Chapter 2 ~ Darkness

Stiles knipperde slaperig met zijn ogen. Hij draaide zijn hoofd stamelend naar zijn wekker. Het was 8 uur. Zijn wekker was al een tijdje geleden af gegaan. Stiles zuchtte en keek naar Scott. Die lag half onder de dekens nog te slapen. Stiles ging op de rand van zijn bed zitten, pakte een kussen en gooide hem op Scott. Scott schoot geschrokken overeind en keek Stiles met grote ogen aan. "Morgen", zei Stiles terwijl hij zijn oude, ingezakte rugtas op zijn bed tilde. Scott lachte kort. "Morgen", antwoordde hij. "Hoe is het met je zij"? vroeg Stiles zonder zijn ogen van zijn rugtas af te wenden. Scott schudde zijn hoofd terwijl hij zijn ogen samenkneep. "Niet echt beter", zei hij. Stiles stopte met het rommelen in zijn rugzak en keek verbaasd naar Scott. "Is het niet geheeld"? Scott schudde zijn hoofd. Hij kon het zelf ook moeilijk geloven. Scott liet de wond met moeite aan Stiles zien. Stiles tuitte zijn lippen van de afschuw en keek opzij. Hij hield zijn handen ver van zijn hoofd vandaan. "Ja, ja ik heb het gezien", zei hij bijna kokhalzend. Scott glimlachte om zijn vriend. Opeens ging de deurbel beneden. Scott hield zijn handen voor zijn oren. Stiles keek naar zijn kamerdeur en vervolgens naar Scott. "Hoor je dat zo duidelijk"? Scott knikte en kneep zijn ogen stijf dicht toen de bel opnieuw rinkelde. Stiles trok een wenkbrauw op en rende naar beneden. Daar klonk de bel nog een keer. Dit keer hoorde Stiles hem ook best hard. Harder dan normaal... Hij bewoog zijn handen naar zijn oren en probeerde de deur open te doen. De deur zwaaide open van de wind. Het was pikkedonker buiten. Stiles keek raar. Het was toch 8 uur?! Toen richtte hij zijn blik op het meisje dat voor de deur stond. Ze had donkerbruine haren en bruine ogen. Het meisje glimlachte. "Hallo Stiles", zei ze. "A-Allison"? fluisterde Stiles geschokt. Allison knikte. "Scott was toch bij jou"? zei ze iets serieuzer. Stiles knikte met open mond. "Ik heb je een berichtje gestuurd inderdaad, maar ik had nooit gedacht dat je zou komen"! Allison keek onbegrijpelijk naar Stiles. "Als je stuurt dat het echt niet goed gaat met Scott, verwacht dan niet dat ik jullie laat zitten", zei ze. Stiles knikte begrijpelijk en beet op zijn lip. Het was even stil. Toen keek Stiles langs Allison heen. Hij hoorde gekrabbel in de struiken aan de overkant van de straat. Hij kneep zijn ogen tot spleetjes net als Allison. Ze keek onbegrijpelijk. "Wat is er"? vroeg ze. Stiles opende zijn ogen wijd en zijn adem stokte van schok. Allison keek nog vreemder. "Stiles"? Geen antwoord. Stiles was te geschokt. Hij zag twee rode lichtjes in de bosjes. Stiles keek nog eens goed. Ja! Ze bewogen! Allison keek snel van de bosjes naar Stiles. Stiles schudde zijn hoofd en trok Allison aan haar zwarte bloes naar binnen. Daarna sloeg hij de deur dicht en ging er met zijn rug tegen staan. Hij zuchtte diep. Allison veegde een plukje haar achter haar oor en keek Stiles raar aan. Opeens voelde Stiles een stekende pijn in zijn arm. Hij schreeuwde en greep naar zijn arm. Allison keek geschokt naar Stiles en knielde bij hem neer. "Stiles, Stiles gaat het wel"? riep ze geschokt. Stiles keek wazig door zijn bijna gesloten ogen, knikkebolde en viel toen bewusteloos neer.....

Stiles opende zijn ogen. Hij staarde naar het plafond van zijn slaapkamer. Hij voelde zich wat beter dan voordat hij bewusteloos neerviel. Toen zag hij ineens de rode, gloeiende ogen die hij in de bosjes had gezien. Stiles schoot geschokt overeind. Scott staarde hem met een glimlach aan en Allison zat zijn wond te hechten. Stiles keek Scott vragend aan. "Wat is er in hemelsnaam gebeurt"? riep hij. "Rustig, je bent flauwgevallen", antwoorde Scott. Stiles zuchtte. "Ik ga even naar de badkamer", zei Stiles terwijl hij uit bed stapte. Scott knikte. Stiles glimlachte en deed de deur achter zich dicht. Daarna liep hij naar de badkamer, deed hij de deur open en dicht en deed hij het licht aan. Weer voelde hij de steek die hij eerder had gevoelt. Hij greep naar zijn arm en schoof zijn mouw omhoog. Er stroomde wat bloed naar zijn hand. Een grote wond was uitgespreid over zijn arm. Stiles opende zijn ogen wijd. Hij was gebeten!