Doomed |proloog

Lopen over de straat, in het midden van de nacht.
Geen mensen, geen licht.
Geen gestaar, geen gefluister.
Gewoon niets.

Niemand die me ziet, niemand die me kan beoordelen op mijn uiterlijk.
Niemand die de wit met rood gekleurde stok in mijn handen ziet.
Niemand die opmerkt dat mijn ogen te licht gekleurd zijn om nog normaal te kunnen functioneren.
Niemand die me aanstaart.
Gewoon niemand.

Alleen donker, alleen stilte.
Alleen het geluid van de regen die in kleine druppels op de grond neer komen.
Alleen het geluid van de wind die voorbij mijn oren raast.
Alleen de geur van de nacht.
Gewoon alleen.

Alleen met mezelf.