
Hij kijkt triest, best begrijpelijk, maar toch. Het is mijn zoon, maar ik zie hem nu pas voor de 3e keer in 12 jaar!
Er zijn nog geen reacties.