Hoofdstuk 5

In de ogen van Daan.

'Tring tring!' Mijn mobiel gaat af, als ik kijk zie ik dat het Nils is, Vandaag hebben we weer een concert van onze vierde tour , dit keer in Breda. Ik, Nils, Owen en Rein en de band moeten er al super vroeg zijn om mainiacs voor te zijn. Ik en Nils hebben besloten samen te gaan, en we ontmoeten elkaar bij mijn huis, dus waarschijnlijk belt hij om te zeggen dat hij er is. ' hey man ik sta voor je huis, kom je eraan?' 'Ja ik ben onderweg, alleen nog paar laatste spulletjes pakken'. Ik pak mijn gel en stop het in mijn tas, op het laatst pak ik nog een appel en ik trek mijn jas aan en doe de deur open, waar Nils staat te wachten. 'Yo' Yo' 'wat ging je net nog pakken?' 'Oh gewoon mijn Gel' ' is er iets bijzonders dat ik niet weet? Jij doet normaal nooit gel op' 'nee, maar mijn haar zit gewoon niet mee' 'oke' zegt Nils droog, en we moeten allebei een beetje lachen.
Mijn moeder roept dat we gaan en ik neem Nils mee naar de auto, we stappen in, doen onze riemen vast en we vertrekken onderweg naar Breda.

Als we aankomen zien we Rein en Owen net naar binnen gaan, we lopen achter ze aan en als we binnen komen beginnen we meteen met sound-checken. Dit keer beginnen we namelijk eerder dan normaal, want we hebben ook meer meet & greets dan bij andere concerten. Als we klaar zijn met sound-checken hebben we nog ongeveer een uur voordat het concert begint. Iedereen is nu voor zichzelf, ik ga in de styling en wissel mijn joggingbroek om voor een skinny-jeans en stop wat gel in mijn haar.

'3,2,1 en GO' roept iemand backstage, ik en de andere lopen het podium op en Nils begint gitaar te spelen. Bij de eerste akkoord horen we al 4 meiden harder gillen dan de rest, die ook best vooraan staan. Zij weten wie waarschijnlijk al welk liedje het is, de volgende twee seconden weet de rest het ook. Tijdens mijn solo kijk ik weer naar de meiden dichtbij het podium, en dan valt een meisje mij op het oog. Ze heeft lange blonde haren en blauw groene ogen, en ergens denk ik diep van binnen dat ik haar ergens van ken, maar ik kan niet plaatsen waarvan. Ze heeft een shirt aan met erop: i love u Daan' erop. Ik vind dat best leuk dus ik grinnik tijdens het zingen en knipoog naar haar. Ze ziet het en begint helemaal te blozen, damn wat is ze schattig als ze lacht denk ik bij mezelf. Ik zit zo in mezelf dat ik vergeet verder te zingen in het refrein, gelukkig helpt Rein me door me een schouderklopje te geven, anders had ik nog wel even staan staren.

Na het concert beginnen we ons klaar te maken voor de meet & greets. Ik doe toch nog voor de zekerheid een beetje nieuwe gel in, en we warmen onze stemmen op, want misschien willen de mainiacs wel dat we gaan zingen. De eerste eet & greet gaat goed, de meiden zijn superaardig en we nemen veel foto's. Als we klaar zijn nemen we afscheid en wachten we op de volgende mainiacs. Nils doet dit keer de deur open dus ik, Rein en Owen zitten te wachten op de bank, tot de deur opengaat. Ik bevries helemaal van binnen, want dit had ik niet verwacht.

In de deuropening staat tot mijn verbazing het meisje met het mooie lange blonde haar. En ineens weet ik het weer, waar ik haar van ken. En zo te zien zij ook, want ze is ook bevroren

*flashback*

Als we klaar zijn met repeteren voor de nieuwe tour loop ik samen met Rein naar buiten, we besluiten dat we samen Starbucks gaan halen, en dan naar huis te gaan. Als we de bocht om gaan kijken we niet goed uit en lopen we 2 meisjes omver. 2 meisjes met blond haar, de een is net zo lang als ik en de ander net zo klein als Rein. We vallen alle 4 op de grond en ik zie dat hun Starbucks ook gevallen is. 'Sorry het spijt me zo erg' zeg ik, ik sta op en geef het lange meisje een hand. 'Maakt niet uit, wij waren ook te druk met kletsen.' Wow wat heeft ze een zachte stem, denk ik bij mezelf. Ik zie dat Rein zijn meisje ook overeind heeft geholpen en dan zeg ik: 'weetje wij trakteren jullie wel op een nieuwe' en ik wijs naar de gevallen Starbucks. Rein knikt naar me en de meiden reageren: 'Awh superlief dank jullie wel' 'geen probleem'