003

Celine POV

Ik ren al naar de deur maar Ginny en Ron houden me tegen.
'Waar ga je heen?' vraagt Ginny. 'Je kan niet zomaar weg. Kijk dan! Je ziet er niet uit'.
Ik kijk uit het raam naar de hemel. Nog steeds een halve maan.
'Welke dag is het?' vraag ik.
'Dinsdag', antwoord Ron. 'Hoezo?'
'Ik ga donderdag weg', fluister ik. 'Ik ben bang dat ik nu nog te zwak ben'.
Ik kijk ongemakkelijk naar mijn schoenen. Ik stond hier bij een vreemde familie die ik niet kende. Wist ik veel wat is moest doen.
Molly Fred en George zaten op de bank.
'Celine', zei Molly. 'Meisje je kan nu niet weg gaan'.
'Ik ga donderdag', zei ik. 'Ik ben jullie te veel tot last'.
Molly stond op en sloeg een arm om me heen.
'Nee hoor', zei ze. 'We zijn wel wat gewend'.
Ik schudde mijn hoofd.
'Hebben jullie een schuurtje ofzo?'
'Schuurtje?' herhaalde Fred.
'Om in te slapen', zei ik zacht.
Molly keek me geschrokken aan.
'Meisje nee! Je slaapt gewoon bij Ginny op de kamer. Toch?'
Ze keek naar Ginny, die snel knikte.
'Als je wilt kan ik je de kamer laten zien', stelde ze voor.
'Nee', zei ik. 'Dan slaap ik wel op de bank'.
Ik keek naar de ongeruste gezichten van het gezin en kroop de bank op.
'Weet je het zeker?' vroeg Fred.
'Ja', zei ik overtuigend. 'Dit is prima zo, echt waar'.
Er volgde een lange stilte.
Molly liep naar de keuken en kwam even later terug met gebakken ei en spek. Ze douwde het onder mijn neus en onder toezicht van Ron begon ik het naar binnen te werken. De warme spek en restjes ei verwarmde heel mijn ligaam en ik voelde me een stuk beter. Toen uiteindelijk iedereen door Molly naar bed was gestuurd bracht ze me nog koekjes en warme boterbier. Ze had ook twee dekens, kussens en water meegenomen.
'Welterusten', zei ik.
Ze knikte.
'Slaap lekker Celine'.
Ze zette het eten en drinken op een klein bijzet tafeltje en sloop de trap op.