|| 45

Jade was wenend in slaap gevallen naast me en droevig kijk ik haar aan. Hoeveel moet het haar pijn hebben gedaan om Luke hier altijd te zien en hem nooit te durven vertellen dat zij het is. Waarom heeft ze dit niet van in het begin gedaan? Ik wist nooit dat ze zo onzeker was over zichzelf.
Wat zou er gebeurd zijn tussen hun, waarom hebben ze geen contact meer? Luke wilt er nooit over praten en Jade, eerlijk gezegd heeft zij nog nooit iets over haar verleden of haar familie aan mij verteld. Enkel over haar moeder die overleden is toen ze dertien was en dat ze alleen nog contact heeft met haar oma, de mama van haar moeder, met de zus van haar moeder die in België woont en met haar neef Bart. Maar nu ik er over nadenk, over haar vader heeft ze me nooit iets verteld. Ik heb er ook nooit naar gevraagd, omdat het me nog nooit opgevallen was. Ook over haar middelbare schooltijd vertelde ze nooit, alleen over college. Het enigste wat ik wist, was dat ze Louise al kende sinds de lagere school. Misschien daarom dat Louise zo snel weg was op de luchthaven? Dit moest waarschijnlijk van Jade, want Luke zou Louise kunnen herkend hebben? Jade was zo verstrikt in haar eigen leugens en ze moet steeds zo een schrik gehad hebben dat ze zouden uitkomen. Ik vind het zo erg voor haar en ik vind het zo jammer dat ze gelogen heeft tegen mij en zeker tegen Luke. Ook snap ik wel waarom ze het gedaan heeft, als ik er echt over nadenk. Ze had me net uitgelegd dat ze eerst dacht dat Luke haar niet meer wilde kennen, omdat hij haar nooit had geantwoord toen ze hem belde of stuurde. Toen ze dan ontdekte dat Luke wel nog contact wou met de oude Jade, maar haar niet herkende, was ze bang dat hij haar niet zou geloven. Bang dat hij zou denken dat ze gewoon achter de roem zat. En toen ze doorhad dat hij dat echt niet zou denken, durfde ze niet meer omdat ze het in het begin niet verteld had. Dan was ze bang, dat hij, ik en de andere jongens boos gingen zijn op haar, omdat ze had gelogen. Ik kijk naar het meisje naast me die in foetushouding ligt te slapen, de traansporen op haar ogen blinken nog en soms snikt ze nog even na. Ik wil niet mee gaan in haar leugens? Ik wil dat ze eerlijk is tegen Luke en zeker omdat Ashton ook haar gesprek met Louise heeft gehoord. Hij is de beste vriend van Luke, we kunnen niet van Ash verwachten dat hij liegt tegen zijn beste vriend?
Ik neem mijn gsm erbij en stuur een bericht naar Louise.
<< He Louise, ik weet alles. Wees niet te streng voor Jade, ze is er echt van gedaan dat je boos bent. Ik en Ashton weten het al en ik zal mee denken achter een idee om het te vertellen aan Luke.
>> Hoe weet je het? En hoe is het nu met haar? Ik wou niet boos zijn op der, maar ik kon die leugens niet meer aan. Ik zag ook dat ze er zelf van af zag.
<< Ik heb jullie gesprek gehoord. Maar heb gedaan alsof ik enkel had gehoord dat ze iets verborg, dus toen heeft ze het me zelf verteld. En ja, ik zie ook dat ze er zelf van af ziet, maar haar schrik is groter, dan het gemis van haar oude vriendschap.
>> We vinden wel een oplossing. Ga maar slapen, het moet daar al middernacht gepasseerd zijn?

Ik kijk op de klok en zie dat het inderdaad al bijna half één is.
<< Ja, inderdaad. Slaapwel Lou. Xx
>> Slaapwel Didi.

Ik leg mijn gsm op mijn nachtkastje en kruip naast het meisje die nog steeds in dezelfde houding ligt. “Slaapwel lieve Jade.”