Chapter 47

Het gezicht van Odahviing klaart op.'Slimme keuze, Dovahkiin.' Balgruuf kijkt me even aan. 'Weet je dit zeker, Arwen?' Ik knik. 'Hij weet waartoe ik in staat bent. Hij zal niks proberen. Laat hem vrij.' Ik zie hem zuchten. 'Oké dan, het is jouw verantwoordelijkheid, niet de mijne.' Hij gebaart dat ze hem los moeten maken. De balk wordt omhoog getild. Odahviing slaakt een tevreden zucht. 'Je bent nobel, Dovahkiin. Nu, klim op mijn rug. Maar ik moet je waarschuwen, joor. Nadat je de wereld door de ogen van een Dovah hebt gezien...' Ik zucht. 'Schiet op, Odahviing. Ik weet zeker dat het uitzicht mooi is. Maar we hebben een draak die we moeten stoppen.' 'Krois, Dovahkiin.' Hij draait zich om. Ik klim op zijn rug. Opeens hoor ik hem grommen. 'Alleen de Dovahkiin! Jullie zijn niet nobel, joor! Ik draai me om, en zie Vaerel, Bokul en Shakari terugdeinzen. Dit wordt dus iets dat ik in mijn eentje moet doen. 'Het lijkt erop dat dit een eenzame opdracht wordt,' zeg ik tegen ze. Ik zie ze knikken. Vaerel komt naar me toegelopen. 'Wees alsjeblieft voorzichtig, Arwen.' We kijken elkaar even aan. Ik knik. 'Ik zal Alduin er van langs geven.' 'Wanneer zie ik je weer?' vraagt hij me. Ik haal mijn schouders op. 'Dat weet ik niet.' Hij zet een paar stappen naar achteren. 'Veel succes!' zegt Bokul. 'Je kunt het, Arwen!' zegt Shakari. Ik knik. 'Dank je, jongens.' Odahviing neemt een aanloop. 'Houd je vast, Dovahkiin!' Hij springt over de balustrade heen, en slaat met zijn vleugels. Ik draai me om. Achter me ligt Dragonsreach. Ik vlieg door de lucht heen. Ik kijk rond. Ongelofelijk, wat een uitzicht. Hij had wel een beetje gelijk. Dit is prachtig. We vliegen over de open vlaktes van Whiterun alsof het niks is. In de verte zie ik een moeras liggen. Dat moet bij Morthal horen.
Het begint al te schemeren als we bij Skuldafn aankomen. Odahviing landt. Ik kan het portaal al zien liggen. Het is op maar een paar meter afstand. Ik glij van zijn rug af. 'Hier is het, Dovahkiin. De weg naar Sovngarde.' Ik wrijf even door mijn handen. 'Ik kan niet met je mee, aangezien die reis mijn einde zou betekenen. Ik zal hier in de buurt wachten, voor als je terugkomt.' Langzaam loop ik naar het portaal. Ik draai me om. 'Wat als ik faal?' Odahviing kijkt me even aan. 'De Dovahkiin faalt niet.' 'Maar wat als dat toch gebeurt? Wat gebeurt er dan met deze wereld?' 'Dan zal deze wereld zijn einde tegemoet gaan. Dan zal er een nieuwe wereld ontstaan. Dat is de cirkel van het leven, Dovahkiin.' Ik kijk naar het portaal. 'Er is nu geen weg meer terug, toch?' Odahviing schudt zijn hoofd. 'Alles heeft geleid tot dit moment, Dovahkiin. Dit is nu jouw laatste test. Versla Alduin. Redt Mundus van de totale vernietiging. Triomfeer!' Ik haal even diep adem. 'Wat staat me in Sovngarde te wachten? 'Niet meer dan dikke mist en verloren zielen. Maar ook het huis der Helden. Yisgramor, Hakon...Alle helden wonen daar. Ik weet zeker dat ze zullen proberen te helpen, daar waar het nodig is. Je kunt dit, Dovahkiin. Je hebt bewezen dat je Th'um sterker is dan die van mij, sterker dan die van Alduin. De andere Dovah en ik hebben het gehoord. Je bent nobel, Dovahkiin. Je hebt Paarthurnax gered. Je hebt mij in ere gelaten. Nu is het tijd om de legende af te maken.' Ik kijk weer naar het portaal. 'Nou, daar gaan we dan.' Ik neem een aanloop, en spring zo het portaal in.