#20 Blauwe plekken

Hele hoofdtuk POV Mark:

"Mark?" een man die ik nog nooit heb gezien doet de deur van de kamer open en wenkt me, "opstaan!" Ik frons, sukkel. Nors blijf ik zitten, hij denkt toch zeker niet dat ik mee ga lopen?
Blijkbaar wel want hij trekt me omhoog, "los laten mens!" zeg ik boos tegen hem wat me alleen maar een harde ruk aan mijn arm oplevert. Fuck man, die knijpt hard!
Ik wil niet als een watje overkomen dus ik stribbel nog maar wat tegen, in de hoop dat hij me weer wat losser laat. Maar nee, hij pakt me bij elke tegenstribbeling steviger vast. Net een blauwjas, altijd chagrijnig en nooit vriendelijk.
Voor me worden deuren geopend. Blok D lees ik, Wacht wat? Blok D? Cellenblok D? De gevangenissen? Shit man! Gelijk na mijn eerste grote missie ga ik de bak in! Die zak van een vader laat me dus gewoon opsluiten, lekker is hij, denk ik eindelijk een excuus te hebben om vrijuit te gaan draai ik de bak in!
Ik trek een grimas, als we het over de zak hebben. Daar bij een celdeur staat hij hoor. Gibbs. Mijn vader. Hij kan in de strond vallen man, hij kan me gestolen worden.
Ik! Moet! Hier! Weg! Dreunt het door mijn hoofd. En opeens krijg ik een geniale ingeving, ik verkoop mijn vader gewoon een dreun! Als ik dan vrijkom heb ik tenminste niet gezeten om zoiets lulligs als vliegtuigkaping en vluchten. Dan heb ik gezeten voor vliegtuigkaping, vluchten en vechten met agenten!
Een glimlach neemt mijn gezicht over. Het moet nu gebeuren! Ik handel snel, eerst geef ik de man zonder naam naast me een keiharde dreun op zijn neus. Hij laat gelijk los en mijn vader komt op me af rennen, "rustig Mark! Nu gaan liggen!" schreeuwt hij. Oke mag je willen man! Nu zorgt hij dat er andere agenten komen dus hij moet snel zijn bek houden, een dreun komt op zijn oog terecht. Gelijk krimpt hij ook in elkaar en ik ren er vandoor. Agenten en secretaresses ontwijkend behaal ik de lift, "kom op! Schiet op!" roep ik tegen de liftdeuren. Dan besef ik dat alle liften natuurlijk stil staan zodat ik niet kan ontsnappen. Vluchtig kijk ik om me heen, waar ben ik aan begonnen?
Het raam.... mijn enigste kans! Ik draai me vlug om en- Te laat! Om me heen staan allemaal agenten met pistolen op me gericht, Gibbs staat natuurlijk vooraan met zijn blauwe oog. Kan om te ontsnappen verkloot Mark. V-e-r-k-l-o-o-t. Sukkel die ik ben. Een andere man komt op me aflopen, "omdraaien!" zegt hij nors, terwijl ik me omdraai laten alle agenten hun pistolen weer vallen en wordt ik in de boeien geslagen. Als een hond aan een lijn word ik de cellen binnengetrokken. "Houd je kalm!" zegt de agent terwijl hij de deur wilt dichtdoen. Maar Gibbs zet zijn voet ertussen, "Mark, dat was een idioten actie! Wat wil je bereiken?" vraagt hij aan me. Medelijden en verdriet klinkt in zijn stem. Verdriet? Dat kent hij niet!
Ik haal mijn schouders op, "wat maakt het jou uit klootzak?" ik draai me van hem weg en ga op het bed zitten. Veel te hard bed natuurlijk. Vanuit mijn ooghoeken zie ik Gibbs met zijn hoofd schudden en de deur dicht doen. Klootzak. Je moet boeten voor mama!