Twelve ~ Rose Lily Black

|| Falling stars
Were carrying the most scars.

Were tired of fighting against the Light. For one last time they shine bright.||

Leveloos staar ik uit het raam. De zon scheen lichtjes maar het deed niets met me, had ik dit vroeger gezien dan had ik meteen blij naar buiten gerent voor een boswandeling, het leek me een goed idee, even mijn hoofd leeg maken.. maar ik kwam er achter dat mijn deur op slot zat. Dus was ik maar voor met raam gaan zitten, al ongeveer een uurtje.
Proberend om alle gebeurtenissen te verwerken. Maar daar leek ik niet genoeg energie voor te hebben. Langzaam liet ik mijn hoofd tegen het raam zakken. Pijn. Pijn was ook een emotie toch? Het was misschien een klein begin maar ik kon het proberen. Ik knalde een paar keer met mijn hoofd tegen het raam, het begon al best pijn te doen.
Ik besloot dat dat ik wat extremers nodig had.
Ik liep naar het aangrenzende badkamertje, ik liep naar de spiegel. Ik zag een verward neutraal kijkend meisje maar zag ergens ook een wanhopige blik.
Ik nam diep adem en liet mijn vuist op het meisje in de spiegel neerkomen tot ik haar voor mijn gevoel niet meer zag. Het was tijd voor verbetering. Maar missie 1 was geslaagd. Pijn. De pijn die ik net had gevoeld. Moe liet ik me op bed vallen sloot me ogen en viel in slaap net voordat ik snelle voetstappen hoorde aankomen.

|| I'm Just a less shining star.
Who survived her own life war.

But also the most shining stars
Have the same scars.
But have longer walking around
With their wound.
Had found a way to cover it up
But couldn't make the pain stop

Brightness isn't about how great or awefull their lifes went.
It's how about how long you can Let your mask stand. ||