#19 Missie geslaagd?

POV Gibbs
Ik rijd mijn straat in. Ik zie een flikkerende vlammenzee! McGee! Snel zet ik mijn auto aan de kant en loop ik naar de ingang. De brandweer was er al, ik mag er niet meer in. 'En u bent?' vraagt een van de brandweermannen. 'Leroy Jethro Gibbs, eigenaar van dit huis, een van mijn mannen is nog in dit huis!!' roep ik. 'Maar, heeft u enig idee waar in het huis?' De man kijkt me strak aan. 'Wijnkelder misschien?' zeg ik aarzelend. 'Hoe kom je er?' vraagt de brandweermannen, wanneer hij iedereen bij elkaar roept. 'Via de keuken,' antwoord ik. De mannen rennen met slangen het brandende huis in, mijn huis..'WPD,' zegt de man die achter me staat. 'NCIS, het is mijn huis,' antwoord ik droog. 'Ik wilde alleen vragen of u een vervangende woonruimte heeft voor tijdelijk,' zegt de man twijfelend. 'Ik bel mijn collega wel even,' zeg ik. Bishop heeft vast wel een logeerbed. De telefoon gaat een paar keer over voor Bishop opneemt. Er klinkt een slaperige 'ja?' van de andere kant van de telefoon. 'Bishop, er is brand in mijn huis, ik wilde vragen of ik tijdelijk bij jou kan overnachten?' zucht ik. 'Wat erg baas! Tuurlijk kan dat!' 'Oké bedankt, ik wacht totdat de brandweer McGee heeft gered, dan kom ik eraan,' mompel ik. Ik plof neer tegen mijn geliefde pot hyacinten. Wat waren ze toch mooi.. Het enige wat er nu nog staat, zijn enkele hyacinten waarvan hun stengel treurig geknakt is..

POV onbekend
Missie geslaagd. Ik loop grijnzend over straat. Hier pak ik hem lekker mee terug, voor alles wat hij me heeft aangedaan. Nou ja, missie geslaagd is nog niet het goede woord. Zijn vriendje, zijn collega Tony DiNozzo zal ik ook nog moeten grijpen, wil het allemaal over zijn. Dan is hij zijn meest geliefde vriend en collega verloren. Meer pijn kan ik hem toch niet doen? Je kan me ongrijpbaar noemen. Maar dit heeft hij allemaal verdient! Dat is zeker! Hij lag in D.C. Hospital. Ik bekijk mijn mes nog even goed. Mooi ding, collectors item. Ideaal voor een koudbloedige moord op een koude oktoberavond, grijns ik wanneer ik het ziekenhuis in loop.

Ik sluip de gangen door, zodat niemand me hoort. Zo nu en dan kijk ik op de bordjes, net zo lang tot er eentje is met Tony DiNozzo en Ziva David erop. Ik kijk voorzichtig om de hoek. Tony en Ziva slapen. Snel haal ik uit met mijn mes. Tony's ogen schieten open. Ik schrik en vlucht, met de hoop dat ze me niet zullen vinden...