H1 - Regina

Wat moe van de vliegreis en niet wetend waar ik heen moet, keek ik om me heen. Ik stond op de kade bij een bord waar 'Bus richting centrum' opstond. Ik verlangde naar een warme douche en een bed.
Ik keek naar beneden waar Sylveon nieuwsgierig naar de wingull boven ons keek. Zelf met een dichtgeknepen oog, keek ik omhoog en begon te glunderen. De zon scheen vol tegen de wolken die geel oplichten.
Het geluid van mijn partner haalde me uit mijn droom, waar ik geschrokken naar de voorbijrijdende bos keek. Onbewust voelde ik paniek opkomen.
Ik was even van mijn bewustzijn en ook de bus missen.
Een van de wingull had zich losgemaakt van zijn vriendjes en lande voor mijn voeten op de grond. De wingull keek me hongerig aan, waar ik met grote ogen achteruit stapte.
'Sylveon, Fairy wind,' riep ik uit paniek. Sylveon's move joeg de wingull weg, maar die kwam terug met zijn vrienden.
Totaal in shock rende ik de kade af richting een beschut plekje, alleen het was een geheel open gebied. De pokemon hadden hun aanval nog steeds niet opgegeven en ik begon aardig moe te worden van het ontsnappen. Sylveon rende voor me en week ineens uit naar een klein hutje. Ik volgde mijn partner en zwaaide zonder te kloppen de deur open en trok die gelijk dicht.
'Leby, ben jij dat?' vroeg een jonge stem van achteren. Ik draaide me gillend om, waarbij de ogen van de persoon groot werden van schrik. Half geschrokken en buitenadem bleef ik naar het kind, gekleed in een wit jurkje, waar een gele lange sjaal om haar nek gewikkeld was.
Het haar was zo wit als sneeuw en beide ogen waren zo blauw als de lucht van net.
Ze was vrij klein, hooguit 1.45.
Sylveon liep op het meisje af en gaf een kort kopje om haar gerust te stellen.
'Wat een schatje,' sprak ze met een heldere kinderstem, waar ze haar hand voorzichtig uitstak naar de pokemon voor haar. Ik herpakte mezelf en liet me zakken tot haar lengte.
'Je bent een gijinka,' zei ze vrolijk en wees naar de roze oren die leken op die van Sylveon. Mijn volle roze haren kwamen tot mijn schouders, waar twee strikken ingezet waren. Precies op de plek bij mijn oren.
'Mag ik weten hoe je heet?' vroeg ik zacht, waarbij ze glimlacht. 'ik ben Rachi, ik ben zelf ook een gijinka,' sprak ze vrolijk. Ik keek haar verbaast aan en vervolgens naar haar kleding.
Ze had iets wat me deed denken aan een van de wishing pokemon.
'Jirachi!' riep ik spontaan, waarbij het meisje bevestigde door haar hoofd te schudden. Ze draait zich om naar de lege ruimte achter haar. 'je mag tevoorschijn komen,' riep ze en tussen de schaduwen zag ik de stervorm in de contouren van Jirachi.
'Maar je moet het wel geheim houden, als mijn broers erachter komt dat ik dit laat zien aan buitenstaanders, krijg ik straf,' sprak ze. ik knikte waarbij ik omkeek door het openzwaaien van de deur.
Mijn ogen werden groot door de persoon in de opening.
Ik kwam met een ruk overeind en kon geen woord uitbrengen naar de witharige jongen met twee verschillende oogkleuren.