#2 De brief

Mijn mentor had mij een keuze laten maken. Of zij zal binnen een week contact opnemen met mijn ouders of ik moet op een manier (maakt niet uit welke) mijn ouders vertellen wat er aan de hand is. Ik zal jullie eerst eens uitleggen wat er is gebeurd allemaal.

Ik voel me heel erg somber.. Ik voel me leeg. Ik snij mezelf al maanden en kan in niet aangeven wat ik nou precies voel. Ik zorg te veel voor mijn moeder en mijn zusje. 1 van de redenen dat ik te veel voor mijn moeder zorg en mijn gevoelens voor haar verberg is haar burn-out van 2 jaar geleden. Ik voelde me heel erg alleen op het moment dat ik eigenlijk een nieuwe start moest maken in de eerste klas. Ik ben veel meer bezig met controle houden over de thuis situatie en hoe het met mijn moeder gaat. Ik heb amper tijd voor mezelf. Dat vind ik niet zo erg, want ik ben het gewend. Dit is mijn leven. Alleen ik ben zwaar oververmoeid.

Dat is wat ik nu meemaak. Ik moet of dit zelf vertellen aan m'n moeder of het wordt verteld. Tsja wat moet ik kiezen? Beide is gwn niet goed! Help! Ik wil gewoon doorgaan. Mijn gevoelens blijven verbergen. Voor mijn gevoel gaat het prima zo..

Duss het is nu een week later en ik heb besloten om een brief te sturen aan mijn moeder. Ik zet alles erin.. Van het snijden, maar ook dat ik het moeilijk vindt om gezellig met mijn stiefvader om te gaan. Hij maakt kwetsende grapjes en dit is gwn heel erg pijnlijk voor mij.. Hij bedoelt het niet zo en dat weet ik ook, maar diep van binnen doet het heel erg zeer.

Vandaag is de dag dat ik mama de brief geef. Anders zou mijn mentor morgen mama bellen. Verschrikkelijk!

Ik heb de brief gegeven.. Ze deed best vrolijk maar ook serieus toen ze de brief kreeg. Ik denk dat ze dacht dat het een leuke brief was. Een brief waarin alleen maar stond dat ik van haar hield ofzo. Na dat ik de brief vanmiddag ben ik gaan paardrijden en kon ik het gelukkig even uit mijn hoofd zetten..

O jee.. Nou komt het. Mama zei aan tafel dat ze even wilde praten. Ik ben heel erg bang wat ze wil gaan zeggen..