#010

Hermelien zit tegenover mij in De Grote Zaal ze is mij nog net voor etenstijd, Oude Runnen aan het overhoren. ‘Kruiden?’ Vraagt Hermelien mij. ‘Kasana?’ ‘Heel goed! Je pakt het echt heel snel op!’ ‘Nou zonder al jou hulp had ik het nooit zo snel op kunnen pakken!’ Er verschijnt een lach op haar gezicht.
‘Boeken weg, het is etenstijd.’ Ron ploft naast mij neer. Hermelien slaat het boek dicht. ‘Ron het zou goed zijn als jij ook wat serieuzer zou zijn over je S.L.I.J.M.B.A.L examens!’ Zegt Hermelien streng tegen Ron.
‘Ik ben heel serieus, waar blijft het eten?’ Alsof ze Ron hoorde verscheen al het eten op de tafel. En hij begint zijn aanval in te zetten. Ginny komt bij ons zitten en ik begroet haar. Rustig schep ik ook wat op en begin te eten. Ik zie dat Harry aan komt lopen vanuit de deur. Ik heb hem al een tijdje niet bij het eten gezien, en hij negeert ons volkomen. Ik zie dat hij onze kant op komt lopen.
‘Zou ik misschien bij jullie mogen zitten?’ Harry kijkt ons hoopvol aan. Ik schrik een beetje van zijn vraag en leg als reactie mijn hand op Ron zijn bovenbeen. Hermelien draait zich gelijk om naar Harry.
‘Natuurlijk Harry!’ zegt Hermelien snel. Harry gaat naast Hermelien zitten. Ik bedenk mij dat mijn hand nog op Ron zijn bovenbeen ligt, snel trek ik hem weg en ik vestig mijn ogen op mijn bord terwijl ik mijn gezicht warm voel worden.

Het was gezellig tijdens het eten, Harry was spraakzaam en maakte soms zelfs een grapje. Jullie lopen naar de leerlingenkamer. Ron, Hermelien en Harry lopen voorop terwijl Ginny en ik er een eindje achteraan hobbelde pratend over van alles en nog wat.
‘Maar Gin, je kon je ogen niet van hem afhouden zag ik.’ Ginny kijkt mij aan. ‘Harry!’ bevestig ik. Ik zie hoe Ginny snel weg kijkt. ‘Nou zeg maar niks Roos, want ik zie ook wel wie jij leuk vind.’
Ik sla mijn hand op mijn borst ‘Ik niet hoor. Het is mijn neef doe niet zo raar.’
Ze begint mij in mijn buik te prikken, waardoor ik in de lach schiet. ‘Doe nou niet alsof je van niks weet, je valt op mijn broertje.’
‘Nee, Fred en George niks voor mij!’ gilde ik uit van het lachen.
‘Roos! We weten allebei waar ik het over heb!’
‘Oké oké’ geef ik toe. Ik weet precies waar Ginny het over heeft. Ze heeft het natuurlijk over Ron. Ik weet bijna wel zeker dat ik verliefd op hem ben, steeds als ik hem zie voel ik een raar gevoel in mijn buik en voel me warm worden.
‘Maar maak je maar niet druk hoor Roosje. Hij is ook stapelgek op jou!’ Terwijl ze het zegt slaat Ginny haar arm om mijn nek en we lopen verder naar de leerlingenkamer.
‘Maar ik hou je niet tegen hoor. Toch eigenlijk ongelofelijk Ron die een leuke vriendin kan krijgen.’ Ik por Ginny in haar buik. ‘Niks zeggen!’ ‘Jij dan ook niks zeggen!’ ‘Ons geheim!’ zeg ik terwijl ik Ginny lachend aan kijk.