017

Ik keek Ron aan, stond op en rende naar boven. De meisjesslaapzaal was verlaten, wat ik fijn vond. Ik plofte neer op mijn bed. Het was een vreemd gevoel. Aan de ene kant was het fijn, aan de andere kant niet. Ik slaakte een zucht. Ik zou gewoon wachten op Parvati. Die was met Belinda weg. Ze wouden inbreken in de badkamer van de klassenoudsten en zichzelf opmaken voor het feestje. Opeens vond ik het helemaal geen goed idee meer om het feestje te houden, maar nu kon ik niet terug. Mijn benen voelde slap aan. Toch stond ik op. Ik wist niet waarom, maar wat ik wel wist was dat het geen zin meer had om te wachten op Parvati. Ik holde de wenteltrap af.
'Lien! Lien wat is er nou?' riep Ron.
Ik negeerde hem met moeite en liep zo snel mogelijk de leerlingenkamer uit. Ik kon nergens heen. Ik wist niet wat het wachtwoord was van de Zwadderaars, dus ik kon niet naar Harry en Draco. Ik wist niet waar Marcel was en had al helemaal geen idee waar de badkamer van de klassenoudsten was. Zuchtend liet ik me tegen de muur aan zakken. Tranen blonken in mijn ogen. Ik wist niet precies wat er was, maar ik voelde me ellendig, heel ellendig. Ik hoopte dat er niemand langs zou komen, want ik wou niet uitleggen wat er was. Het was gewoon te ingewikkeld en zelf snapte ik er ook niks van. Tien minuten bleef ik huilend zitten. Binnen in de leerlingenkamer hoorde ik al muziek en gepraat. Het feestje was begonnen. De grond begon koud aan te voelen. Nu het zo druk zou zijn in de leerlingenkamer zou ik misschien onopgemerkt naar bed kunnen gaan. Ik stond op en mompelde het wachtwoord. Ik vergiste me. Er waren maar 4 kinderen in de leerlingenkamer. 3 zaten muziek te luisteren en waren druk aan het kletsen. 1 was Ron. Bezorgd keek hij me aan. Waarom moest hij zulke ogen hebben? Dit was precies waar ik niet op had gehoopt! Hij glimlachte en liep naar me toe.
'Als er iets is kun je het me altijd vertellen', zei hij.
'Er is niks', snauwde ik. 'Ik ben moe'.
'Dan moet je niet zoveel sturderen'.
Boos keek ik hem aan.
'Hallo Ron?! Je beseft toch hopelijk wel dat het voor het ETT is?'
'Ja tuurlijk', zei Ron snel. 'Maar tot 3 uur in de nacht studeren is echt te veel van het goede'.
'Van wie weet je dat?' vroeg ik.
'Van Parvati. Het feestje begint zo, moet je niet iets anders aan dan een school gewaad?'
Ik haalde mijn schouders op.
'Misschien'.
'Misschien kan ik helpen uit zoeken', opperde Ron. 'Dan kun jij mij ook helpen'.
'Ik ben toch niet van plan om iets geweldigs aan te doen', zei ik. 'Gewoon een spijkerbroek en een sweatshirt'.
Ron keek me een beetje teleurgesteld aan.
'Je moet Parvati en Belinda helpen', zei ik. 'Die hebben pas hulp nodig'.
'Nee', zei hij. 'De enige die in wil helpen ben jij'.
'Nou, ik hoef geen hulp', en alweer vluchtte ik de trap op.