054

Lauren Brown

'We moeten hier echt weg!' Zeg ik als ik ben aangekomen bij Jane en Sam. Ze kijken me allebei vreemd aan. Chaz staat nog naast Jane. 'Waarom? Het is hier zo gezellig!' 'Jane en slaat een arm om de middel van Chaz. Ik rol met mijn ogen en kijk Sam aan die haar schouders ophaalt. 'Ik hoef eerlijk gezegd ook nog niet weg. Wat is er aan de hand?' 'Ik heb Justin meegenomen!' Chaz voegt zich toe aan het gesprek. 'Aangezien Ryan er ook is, ga ik nu naar huis. Gaat er nog iemand mee?' Ik wacht vol hoop op een antwoord dat veel lijkt op ja. 'Sorry, ik blijf hier!' Ik zucht een draai me om. Leuke vriendinnen. Ik loop richting de tuindeur. Doordat het zo druk is duurt het langer voor ik bij de deur ben aangekomen. Helaas word ik tegen gehouden. 'Waar gaan die mooie beentjes naar toe?' Ik geef Justin een stomp op zijn arm en moet lachen. 'Laat me er als je blieft langs. Ik moet naar huis!' Justin schudt zijn hoofd. 'Wat? Ik meen het, Jus'. Hij maakt een duck face. Deze keer is het aan mij om m'n hoofd te schudden. No way. Ik probeer langs Justin te komen, maar hij houdt me tegen. Helaas. 'Waarom heb je zo'n haast? Ik ben er nu toch?' Ik knik. 'Dat klopt, maar uh.. Ryan is hier ook'. Justin maakt een gebaar alsof hij ineens helemaal begrijpt dat ik naar huis wil. 'Blijf hier. Hij weet toch hoe het zit?' Oeps. Ongemakkelijk staar ik naar zijn schoenen. Ze zijn leuk, gelukkig heeft hij er ook niet heel veel. 'Lau?' Langzaam dwing ik mezelf om hem terug aan te kijken. Ik schud mijn hoofd. 'Ik kon het niet'. Is de enige reden die ik te vertellen heb.

Ik was thuis. Eindelijk. Niet alleen, nee. Justin wilde perse mee om te praten. Hij denkt dat ik nog steeds met Ryan ga, wat niet zo is. Ik heb het Ryan alleen nog niet verteld, omdat ik me er zo rot onder voel en omdat ik hem geen pijn wil doen. Logisch. Ik pak mijn kop thee vast en neem plaats op de bank. Ik maak een kleermakerszit houding. Ik keek Justin aan die naar zijn glas met wodka staarde. 'Justin, geloof me als je blieft. Ik ga echt niet meer met Ryan'. Hij knikt en staat op van de bank. Hij neemt plaats naast me. Hij legt zijn warme, vertrouwde hand op mijn been. 'Vertel hem dan de eerlijkheid. Hij moet ook weten waar hij aan toe is, Lau'. Ik knik. Justin heeft gelijk. Ik druk een kus op zijn wang. 'Ik doe het morgen, beloofd!' Ik steek mijn hand naar hem uit en hij neemt 'm aan. Hij plaatst twee vingers onder mijn kin en duwt mijn hoofd een stukje omhoog. Hij drukt een liefdevolle kus op mijn mond. 'Zullen we naar boven gaan?' Vraagt Justin dan. Ik knik en sta op van de bank. Ik zet de twee glazen in de keuken en doe daarna alle lichten uit. Justin was al naar boven gelopen. Ik loop de trap op richting mijn slaapkamer. Justin ligt al in bed. Ik trek mijn kleding uit en loop naar de badkamer. Ik was mezelf en haal mijn make-up van mijn gezicht af. Als ik daarmee klaar ben, nestel ik me tegen Justin aan in bed.