018

Ik blijf heel de avond daar zitten tot ik hoor dat het feestje is begonnen. Plotseling hoor ik voetstappen op de trap.
Marcel komt in de deuropening staan.
'Marcel!' zeg ik. 'Je mag hier helemaal niet komen!'
'O', zegt hij ongemakkelijk. 'Sorry'.
Ik moet lachen.
'Maakt niet uit. Wat kom je doen?'
'Kom je naar beneden?' vraagt hij. 'Ik bedoel, het is jouw feestje'.
'Weet ik nog niet..', zeg ik onzeker. 'Het ETT is morgen al en ik moet vroeg naar bed..'
'Je kunt toch heel even komen kijken?' oppert Marcel. 'Het is best leuk'.
'Heel even dan', zeg ik lachend terwijl ik met hem mee loop.
De leerlingenkamer is hartstikke vol. Heel Griffoendor staat er. Tenminste, zo lijkt het.
'Hey Lien!' roept Ron boven de muziek uit. 'Je bent er'.
Ik vergeet dat ik boos op hem ben en loop grijnzend naar hem toe.
'Hoi!' roep ik. 'Heb jij Parvati gezien?'
Ron knikt.
'Die zit daar in de hoek bij Belinda!'
'Dankje!' schreeuw ik en ik loop naar de hoek die Ron aanwees. En inderdaad, dat zaten ze.
'Heyy! Hermelien!' brulde Parvati blij. 'Ik dacht dat je niet meer zou komen!'
'Kun je weg gaan?' vroeg Belinda boos. 'Het is onder vier ogen'.
Verbaast liep ik weg. Nou die was gezellig. Ron zit verder op aan een tafeltje met Marcel.
Ik loop er snel heen en plof op een stoel neer
'Ben je weer terug?' grinnikte Ron.
Ik moest lachen en knikte, maar buiten op de gang hoorde ik gestommel.
'Wil je boterbier proberen?' vroeg Marcel.
Ik pakte dankbaar een glas aan en nam een slok.
'Wauw! Zei ik. 'Dit is heerlijk!'
'Weten we!' zei Ron. 'Ze verkopen het ook in Zweinsveld, maar daar mag je pas in het derde jaar heen'.
Plotseling hoorde meer mensen gestommel en gerommel op de gang. De muziek werd uitgezet en het werd muisstil. Het portrettist zwaaide open en professor Anderling stapte de kamer binnen.