052

Lauren Brown

Vandaag ben ik een dag opstap met Jane en Sam, zonder mannen. Ik had Sam al een lange tijd niet gezien en zoals Jane al zei, ze is inderdaad heel erg veranderd. In positieve zin. Ze is afgevallen en ziet d'r veel gezonder uit, zelfs d'r haar ziet er gezonder uit. We zitten in een café en hebben alle drie een zwarte koffie voor ons op de tafel staan met een appelaartje. Ik ben weg van appeltaart. Appelkruimel staat ook heel hoog op de lijst. 'Je ziet er echt super goed uit, Sam!' Complimenteer ik haar. Verlegen lacht ze. Niets voor haar. Misschien is dit wel de echte Sam. 'Ik moet alleen je vriend nog leren kennen, ik heb 'm nog nooit gezien'. Ik word rood van schaamte. 'Geeft niets, komt helemaal goed. Hoe is het nou tussen jou en..?' Ze weet geen naam te noemen. Althans, ze weet er twee te noemen. Ik zucht. 'Ik weet het zelf amper. Ik heb met Justin gesproken en heb tegen hem gezegd dat ik hem nog een kans wil geven, maar dat er drastisch iets moet veranderen tussen ons'. 'En Ryan?' Vraagt Jane. 'Ja, die hebben we ook nog inderdaad!' Alle drie lachen we. 'Ik weet het niet. Ik houd ook van hem en ik wil hem ook echt niet kwijt, maar ik weet eerlijk gezegd nog steeds niet wat ik wil'. 'Van wie hou je het meest?' Vraagt Sam nieuwsgierig. Goeie vraag, als ik dat nou eens echt wist. Ik weet de vraag niet te beantwoorden dus houd ik verstandig mijn mond dicht. 'Laat ik het anders zeggen, wie betekent het meest voor je?' 'Justin, absoluut. Hoe vervelend hij soms ook is en hoe vaak we ook gezeik hebben, die jongen blijft maar in mijn hoofd zitten en ik kan nergens anders aan denken'. 'So, what's the problem?' Jane kijkt me niet begrijpend aan. 'Bij Ryan voel ik me gewoon op mijn gemak en als ik bij hem ben, denk ik niet aan Justin'. Ik pak mijn kop koffie beet in twee handen en blaas richting de opening van de mok. Net alsof de koffie ineens op goede temperatuur is om het in een keer op te drinken. Never gonna happen. Ik haal mijn schouders op. 'Geen idee!' 'Mag ik eerlijk zijn?' Voegt Sam eraan toe. Ik knik en geef haar toestemming. 'Je bent nog zo verliefd op Justin, probeer het nogmaals en maak goede afspraken. Houdt hij zich hier niet aan, dan is het klaar, over'. 'Nee, ho, stop. Mag ik dan ook eerlijk zijn?' Bemoeit Jane. Ook haar geef ik toestemming door middel van een knik. 'Ga voor Ryan. Als je bij hem bent denk je niet aan Justin en hij geeft je alles wat je wilt en wat je nodig hebt. Wat is er nog moeilijk aan?' Ja, daar gaan we weer. Zo denk ik dus ook al die tijd.

Ik heb zo snel mogelijk dit onderwerp willen beëindigen en gelukkig vonden ze dat allebei niet erg. Ik zag dat ze zich aan elkaar gingen irriteren en dat was dus niet de bedoeling van deze dag. 'Vanavond geeft Nina een pool party bij haar thuis'. Vermeldt Sam. Nina is een meisje dat bij Sam in de klas zit. Ze is op zich best oké. 'Laten we gaan!' Jane en ik stemmen er allebei mee in. Het is lang geleden dat ik naar een feest ben geweest, alcohol heb gedronken en echt plezier heb gehad. Misschien is afleiding wel eens goed. Even geen Justin en Ryan in mijn gedachten die oorlog met elkaar hebben.