051

Lauren Brown

Ik zit zenuwachtig op het puntje van de stoel voor me uit te staren. Justin zit tegenover me op de bank. Er is nog geen woord gezegd. Ik heb hem amper begroet en gevraagd of hij iets te drinken wilde. Misschien had 'ie wel super erge dorst, vervelend voor 'm. Hij wacht nog maar even. Ik wacht tot Justin begint met een gesprek. Ergens denk ik ook dat hij wacht tot ik begin met een gesprek. Ik offer mezelf wel weer op. 'Justin, luister. Word niet gelijk boos, maar je moet de waarheid weten'. Hij knikt. Weer geen woord van hem. Ik zucht geïrriteerd. 'Er is iets wat je nog niet weet. En ik vind dat je dat moet weten'. Ik probeer duidelijk tijd te rekken. Ik zit nog na te denken over hoe ik hem dit ga vertellen. Het is echt moeilijk hoor. 'Ik beloof dat ik rustig blijf'. Dat stelt me gerust. Geen kapotte glazen, mijn televisie blijft dus heel en heel mijn huis blijft dus heel. Daar ben ik blij mee. Ik haal even diep adem. Ja, daar komt 'ie. 'Oke, uhm..' Oke toch niet. 'Sinds het klaar is tussen ons, ben ik verliefd geworden op iemand anders'. Justin kijkt verschrikt op. 'Op wie?' Vraagt hij bijna hulpeloos. Alsjeblieft wordt niet boos, schreeuw niet. 'Ik ben verliefd op Ryan'. 'Ryan, Ryan?' Vraagt hij voor verduidelijking. Ik knik en staar naar de vloer. Ik durf hem niet aan te kijken. Ik ben te bang voor zijn reactie. Ik hoor tenminste nog niets kapot vallen. 'Ik snap het wel'. Toch hoor je teleurstelling in zijn stem. 'Het gebeurde gewoon, ik heb hier niet voor gekozen. Ik had dit ook liever niet gehad'. Ik voel me rot. 'Was dit het wat je me wilde vertellen?' Ik schud mijn hoofd. 'Er is meer'. Beantwoord ik zijn vraag. Hij luistert aandachtig en gaat ook op het puntje van de bank zitten. 'Ik voel me de laatste tijd super rot. Ik ben verliefd op Ryan, maar mijn gevoelens voor jou zijn er ook nog steeds. Ik ben nog steeds verliefd op je, maar ik moet gewoon binnen nu en een paar dagen weten wat ik wil. Ik kan Ryan ook niet lang meer laten wachten'. 'Weet Ryan dit ook al?' Ik knik. 'Ik heb hem gevraagd of hij me de tijd wilde geven die ik nodig heb en daar stemde hij me in'. Ik haal een hand door mijn haar. Het plukje dat voor mijn ogen blijft hangen, steek ik achter mijn oor. 'Fijn dat hij je de tijd geeft, maar wat maakt de keuze zo moeilijk. Waarom ga je niet voor Ryan?' Justin weet me altijd weer in te palmen. Ik snap precies wat hij bedoelt. Zoals ik al vertelde, Ryan is lief, heeft alles wat een meisje in een jongen zoekt, maakt geen ruzie als het niet nodig is en ga zo maar door. 'Omdat ik eerst met jou was en omdat mijn liefde voor jou nog steeds niet over is. Maar ik weet gewoon niet wat ik met je aanmoet, Justin. Je maakt me de ene keer zo vrolijk en maakt me gelukkig en de andere keer lig ik weer dagen in bed te huilen en weet ik weer niet waar ik aan toe ben'. Justin zucht. 'Sorry daarvoor. Ik weet gewoon niet hoe relaties werken. Mijn relatie met Hope was niet echt. Dat ging me allemaal veel makkelijker af. Dit is allemaal nieuw voor me'. Goed excuus, maar niet alle eerste echte relaties werken zo. Dan doen wij toch iets niet goed. 'Snap ik ook wel, maar in een relatie ben je niet alleen'. Lijkt nu net alsof ik Jane hoor. 'Je hebt gelijk. Ik moet veranderen, maar ook dat kan ik niet alleen'. Ik knik begrijpelijk. 'Ik wil je daarbij helpen'. 'En Ryan?' Ik haal mijn schouders op. 'Hij moet door met zijn leven en een meisje vinden die geschikt voor hem is. Iemand die wel bij hem wilt blijven voor al zijn positieve kanten. Ik lijk wel gek dat ik het wil beëindigen tussen ons'. Justin stemt daarmee in. 'Ze zeggen altijd dat je je hart moet volgen, Lau'.