#005

Ik stap de trein uit Ginny had ik niet meer terug gevonden in de coupe en de trein was al bijna leeg. ‘Rosa!’ een meisje met bruinrood haar kwam je kant op lopen ‘waar was je nou? Ik heb je overal gezocht?’ vroeg Ginny.
‘Er was een jongen die met me wou praten.’ ‘Een jongen oeh, op de eerste dag al sjans.’ Ginny kijkt me lachend aan en geeft mij plagend een schouderduw. Zou Draco met mij geflirt hebben, ik had meer het idee dat hij het bedoelde als vriendschap. Ik heb nog nooit een vriendje gehad, de enige aandacht van een jongen in mijn hele leven was van Peter. Op het schoolfeest in de eerste klas hadden we samen gedanst, en na dat hij mij een kus op mijn wang had gegeven werd hij door de hele klas uitgelachen en was hij snel weggerend.
‘Kom we moeten gaan, straks zijn we nog te laat door al dat geflirt van jou.’ Ze grinnikte even en pakte mij vast bij mijn pols en trok me mee het station af. Ik kijk mijn ogen uit als ik een koets voor mij zie staan die zonder paard weg rijd. Ik volg Ginny en stap de koets in. Er zaten nog twee meiden in de koets, die duidelijk een tweeling waren. Ginny stelde mij voor. Padma en Parvati Patil.

Samen met Ginny liep ik de grote zaal in. Onderweg naar het kasteel had ze verteld over Zweinstein over de bewegende trappen, de pratende schilderijen en het geweldige feestmaal dat straks voor ons klaar stond. Ik was al wel een paar keer in Zweinstein geweest, omdat professor Perkamentus mij daar bijles had gegeven. Maar ik had er nog weinig van gezien, ik verdwijnselde samen met Perkamentus naar zijn kantoor en als we klaar waren bracht hij me weer terug. Ginny nam plaats bij twee jongens en een meisje, ze waren duidelijk niet zo geliefd andere mensen aan de tafel zaten er namelijk ongeveer twee meter van vandaan. Ik denk er niet te lang over na en nam plaats. De grote deur slaat open en er komen een hoop jonge kinderen naar binnen. ‘Eerstejaars’ fluistert Ginny. Ik knik en zie hoe ze een voor een de sorteerhoed op hun hoofd gezet krijgen en in verschillende afdelingen worden geplaats. ‘Dit is trouwens Rosa, ze stroomt in de vijfde in.’ Mijn blik gaat van het schouwspel dat zich voor in de zaal afspeelt naar de personen om me heen. ‘Dit is Ron mijn broer, zoals je kan zien.’ Ze wrijft ruig met zijn handen door zijn haar rode haren, waarop hij geïrriteerd haar hand weg slaat. ‘Hoi ik ben Hermelien.’ Het meisje met prachtig golvend bruin haar steekt haar hand uit. ‘Rosa’ Ik pak haar hand vast en schud hem. ‘Harry’ zegt de jongen die naast mij zit. Hij heeft donkerbruin haar, een rond brilletje op en een apart litteken op zijn voorhoofd. Ik knik vriendelijk. Ik hoor dat Perkamentus begint met praten en ik draai mijn hoofd om mijn blik weer naar de voorkant van de zaal te brengen. Hij verteld dat Hagrid even niet aanwezig is en dat er een nieuwe Professor is Dorothea Omber die Verweer tegen de Zwarte Kunsten geeft. Ze loopt naar voren en verteld een vaag verhaal waar ik niks van snap, maar aan Perkamentus zijn gezicht zie ik dat hij er niet blij mee is.

Het feestmaal was inderdaad zoals Ginny het mij had uitgelegd, overweldigend. Met een voldaan gevoel wrijf ik over mijn buik, terwijl Ginny mij een aantal roddels verteld over liefdeskoppels die er zouden zijn hier op Zweinstein.
‘Harry en Rosa zouden jullie je over een half uur kunnen melden in mijn kantoor?’
Ik draai me om en keek Professor Perkamentus aan ‘Ja, natuurlijk Professor.’ Antwoord ik. Perkamentus knikt en loopt zwijgend weer verder. Ik keek Harry aan die ook duidelijk niet wist wat er aan de hand was.