002

Fred POV

De deurbel galmt door het huis.
'Wij gaan wel', roepen ik en George tegelijk.
Grinnikend lopen naar de bel.
'Aan jou de eer, Fred'.
Ik bedankt hem vriendelijk en open grijnzend de deur. Mijn grijns verdwijnt. Een meisje, niet veel ouder, staat heigent in de deuropening. Haar gezicht is bleek en haar haren warrig en vol klitten. Haar diep grijze ogen rollen om. Snel ondersteun ik haar. Gelukkig volgt George mijn voorbeeld. Samen dragen we haar de woonkamer in en leggen haar op de bank.
'Merlijns goedheid!' roept mijn moeder. 'Wie is dat?'
'Weten we niet', zeg ik.
George knikt.
'Maar ze ziet er niet goed uit'.
'Arthur een warme handdoek snel'.
Mijn vader schrikt op. Hij loopt snel naar de keuken en opent alle kastjes.
'Je bent een tovenaar sukkel'.
'Oja', zegt mijn vader zenuwachtig. 'Accio Handoek'.
Al snel loopt hij naar mijn moeder en ze legt voorzichtig de handdoek op het gezicht van het meisje. Ik hoor ruziemakende stemmen. Ginny, Ron en Percy komen binnen.
'Wat boeit mij dat nou', zegt Ron boos.
'Niet zo hard', zegt mijn moeder streng. 'Straks maak je haar wakker'.
'Haar?' vraagt Ginny.
Het drietal loopt naar de bank.
'Wat is er met haar gebeurt?' vraagt Ginny geschrokken.
'Weten we niet', zeg ik.
'We zijn geen Zwamdrift'.
Ginny steekt haar tong uit. Plotseling begint het meisje te hoesten en kokhalzen. Ze schiet omhoog.
'Gaat het?' vraag ik.
Geschrokken kijkt ze om zich heen.
'Waar ben ik?'
'Rustig maar', zegt mijn moeder. 'Je ziet er uit alsof je veel hebt meegemaakt. Ik ben Molly'.
'Celine', zegt ze hoestend.
'Ben je allergisch ofzo?' vraagt Ron.
'Voor Percy zeker', grinnikt George.
'Nee', zegt Celine.
'Ik ben Ginny', zegt Ginny. 'En die twee clowns zijn Fred en George mijn broers. Dat is Ron, Percy en ma'.
Opeens staat Céline op.
'Ik moet weg, ik kan hier niet blijven'.