Twentyone

Samen met Ashton lig ik op mijn veranda in de schaduw te chillen. Het is officieel. Ashton en ik zijn officieel samen en de hele wereld weet het. Opeens heb ik een paar miljoen twitter volgers ookal is mijn laatste tweet van twee jaar geleden. Op facebook willen mensen die ik niet ken vrienden worden en ik kom mijn eigen hoofd tegen op internet. Ookal zijn een paar fans niet blij met me, het meerendeel vind het gelukkig super leuk dat ashton een vriendin heeft. Ik vind Ashton geweldig. Ik wist niet dat ik in zo'n korte tijd zo veel van iemand kon gaan houden. Ik hou minder van de dingen die deze relatie allemaal met zich mee brengt. Ik moet Ashton delen met de rest van de wereld en ik heb het gevoel alsof ik geen prive leven meer heb. Altijd als we ergens naartoe gaan liggen er wel paparazzi op de loer. Daarom vinden onze meeste dates thuis plaats, waar we echt alleen kunnen zijn. Ik vind het niet erg dat we geen speciale of spannende dingen gaan doen als we samen zijn zolang ik maar in zijn armen kan liggen, hem aanraken, en rust heb.
"Ik wil dit nooit meer vergeten." Zucht Ashton in eens. Verrast kijk ik even naar hem op.
"Haha, ben je nu al bang voor Altzheimer?" Giechel ik terwijl ik hem even in zijn zij prik.
"Nee, maar ik heb zo'n druk leven…"
"Ben je bang dat je mij vergeet?
"Jou zal ik nooit vergeten, ik ben gewoon bang dat ik dit gevoel vergeet."
"Dit gevoel?"
"ja, ik voel me gewoon zo gelukkig." Met dat hij dit zegt kruip ik iets om hoog en geef hem een innige zoen.
"Dat kunnen we niet hebben, je moet wel een reden hebben om thuis te komen." Zeg ik glimlachtend tijdens het kussen door. Ondertussen heeft Ashton mij op zijn schoot getrokken en omklemd mijn middel stevig met zijn arem terwijl de mijne rustig op zijn schouders leunen en ik een beetje met zjjn haar speel.
" plus alles gaat toch veel sneller voorbij dan dat je nu denkt." Zeg ik er snel achteraan.
"Uhu." Zucht Ashton. "In Amerika gaan we het druk krijgen. Eerst twee maanden nieuwe nummers schrijven, opnemen en dan beginnen met de nieuwe tour."
"Ja, en ik begin binnekort ook met school dus dan vliegt voor mij de tijd ook om."
"Ja, maar dat betekend niet dat ik je niet ga missen!" Zucht Ashton.
"Ik weet het, ik ga je echt heel erg missen." Zucht ik ineens verdrietig. Langzaam glij ik van zijn schoot af en nestel me tegen zich aan. Als ik er aan denk dat ik Ashon zo lang niet ga zien word ik helemaal verdrietig. Als ik me besef dat er waarschijnlijk iedere avond honderden meisjes zijn die zichzelf aan hem aanbieden word ik onzeker.
"Ash..." Zeg ik stilletjes met een waterig stemmetje.
"Ja?" Vraagt hij bijna onhoorbaar.
"Beloof me dat je me nooit gaat vergeten." Zeg ik met een brok in mijn keel. Geschrokken krabbelt Ashton overeind van de deken waar we op liggen en kijkt me geschrokken aan.
"Len, jou zal ik nooit vergeten, en ik ga je zo veel bellen en smsen dat je me helemaal zat bent." Zegt hij terwijl hij m'n handen vast pakt. Ik geef hem een stevige knuffel en door zijn opmerking heeft hij me weer helemaal opgefleurd.