O13 • Daisy Rose Archer

"Je bent helemaal niet laat, ik was gewoon vroeg," Ik was het niet helemaal met hem eens, ik was namelijk wel te laat tien minuten nog wel. Maar ik was blij dat hij er niet boos om was of eigenlijk al weg was gegaan. Maar hier gewoon op me was gaan wachten, een voorzichtige glimlach verscheen rond mijn lippen toen hij zei dat hij te vroeg was. "Gelukkig, ik was namelijk echt bang dat ik te laat zou gaan komen." sprak ik. "Ik ben blij dat je gekomen bent." Ik knikte bij zijn woorden, en vroeg me ergens af wat er zou gaan gebeuren als ik niet op was komen dagen. Als ik hem had laten zitten? Dat zou waarschijnlijk mijn gehele school periode verpesten. Ik had namelijk dan wel de meest populaire jongen laten zitten, ik had zijn hart 'gebroken' en dat hoorde je niet te doen. Niet wanneer iemand populair was. "Ik ook," bekende ik eerlijk, al zat er nog wel een knup in mijn maag om het feit dat het blijkbaar al op facebook stond dat ik wat met hem ging doen. Ik was er nog steeds niet zeker over of dit echt menes was of dat hij zo'n achterlijke stomme grap uit haalde wat je vaker zag in films of las in boeken. Ik gokte het er maar op dat, dat niet het geval was maar hield het wel in mijn achter hoofd. Gewoon voor het geval dat, je wist het immers maar nooit.

Eenmaal binnen sloten we samen in de rij en liet ik mijn blik over de menu gaan, zo vaak kwam ik eigenlijk niet bij Tilly's waar door ik niet helemaal wist wat ze allemaal hadden. Maar gezien Xavier me trakteerde besloot ik maar voor de gewone koffie te gaan. Ik wist dat hij van goede afkomst had maar ik hield er niet van als een ander dure drinken voor me gingen betalen. Dat deed ik liever zelf. "Koffie met suiker graag." sprak ik om daarna mijn hoofd te schudde als antwoord op de vraag of ik er nog wat bij wou, ik hield er eigenlijk niet echt van om te eten waar 'vreemden' bij waren of in dit geval bij Xavier. Ik was wat gezetter waar door mensen altijd hun oordeel al klaar hadden. Ik voelde me daarom ook altijd erg bekeken wanneer ik iets at in ruimtes als dit. Toen we eenmaal plaats hadden genomen aan een van de vele tafels opende ik het zakje suiker en deed er wat van in mijn koffie voor ik door roerde, tijdens die handelingen bleef ik na mijn koffie kijken om pas mijn blik op te laten gaan toen hij begon met praten.

"Ik ben blij dat we dit doen in plaats van lacrosse," Ik knikte instemmend en wou wat zeggen toen hij al weer verder ging. "Dan leer ik je tenminste nog een beetje kennen. Op de een of andere manier hebben we nooit veel gepraat terwijl we wel in hetzelfde jaar zitten. Kom je wel eens kijken naar lacrosse wedstrijden of niet? We maken dit jaar kans op het kampioenschap, dus het is wel leuk om te zien. We hebben echt een geweldig team en volgens mij is het wel leuk om naar te kijken en ik ben natuurlijk de captain van het team." Ondanks dat ik normaal een hekel had aan het feit dat iemand me niet tussen liet komen luisterde ik nu aandachtig naar zijn woorden. Ik hield er van wanneer iemand met passie over zijn sport wist te praten. Ik zelf was er ook wel een persoon voor omdat te doen. Vandaar ook dat ik hem wel gewoon door liet praten en hem niet liet stoppen. Echter besefte hij al veelte snel dat hij te snel en teveel sprak. Een kleine glimlach verscheen weer rond mijn lippen toen hij begon te lachen en zijn hoofd schudde. "Sorry, ik praat veel te graag over lacrosse. Wat zijn jouw hobby's? Vast niet lacrosse kijken." Ik haalde mijn schouders op doelend op zijn sorry. "Maakt niet uit, ik vind het juist leuk wanneer iemand zo over zijn sport kan praten. Maar nee, mijn hobby is zeker geen lacrosse kijken." bekende ik hem eerlijk terwijl ik door mijn koffie heen roerde en er voor enkele seconden na keek om daarna bij zijn eerste woorden terug te komen. "De reden dat we nooit veel hebben gesproken lijkt me erg overduidelijk, jij bent populair en ik ben een outsider. Niet bepaald twee mensen die veel met elkaar praten." sprak ik zonder hem eigenlijk te veroordelen.

"Af en toe wanneer ik zin heb kom ik wel eens naar een wedstrijd kijken, ik moet echter eerlijk toegeven dat het eigenlijk al weer een tijdje geleden is dat ik ben komen kijken. Wellicht ga ik kijken wanneer jullie kampioen worden." Mijn blik gleed van mijn mok af en keek weer op naar Xavier. "Kunstschaatsen en Jazz ballet kan ik zeker wel tot mijn hobbys benoemen. Het is voor mij meer dan enkel sport. Als ik wou dan stond ik de gehele tijd op de dansvloer of ijs baan. Maar helaas een dag heeft maar 24 uur." even bleef ik stil waarna ik mijn vingers door mijn rode lokken liet gaan. "En ik verzamel albums." bekende ik eerlijk. "Heb jij nog hobby's buiten je lacrosse om? Of doe je alleen maar dat?" vroeg ik terwijl de nieuwsgierigheid langzamer hand bij me op kwam.